هر روز دلم به زیر باری دگر است
رباعی با مطلع «هر روز دلم به زیر باری دگر است» هفتمین رباعی از دیوان حافظ به تصحیح محمد قزوینی و قاسم غنی می‌باشد.[۱]
| اثر حافظ | |
| زبان | فارسی |
|---|---|
| قالب | رباعی |
| پس از | تو بدری و خورشید تو را بنده شده‌ست |
| پیش از | ماهم که رخش روشنی خور بگرفت |
| هر روز دلم به زیر باری دگر است | در دیدهٔ من ز هجر خاری دگر است | |
| من جهد همی‌کنم قضا می‌گوید | بیرون ز کفایت تو کاری دگر است |
