در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد

در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد
غزلِ شمارهٔ ۱۵۲
زبان	فارسی
شاعر	حافظ
شمار ابیات	۷
بحر	فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
متن
در ازل پرتوِ حُسنت ز تجلی دَم زد عشق پیدا شد و آتش به همه عالم زد جلوه‌ای کرد رُخَت دید مَلَک عشق نداشت عینِ آتش شد از این غیرت و بر آدم زد عقل می‌خواست کز آن شعله چراغ افروزد برق غیرت بدرخشید و جهان برهم زد مدعی خواست که آید به تماشاگَهِ راز دست غیب آمد و بر سینهٔ نامحرم زد دیگران قرعهٔ قسمت همه بر عیش زدند دل غمدیدهٔ ما بود که هم بر غم زد جانِ عِلْوی هوسِ چاهِ زنخدان تو داشت دست در حلقهٔ آن زلفِ خَم اندر خَم زد حافظ آن روز طربنامهٔ عشق تو نوشت که قلم بر سرِ اسبابِ دلِ خُرَّم زد ۲ ۴ ۶ نسخهٔ مبنا: تصحیح محمد علی فروغی و قاسم غنی
⇒ ⇐

غزل با مطلعِ «در ازل پرتو حسنت ز تجلّی دم زد» غزلِ شمارهٔ ۱۵۲ از دیوانِ حافظ به تصحیح قاسم غنی و محمّد قزوینی می‌باشد.

اجراها

محمّدرضا شجریان در قطعهٔ «راست پنجگاه» با نوازندگیِ محمّدرضا لطفی این غزل را خوانده است.