دیده دریا کنم و صبر به صحرا فکنم

دیده دریا کنم و صبر
زبان	فارسی
شاعر	حافظ
شمار ابیات	۷
بحر	رَمَل مُثَمَّن مَخبون محذوف فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن
متن
دیده دریا کنم و صبر بصحرا فکنم واندرین کار دل خویش بدریا فکنم از دل تنگ گنه‌کار برآرم آهی کآتش اندر گنه آدم و حوّا فکنم مایهٔ خوشدلی آنجاست که دلدار آنجاست میکنم جهد که خود را مگر آنجا فکنم بگشا بند قبا ای مه خورشیدکلاه تا چو زلفت سرِ سودازده در پا فکنم خورده‌ام تیر فلک باده بده تا سرمست عقده در بند کمر ترکش جوزا فکنم جرعهٔ جام برین تخت روان افشانم غلغل چنگ درین گنبد مینا فکنم حافظا تکیه بر ایّام چو سهوست و خطا من چرا عشرت امروز بفردا فکنم ۲ ۴ ۶ نسخهٔ مبنا: تصحیحِ محمّد قزوینی و قاسم غنی
⇒ ⇐

غزلی با مطلع «دیده دریا کنم و صبر به صحرا فکنم»، غزل شمارهٔ ۳۴۸ از دیوانِ حافظ در تصحیحِ محمد قزوینی و قاسم غنی است.

در اجراها

محمدرضا شجریان در برنامهٔ شمارهٔ ۱۳۸ از مجموعهٔ گل‌های تازه این غزل را در آوازِ بیات اصفهان اجرا کرده است.

منابع

• حافظ شیرازی، شمس‌الدین محمد بن بهاءالدین محمد. قزوینی، محمد؛ غنی، قاسم، ویراستاران. دیوان حافظ. تهران: سینا.
• دادجو، درّه (۱۳۹۷). «خوش‌خوانی‌های شعر حافظ». در بهاءالدین خرمشاهی. دانشنامهٔ حافظ و حافظ‌پژوهی. ج. ۲. تهران: نخستان پارسی. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۹۹۷۶۴-۴-۷.