کنار آب و پای بید و طبع شعر و یاری خوش
کنار آب و پای بید | |||
---|---|---|---|
زبان | فارسی | ||
شاعر | حافظ[۱] | ||
شمار ابیات | ۷ | ||
بحر | هَزَج مثمن سالم مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن | ||
متن | |||
نسخهٔ مبنا: تصحیحِ محمّد قزوینی و قاسم غنی | |||
غزلی با مطلع «کنار آب و پای بید و طبع شعر و یاری خوش»، غزل شمارهٔ ۲۸۸ از دیوانِ حافظ در تصحیحِ محمد قزوینی و قاسم غنی است.
مفهوم و درونمایه[ویرایش]
وزن[ویرایش]
در اجراها[ویرایش]
ترجمهها[ویرایش]
در دیگر آثار هنری[ویرایش]
در نسخهای مصور از دیوان حافظ کتابخانهٔ کاخ گلستان (شمارهٔ ۳۶۳) بهسال ۹۶۳ ه.ق/۱۵۵۶ م و کتابتشده توسط حسن کاتب در شیراز است، نگارهای با عنوان «مجلس بزم» بر مبنای این غزل موجود است.[۲]
پانویس[ویرایش]
- ↑ حافظ، دیوان حافظ، ۱۹۵.
- ↑ سمسار، «حافظ و هنر»، دائرةالمعارف اسلامی، ۱۹: ۷۲۸.
منابع[ویرایش]
- آذرنوش، آذرتاش؛ اینجنیتو، دومینیکو؛ باقری، بهادر؛ بلوکباشی، علی؛ بیات، علی؛ پاکتچی، احمد؛ خرمشاهی، بهاءالدین؛ دادبه، اصغر؛ ساجدی، طهمورث؛ سجادی، صادق؛ سمسار، محمدحسن؛ شمس، اسماعیل؛ عبدالله، صفر؛ کردمافی، سعید؛ کیوانی، مجدالدین؛ مسعودی آرانی، عبدالله؛ میثمی، حسین؛ میرانصاری، علی؛ نکوروح، حسن؛ هاشمپور سبحانی، توفیق؛ بخش هنر و معماری (۱۳۹۰). «حافظ». در سید محمدکاظم موسوی بجنوردی. دائرةالمعارف بزرگ اسلامی. ج. ۱۹. تهران: مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی. شابک ۹۷۸۶۰۰۶۳۲۶۰۴۷.
- حافظ شیرازی، شمسالدین محمد بن بهاءالدین محمد. قزوینی، محمد؛ غنی، قاسم، ویراستاران. دیوان حافظ. تهران: سینا.