نماز شام غریبان چو گریه آغازم

نماز شام غریبان
زبان	فارسی
شاعر	حافظ
شمار ابیات	۹
بحر	مجتث مُثَمَّن مَخبون محذوف مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن
متن
نماز شام غریبان چو گریه آغازم بمویهای غریبانه قصّه پردازم بیاد یار و دیار آنچنان بگریم زار که از جهان ره و رسم سفر براندازم من از دیار حبیبم نه از بلاد غریب مهیمنا برفیقان خود رسان بازم خدایرا مددی ای رفیق ره تا من بکوی میکده دیگر علم برافرازم خرد ز پیری من کی حساب برگیرد که باز با صنمی طفل عشق می‌بازم بجز صبا و شمالم نمی‌شناسد کس عزیز من که بجز باد نیست دمسازم هوای منزل یار آب زندگانی ماست صبا بیار نسیمی ز خاک شیرازم سرشکم آمد و عیبم بگفت روی‌بروی شکایت از که کنم خانگیست غمّازم ز چنگ زهره شنیدم که صبحدم میگفت غلام حافظ خوش لهجهٔ خوش آوازم ۲ ۴ ۶ ۸ نسخهٔ مبنا: تصحیحِ محمّد قزوینی و قاسم غنی
⇒ ⇐

غزلی با مطلع «نماز شام غریبان چو گریه آغازم»، غزل شمارهٔ ۳۳۳ از دیوانِ حافظ در تصحیحِ محمد قزوینی و قاسم غنی است.

وزن

مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مُثَمَّن مَخبون محذوف)

در اجراها

محمودی خوانساری در برنامهٔ شمارهٔ ۱۹ از مجموعهٔ گل‌های تازه این غزل را در آوازِ افشاری اجرا کرده‌است.

منابع

• دادجو، درّه (۱۳۹۷). «خوشخوانی‌های دیوان حافظ». در بهاءالدین خرمشاهی. دانشنامهٔ حافظ و حافظ‌پژوهی. ج. ۲. تهران: نخستان پارسی. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۹۹۷۶۴-۴-۷.
• حافظ شیرازی، شمس‌الدین محمد بن بهاءالدین محمد. قزوینی، محمد؛ غنی، قاسم، ویراستاران. دیوان حافظ. تهران: سینا.