شاهدان گر دلبری زین‌سان کنند

شاهدان گر دلبری
زبان	فارسی
شاعر	حافظ
شمار ابیات	۹
بحر	رَمَل مسدس محذوف فاعلاتن فاعلاتن فاعلن
متن
شاهدان گر دلبری زینسان کنند زاهدانرا رخنه در ایمان کنند هر کجا آن شاخ نرگس بشکفد گلرخانش دیده نرگسدان کنند ای جوان سروقد گوئی ببر پیش از آن کز قامتت چوگان کنند عاشقان را بر سر خود حکم نیست هر چه فرمان تو باشد آن کنند پیش چشمم کمتر است از قطرهٔ این حکایتها که از طوفان کنند یار ما چون گیرد آغاز سماع قدسیان بر عرش دست افشان کنند مردم چشمم بخون آغشته شد در کجا این ظلم بر انسان کنند خوش برآ با غصّه‌ای دل کاهل راز عیش خوش در بوتهٔ هجران کنند سر مکش حافظ ز آه نیم شب تا چو صبحت آینه رخشان کنند ۲ ۴ ۶ ۸ نسخهٔ مبنا: تصحیحِ محمّد قزوینی و قاسم غنی
⇒ ⇐

غزلی با مطلع «شاهدان گر دلبری زین‌سان کنند»، غزل شمارهٔ ۱۹۷ از دیوانِ حافظ در تصحیحِ محمد قزوینی و قاسم غنی است.

در اجراها

عبدالوهاب شهیدی در برنامهٔ شمارهٔ ۱۳۷ از مجموعهٔ گل‌های تازه این غزل و هم‌چنین غزل‌های مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد و دلم جز مهر مه‌رویان طریقی بر نمی‌گیرد را در دستگاهِ چهارگاه اجرا کرده‌است. محمودی خوانساری نیز در برنامهٔ شمارهٔ ۱۲۶ از مجموعهٔ برگ سبز این غزل را در آوازِ ابوعطا اجرا کرده‌است. هم‌چنین اکبر گلپایگانی و عبدالوهاب شهیدی هم در برنامهٔ شمارهٔ ۲۴۴ از مجموعهٔ یک شاخه گل این غزل و هم‌چنین غزل وقت را غنیمت دان آنقدر که بتوانی را در دستگاهِ سه‌گاه اجرا کرده‌اند.

منابع

• دادجو، درّه (۱۳۹۷). «خوشخوانی‌های دیوان حافظ». در بهاءالدین خرمشاهی. دانشنامهٔ حافظ و حافظ‌پژوهی. ج. ۲. تهران: نخستان پارسی. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۹۹۷۶۴-۴-۷.
• حافظ شیرازی، شمس‌الدین محمد بن بهاءالدین محمد. قزوینی، محمد؛ غنی، قاسم، ویراستاران. دیوان حافظ. تهران: سینا.