بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

بود آیا که در میکده‌ها
زبان	فارسی
شاعر	حافظ
شمار ابیات	۷
بحر	رَمَل مُثَمَّن مَخبون محذوف فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن
متن
بود آیا که در میکدها بگشایند گره از کار فروبستهٔ ما بگشایند اگر از بهر دل زاهد خودبین بستند دل قوی دار که از بهر خدا بگشایند بصفای دل رندان صبوحی زدگان بس در بسته بمفتاح دعا بگشایند نامهٔ تعزیت دختر رز بنویسید تا همه مغبچگان زلف دوتا بگشایند گیسوی چنگ ببرّید بمرگ می ناب تا حریفان همه خون از مژها بگشایند در میخانه ببستند خدایا مپسند که در خانهٔ تزویر و ریا بگشایند حافظ این خرقه که داری تو ببینی فردا که چه زنّار ز زیرش بدغا بگشایند ۲ ۴ ۶ نسخهٔ مبنا: تصحیحِ محمّد قزوینی و قاسم غنی
⇒ ⇐

غزلی با مطلع «بود آیا که در میکده‌ها بگشایند»، غزل شمارهٔ ۲۰۲ از دیوانِ حافظ در تصحیحِ محمد قزوینی و قاسم غنی است.

در اجراها

مرضیه در برنامهٔ شمارهٔ ۱۱۸ از مجموعهٔ گل‌های رنگارنگ این غزل را در آوازِ دشتی اجرا کرده‌اند.

منابع

• حافظ شیرازی، شمس‌الدین محمد بن بهاءالدین محمد. قزوینی، محمد؛ غنی، قاسم، ویراستاران. دیوان حافظ. تهران: سینا.
• دادجو، درّه (۱۳۹۷). «خوش‌خوانی‌های شعر حافظ». در بهاءالدین خرمشاهی. دانشنامهٔ حافظ و حافظ‌پژوهی. ج. ۲. تهران: نخستان پارسی. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۹۹۷۶۴-۴-۷.