من با کمر تو در میان کردم دست

جز نقش تو در نظر نیامد ما را 

اثر حافظ
زبان	فارسی
قالب	رباعی
پس از	ماهی که قدش به سرو میماند راست
پیش از	تو بدری و خورشید تو را بنده شده‌ست

رباعی با مطلع «من باکمر تو در میان کردم دست» پنجمین رباعی از دیوان حافظ به تصحیح محمد قزوینی و قاسم غنی می باشد.

من باکمر تو در میان کردم دست		پنداشتمش که در میان چیزی هست
پیداست از آن میان چو بربست کمر		تا من ز کمر چه طرف خواهم بربست