طفیل هستی عشقند آدمی و پری
طفیل هستی عشقند | |||
---|---|---|---|
زبان | فارسی و عربی (مُلَمَّع) | ||
شاعر | حافظ[۱] | ||
شمار ابیات | ۱۴ | ||
بحر | مجتث مُثَمَّن مَخبون محذوف مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن | ||
متن | |||
نسخهٔ مبنا: تصحیحِ محمّد قزوینی و قاسم غنی | |||
غزلی با مطلع «طفیل هستی عشقند آدمی و پری»، غزل شمارهٔ ۴۵۲ از دیوانِ حافظ در تصحیحِ محمد قزوینی و قاسم غنی است.
مفهوم و درونمایه[ویرایش]
وزن[ویرایش]
در اجراها[ویرایش]
محمدرضا شجریان در برنامهٔ شمارهٔ ۱۰۴ از مجموعهٔ گلهای تازه این غزل را در آوازِ ابوعطا اجرا کردهاست.[۲] همچنین تاج اصفهانی در برنامهٔ شمارهٔ ۱۶ از مجموعهٔ برگ سبز این غزل را در آوازِ بیات ترک اجرا کردهاست.[۳]
ترجمهها[ویرایش]
در دیگر آثار هنری[ویرایش]
پانویس[ویرایش]
- ↑ حافظ، دیوان حافظ، ۳۱۵ - ۳۱۶.
- ↑ دادجو، «خوشخوانیهای شعر حافظ»، دانشنامهٔ حافظ، ۲: ۱۰۰۱.
- ↑ دادجو، «خوشخوانیهای شعر حافظ»، دانشنامهٔ حافظ، ۲: ۱۰۰۵.
منابع[ویرایش]
- دادجو، درّه (۱۳۹۷). «خوشخوانیهای دیوان حافظ». در بهاءالدین خرمشاهی. دانشنامهٔ حافظ و حافظپژوهی. ج. ۲. تهران: نخستان پارسی. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۹۹۷۶۴-۴-۷.
- حافظ شیرازی، شمسالدین محمد بن بهاءالدین محمد. قزوینی، محمد؛ غنی، قاسم، ویراستاران. دیوان حافظ. تهران: سینا.