شاهمردان رازی
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
| شهمردان بن ابی الخیر رازی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| زاده | م۴۲۰/۱۰۳۰ق ری.ایران | ||||
| درگذشته | ایران | ||||
| |||||
| پدر | ابی الخیر | ||||
شهمردان بن ابی‌الخیر رازی از دانشوران ایرانیِ سدهٔ پنجم و ششم هجری؛ و از اهالیِ ری بود. دو کتابِ «روضةالمنجمین» که درباره نجوم است و دیگری نزهت‌نامهٔ علایی که دانشنامه‌ای است از علومِ طبیعی و به زبان فارسی نگاشته شده‌است.[۱]
رحیم عفیفی در پیشگفتار بهمن‌نامه، برپایهٔ شواهدی چنین پنداشته‌است که شاید ایرانشان بن ابی‌الخیر (نویسندهٔ بهمن نامه و کوش نامه)، برادر شهمردان بن ابی‌الخیر نویسندهٔ نزهت‌نامهٔ علایی، و در نتیجه رازی (اهل ری) بوده‌باشد.[۲]
پانویس
[ویرایش]- ↑ کوربن، تاریخ فلسفهٔ اسلامی، ۲۰۷.
- ↑ آیدنلو، سجاد (دوره جدید، بهار ۱۳۸۵). «از میراث ادب حماسی ایران». آیینهٔ میراث (۳۲). تاریخ وارد شده در
|تاریخ=را بررسی کنید (کمک)
منابع
[ویرایش]- کوربن، هانری (۱۳۵۸). تاریخ فلسفهٔ اسلامی. انتشارات امیرکبیر. شابک ۹۶۴-۶۱۴۴-۱۹-۵.
- شهمردان بن ابی الخیر رازی، نزهت‌نامه علایی-کتابخانه مجلس شورای اسلامی، نسخه خطی و نیز چاپی
- فرهنگ جهانپور (تابستان ۱۳۶۳)، ایران‌نامه-سال دوم شماره ۸- درباره نزهت‌نامه علایی، ص. بیست صفحه(۵۹۴-۵۸۱)