حمیدالدین بلخی
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
حمیدالدّینِ بلخی، قاضی حمیدالدین ابوبکر بن عُمَر بن محمود (درگذشتهٔ ۵۵۹ ه. ق)، ادیب، شاعر، و نویسندهٔ کتاب مقامات حمیدی است.
حمیدالدین در شهر بلخ می‌زیست و در آنجا سمت قاضی‌القضاتی داشت. انوری ابیوَردی قطعات و قصایدی در مدح قاضی حمیدالدین دارد. هم او بود که در داستان هجوِ بلخ و غوغای عوام در آن شهر، به انوری پناه داد.
منابع
[ویرایش]- صفا، ذبیح‌الله، تاریخ ادبیات در ایران، ج. ۲، ص. ص ۹۵۷
 | این یک مقالهٔ خرد پیرامون یک نویسنده، شاعر یا نمایش‌نامه‌نویس است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |