پرش به محتوا

سرترالین

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
سرترالین
داده‌های بالینی
نام‌های تجاریZoloft, Lustral, Daxid, Altruline, Asentra, Besitran, Deprax, Elrval, Emergen, Gladem, Implicane, Sedoran, Sealdin, SerivoLowfin, Stimuloton, Tresleen
AHFS/Drugs.commonograph
مدلاین پلاسa697048
رده‌بندی داروهای
بارداری
  • C
روش مصرف دارواز طریق دهان (به صورت قرص یا محلول)
کد ATC
وضعیت قانونی
وضعیت قانونی
  • ℞ (Prescription only)
داده‌های فارماکوکینتیک
زیست فراهمی۴۴٪
پیوند پروتئینی۹۸٫۵٪
متابولیسمکبد (N-demethylation mainly by CYP2B6)[۱]
نیمه‌عمر حذفحدود ۲۶ ساعت
دفعاز طریق ادرار
شناسه‌ها
  • (1S,4S)-4-(3,4-dichlorophenyl)-N-methyl-1,2,3,4-tetrahydronaphthalen-1-amine
شمارهٔ سی‌ای‌اس
پاب‌کم CID
دراگ‌بنک
کم‌اسپایدر
UNII
KEGG
ChEBI
ChEMBL
CompTox Dashboard (EPA)
داده‌های فیزیکی و شیمیایی
فرمول شیمیاییC۱۷H۱۷Cl۲N۱
جرم مولی۳۰۶٫۲۲۹ گرم بر مول g·mol−1
مدل سه بعدی (جی‌مول)
  • Clc1ccc(cc1Cl)[C@H]3c2c(cccc2)[C@@H](NC)CC3
  • InChI=1S/C17H17Cl2N/c1-20-17-9-7-12(13-4-2-3-5-14(13)17)11-6-8-15(18)16(19)10-11/h2-6,8,10,12,17,20H,7,9H2,1H3/t12-,17-/m0/s1 ✔Y
  • Key:VGKDLMBJGBXTGI-SJCJKPOMSA-N ✔Y
  (صحت‌سنجی)

سِرترالین (به انگلیسی: Sertraline) (با نام‌های تجاری زُلُفْت و آسِنْتْرا) یک داروی ضد افسردگی از گروه مهارکننده‌های بازجذب سروتونین است که استفاده از آن برای درمان اختلالات افسردگی، اختلال وسواسی جبری، اختلال هراس، فوبیای اجتماعی، اختلال ناخوشی پیشاقاعدگی و اختلال استرس پس از سانحه پذیرفته شده است.[۲] سرترالین از طریق خوراکی مصرف می‌شود.[۳]

سرترالین در سال ۲۰۱۳ با تجویز بیش از ۴۱ میلیون نسخه پرمصرف‌ترین داروی ضدافسردگی و دومین داروی پرمصرف روان‌پزشکی پس از آلپرازولام در ایالات متحده بوده است.[۴]

کاربردهای پزشکی

[ویرایش]

سرترالین برای اختلالاتی از جمله اختلال افسردگی اساسی (MDD)، اختلال وسواسی-اجباری (OCD)، اختلال خودزشت پنداری (BDD)، اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)، اختلال دیسفوریک قبل از قاعدگی (PMDD) و اختلال هراس و اختلال اضطراب اجتماعی (SAD)و اختلال پانیک.[۵]

توضیح کلی

[ویرایش]

سرترالین که با نام تجاری Zoloft در میان سایرین فروخته می‌شود، یک داروی ضد افسردگی از دسته مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRI) است. اثربخشی سرترالین برای افسردگی مشابه با سایر داروهای ضد افسردگی است و تفاوت‌ها عمدتاً به عوارض جانبی محدود می‌شود.[۶] سرترالین بهتر از داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای قدیمی تر تحمل می‌شود. سرترالین برای اختلال هراس، اختلال اضطراب اجتماعی، اختلال اضطراب فراگیر (GAD) و اختلال وسواس فکری-اجباری(OCD) مؤثر است. با این حال، برای OCD، درمان شناختی رفتاری (با مراجعه به روان‌شناس)، به ویژه در ترکیب با سرترالین، درمان بهتری است. سرترالین همچنین علائم اختلال ناخوشی پیش از قاعدگی (PMDD) را کاهش می‌دهد و می‌تواند در دوزهای زیر درمانی یا متناوب (دوز فاز لوتئال) برای درمان آن استفاده شود.[۷] سرترالین دارای عوارض جانبی و موارد منع مصرف سایر داروهای SSRI است، با میزان بالای اسهال، تهوع، بی خوابی و اختلال عملکرد جنسی، اما به نظر می‌رسد که منجر به افزایش وزن زیادی نمی‌شود و اثرات آن بر عملکرد شناختی خفیف است. مشابه سایر داروهای ضد افسردگی، استفاده از سرترالین برای افسردگی ممکن است با افزایش خفیف افکار خودکشی در افراد زیر ۲۵ سال همراه باشد. این دارو نباید همراه با داروهای مهارکننده MAO استفاده شود: این ترکیب ممکن است باعث سندرم سروتونین شود که در برخی موارد می‌تواند تهدید کننده زندگی باشد. مصرف سرترالین در دوران بارداری با افزایش نقایص مادرزادی قلب در نوزادان همراه است.[۸] سرترالین توسط دانشمندان Pfizer(شرکت داروسازی فایزر) اختراع و توسعه یافت و در سال ۱۹۹۱ برای استفاده پزشکی در ایالات متحده تأیید شد. این دارو در فهرست داروهای ضروری سازمان بهداشت جهانی قرار دارد. این دارو به عنوان یک داروی عمومی در دسترس است. در سال ۲۰۱۶، سرترالین رایج‌ترین داروی اعصاب و روان تجویز شده در ایالات متحده بود و در سال ۲۰۲۰، با بیش از ۳۸ میلیون نسخه، دوازدهمین داروی رایج تجویز شده در بین تمامی داروها در ایالات متحده بود.[۹]

افسردگی

[ویرایش]

هنوز مشخص نیست که اثر سرترالین با SSRIهای دیگر مثل پاروکستین متفاوت باشد. اگرچه اس سیتالوپرام ممکن است مزایایی نسبت به سرترالین داشته باشد.[۱۰]

اختلال وسواسی-جبری

[ویرایش]

سرترالین برای درمان OCD در بزرگسالان و کودکان مؤثر است.[۱۱] به نسبت کلومیپرامین بهتر تحمل می‌شود.[۱۲] به‌طور کلی پذیرفته شده است که میزان مصرف سرترالین لازم برای درمان مؤثر OCD از دوز معمول برای افسردگی بیشتر است.[۱۳] شروع عمل نیز برای OCD نسبت به افسردگی کندتر است.[۱۴]

درمان رفتاری شناختی به تنهایی در بزرگسالان و کودکان نسبت به سرترالین برتر بود. با این حال، بهترین نتایج با استفاده از ترکیبی از این درمانها به دست آمد.[۱۵][۱۶]

اختلال هراس

[ویرایش]

درمان اختلال هراس با سرترالین منجر به کاهش تعداد حملات هراس و بهبود کیفیت زندگی می‌شود.[۱۷] در چهار مطالعه دو سو کور، نشان داده شد که سرترالین برای درمان اختلال هراس نسبت به دارونما برتر بوده است. میزان پاسخ مستقل از دوز بود. علاوه بر کاهش فراوانی حملات هراس در حدود ۸۰٪ (در مقابل ۴۵٪ از دارونما) و کاهش اضطراب عمومی، سرترالین منجر به بهبود کیفیت زندگی در اکثر پارامترها شد.[۱۷][۱۸] سرترالین برای مردان و زنان به یک اندازه مؤثر بود.[۱۸]

مقایسه نتایج آزمایش‌ها سرترالین با آزمایش‌های جداگانه سایر داروهای ضد هراس (کلومیپرامین، ایمی پرامین، کلونازپام، آلپرازولام، فلووکسامین و پاروکستین) بیانگر اثری تقریباً برابر این داروها است.[۱۷]

درمان هراس اجتماعی

[ویرایش]

سرترالین برای درمان بیماری هراس اجتماعی نتایج موفقیت‌آمیزی به‌دست آورده است. مطالعات و تحقیقاتی که در این زمینه انجام شده نشان دهنده این امر است که برای درمان این بیماری به میزان دوز بیشتری از مصرف نیاز است علاوه بر این بهبودی به کندی صورت می‌گیرد و معمولاً پاسخ به دارو از هفته ششم شروع شده و تا هفته دوازدهم افزایش می‌یابد. سرترالین علاوه بر اینکه مولفه‌های روانی هراس اجتماعی همچون ترس و اجتناب بهبود می‌بخشد بر مولفه‌های فیزیکی مانند سرخ شدن و تپش قلب نیز تأثیر مثبت می‌گذارد.

سایر اختلالات اضطرابی

[ویرایش]

سرترالین برای درمان هراس اجتماعی مؤثر است.[۱۹] بهبود در نمرات در مقیاس اضطراب اجتماعی لیبیویتز با سرترالین یافت شد.[۲۰]

اختلال ناخوشی پیش‌قاعدگی

[ویرایش]

SSRIها، از جمله سرترالین، علائم سندرم قبل از قاعدگی را کاهش می‌دهد.[۲۱] بهبود قابل توجهی در ۵۰–۶۰ درصد موارد تحت درمان با سرترالین در مقایسه با بهبود ۳۰–۲۰ درصد موارد در دارونما مشاهده شد. بهبود در هفته اول درمان آغاز شد و علاوه بر خلق، تحریک پذیری، اضطراب و کیفیت عمومی زندگی مشاهده شد. علائم جسمی مانند تورم، نفخ و درد پستان نسبت پاسخ کمتری به سرترالین داد.[۲۲][۲۳]

سایر کاربردها

[ویرایش]

سرترالین که روزانه مصرف می‌شود برای درمان برخی از جنبه‌های انزال زودرس مفید است.[۲۴] یک نقطه ضعف SSRI این است که آنها به درمان مداوم روزانه نیاز دارند تا انزال را به تأخیر بیندازند[۲۵]

مکانیسم اثر

[ویرایش]

سرترالین از طریق جلوگیری از جذب مجدد سروتونین توسط گیرنده‌های عصبی پس سیناپسی و بالابردن غلظت سروتونین در دستگاه عصبی مرکزی است. سرترالین همچنین به میزان کمی از جذب مجدد دوپامین جلوگیری می‌کند (حدود ۱٪ قدرت جلوگیری از جذب سروتونین آن) و تا حدی نیز وقفه‌دهنده گیرنده‌های آلفای آدرنالین است (حدود ۱٪ تا ۱۰٪ قدرت جلوگیری از جذب سروتونین آن).

فرمول شیمیایی سرترالین C۱۷H۱۷Cl۲N است. نیمه عمر آن بین ۱۳ تا ۴۵ ساعت و در زنان حدود ۱٫۵ برابر مردان است. غلظت آن در پلاسمای خون پس از ۴ تا ۶ ساعت به حداکثر می‌رسد و درصد وابستگی آن به پروتئین پلاسمای خون حدود ۹۹٪ است.

مصرف در دوران بارداری

[ویرایش]

قرار گرفتن در معرض داروهای ضد افسردگی (از جمله سرترالین) با افزایش خطر زایمان زودرس، کاهش وزن هنگام تولد (۷۵ میلی‌گرم)، و نمرات Apgar پایین‌تر همراه است[۲۶][۲۷] مشخص نیست که آیا در کودکانی که مادرانشان در اوایل بارداری SSRI تجویز شده، مشکلات قلبی افزایش یافته باشد.[۲۸][۲۹]

عوارض جانبی

[ویرایش]

کاهش تمایلات جنسی، کاهش وزن، اضافه وزن، تأخیر در انزال، خونریزی های غیرطبیعی (نقاط قرمز در سطح پوست)، آکاتزیا (عدم تحمل وضعیت نشسته)، بزرگی و احساس کشیدگی پستان یا ترشح شیر در خانمها، عوارض اکستراپیرامیدال (اختلالات حرکات عضلانی)، گرفتگی و پرش ناگهانی عضلات، تب، سرگیجه، خشکی دهان، افزایش احساس تشنگی، خستگی، تغییرات ناگهانی و بی‌اراده خلق، تپش قلب، راش پوستی، جوش‌های التهابی چرکی، احساس خارش در پوست، اختلال در عملکرد.

داروهای گروه بازدارنده‌های بازجذب سروتونین (SSRI) مانند سِرتِرالین هرگز نباید همزمان با داروهای از گروه بازدارنده‌های مونوآمین اکسیداز (MAOI) مصرف شوند؛ چرا که این دو گروه دارو با هم تداخل دارویی دارند و مصرف همزمان آن‌ها منجر به مسمومیت دارویی و ابتلا به سندروم سروتونین می‌شود و حتی می‌تواند منجر به مرگ شود.[۳۰]

در مقایسه با سایر SSRIها، سرترالین تمایل دارد با میزان بیشتری از عوارض روانی و اسهال همراه باشد.[۳۱][۳۲] به غیر از فلوکستین، نسبت به سایر SSRIها فعال کننده تر است (یعنی با میزان بالاتر اضطراب، آشفتگی، بی خوابی و غیره همراه است).[۳۳]

با گذشت بیش از شش ماه از درمان سرترالین برای افسردگی، افراد افزایش وزن غیرمعمول ۰/۱٪ نشان دادند.[۳۴] به‌طور مشابه، یک درمان ۳۰ ماهه با سرترالین برای OCD منجر به افزایش متوسط وزنی ۱/۵ درصد (۱ کیلوگرم) شد.[۳۵] اگرچه تفاوت به اهمیت آماری نرسید، افزایش وزن برای فلوکستین (۱٪) کمتر بود اما برای سیتالوپرام، فلووکسامین و پاروکستین (۲/۵٪) بیشتر بود.[۳۵] شیوع اسهال با سرترالین — به ویژه هنگامی که در دوزهای بالاتر تجویز می‌شود — از سایر SSRIها بیشتر است.[۳۶]

جنسی

[ویرایش]

مانند سایر SSRIها، سرترالین با عوارض جانبی جنسی از جمله اختلال برانگیختگی جنسی و مشکل در رسیدن به ارگاسم همراه است. در حالی که نفازودون، بوپروپیون و ربوکستین تأثیر منفی بر عملکرد جنسی ندارند، ۶۷٪ از مردان با سرترالین در مقابل ۱۸٪ قبل از درمان دچار مشکلات انزال شده‌اند.[۳۷]بهبود خلق و خوی ناشی از درمان با سرترالین بعضی اوقات این عوارض جانبی را خنثی می‌کند، به طوری که میل جنسی و رضایت کلی از رابطه جنسی همانند قبل از درمان سرترالین باقی مانده است.[۳۸][۳۹]

خودکشی

[ویرایش]

FDA به همه داروهای ضد افسردگی، از جمله سرترالین، خواسته تا یک هشدار جعبه سیاه داشته باشد و بیان کنند که داروهای ضد افسردگی ممکن است خطر خودکشی را در افراد کوچک‌تر از ۲۵ سال افزایش دهد.[۴۰][۴۱][۴۲][۴۳]

سندرم قطع مصرف

[ویرایش]

سندرم قطع داروی ضد افسردگی شرایطی است که می‌تواند به دنبال وقفه، کاهش دوز یا قطع داروهای ضد افسردگی از جمله سرترالین ایجاد شود. این علائم می‌تواند شامل علائم مانند آنفلوانزا، اختلال در خواب، حواس، حرکت، خلق و خوی و تفکر باشد. در بیشتر موارد علائم خفیف و کوتاه مدت است و بدون درمان برطرف می‌شود. موارد شدیدتر اغلب با تجویز مجدد یا موقت دارو با کاهش کندتر بهبود می‌یابد.[۴۴]

هشدار

[ویرایش]

هنگام مصرف سرترالین از خوردن الکل پرهیز کنید. مصرف همزمان الکل با سرترالین میتواند منجر به تداخل دارویی شدید و تشدید عوارض دارو شود که منجر به سرگیجه شدید و سیاهی رفتن چشم و کندی تنفس یا ضربان قلب کند و نامنظم و تضعیفCNS و حتی منجر به کما و مرگ شود.[۴۵]

همچنین در بیماران با اختلالات کبدی یا کلیوی - بیماران قلبی - سابقه حملات تشنج - اختلالات انعقادی -گلوکوم با زاویه بسته و سابقه مانیا بایستی با احتیاط مصرف شود، در بیماران با اختلال کبدی کاهش دوز بایستی مد نظر باشد.

احتیاط

[ویرایش]

پزشک معالج حتماً باید طبق روانسر زمانی منظم پیشرفت بهبودی شما را بررسی کند تا تغییرات لازم را انجام دهد و از بروز عوارض ناخواسته جلوگیری کند از مصرف این دارو همزمان ویا ۱۴ روز بعد از قطع مصرف داروهای مهارکننده‌های آنزیم مانا آمینو اکسید خودداری کنید از مصرف داروهای مهار کننده MAO همزمان ویا ۱۴ روز بعد از قطع مصرف این دارو خودداری کرده زیرا احتمال بروز فشار خون بسیار بالا یا تشنج افزایش می‌یابد این دارو ممکن است باعث خواب آلودگی اختلالات فکری و اختلالات حرکتی شود پس در طول دوره درمان از رانندگی یا کار با ماشین آلاتی که نیاز به هوشیاری کامل دارند خودداری کنید[۴۶]

تداخلات

[ویرایش]

مصرف هم‌زمان سرترالین با مهار کننده‌های منو آمین اکسیداز از جمله فورازولیدون - پروکاربازین و سلژیلین ممکن است موجب بروز عوارض جدی و خطرناک و گاهی مهلک قلبی و CNS شود بنابر این مصرف هم‌زمان ممنوع است.[۴۷]

مصرف بیش از حد

[ویرایش]

مصرف بیش از حد حاد غالباً با تهوع، بی حالی، آتاکسی، تاکی کاردی و تشنج آشکار می‌شود.[۴۸] مانند اکثر SSRIهای دیگر، سمیت آن در مصرف بیش از حد مصرف نسبتاً کم در نظر گرفته شده است.[۴۹][۵۰]

پانویس

[ویرایش]
  1. ↑ Obach RS, Cox LM, Tremaine LM (2005). "Sertraline is metabolized by multiple cytochrome P450 enzymes, monoamine oxidases, and glucuronyl transferases in human: an in vitro study". Drug Metab. Dispos. 33 (2): 262–70. doi:10.1124/dmd.104.002428. PMID 15547048.{{cite journal}}: نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)
  2. ↑ http://www.daroyab.if/G-610/Sertraline
  3. ↑ "Sertraline Hydrochloride". Drugs.com. The American Society of Health-System Pharmacists. Retrieved 8 January 2018.
  4. ↑ John M. Grohol (2014). "Top 25 Psychiatric Medication Prescriptions for 2013". Psych Central. Archived from the original on 31 March 2015. Retrieved 3 April 2015.
  5. ↑ "Sertraline Hydrochloride". Drugs.com. The American Society of Health-System Pharmacists. Retrieved 8 January 2018.
  6. ↑ ویکی‌پدیای انگلیسی
  7. ↑ ویکی‌پدیای انگلیسی
  8. ↑ ویکی‌پدیای انگلیسی
  9. ↑ ویکی‌پدیای انگلیسی
  10. ↑ Sanchez C, Reines EH, Montgomery SA (July 2014). "A comparative review of escitalopram, paroxetine, and sertraline: Are they all alike?". International Clinical Psychopharmacology. 29 (4): 185–96. doi:10.1097/YIC.0000000000000023. PMC 4047306. PMID 24424469.
  11. ↑ Geller DA, Biederman J, Stewart SE, Mullin B, Martin A, Spencer T, Faraone SV (November 2003). "Which SSRI? A meta-analysis of pharmacotherapy trials in pediatric obsessive-compulsive disorder". The American Journal of Psychiatry. 160 (11): 1919–28. doi:10.1176/appi.ajp.160.11.1919. PMID 14594734.
  12. ↑ Flament MF, Bisserbe JC (1997). "Pharmacologic treatment of obsessive-compulsive disorder: comparative studies". The Journal of Clinical Psychiatry. 58. 58 Suppl 12: 18–22. PMID 9393392.
  13. ↑ "Issues In The Pharmacological Treatment of Obsessive-Compulsive Disorder: First-Line Treatment Options for OCD". medscape.com. 19 July 2007. Retrieved 28 July 2009.
  14. ↑ Blier P, Habib R, Flament MF (June 2006). "Pharmacotherapies in the management of obsessive-compulsive disorder" (PDF). Canadian Journal of Psychiatry. 51 (7): 417–30. doi:10.1177/070674370605100703. PMID 16838823. Archived from the original (PDF) on 4 February 2010.
  15. ↑ Pediatric OCD Treatment Study (POTS) Team (October 2004). "Cognitive-behavior therapy, sertraline, and their combination for children and adolescents with obsessive-compulsive disorder: the Pediatric OCD Treatment Study (POTS) randomized controlled trial". JAMA. 292 (16): 1969–76. doi:10.1001/jama.292.16.1969. PMID 15507582.
  16. ↑ Sousa MB, Isolan LR, Oliveira RR, Manfro GG, Cordioli AV (July 2006). "A randomized clinical trial of cognitive-behavioral group therapy and sertraline in the treatment of obsessive-compulsive disorder". The Journal of Clinical Psychiatry. 67 (7): 1133–9. doi:10.4088/JCP.v67n0717. PMID 16889458.
  17. ↑ ۱۷٫۰ ۱۷٫۱ ۱۷٫۲ Hirschfeld RM (2000). "Sertraline in the treatment of anxiety disorders". Depression and Anxiety. 11 (4): 139–57. doi:10.1002/1520-6394(2000)11:4<139::AID-DA1>3.0.CO;2-C. PMID 10945134.
  18. ↑ ۱۸٫۰ ۱۸٫۱ Clayton AH, Stewart RS, Fayyad R, Clary CM (May 2006). "Sex differences in clinical presentation and response in panic disorder: pooled data from sertraline treatment studies". Archives of Women's Mental Health. 9 (3): 151–7. doi:10.1007/s00737-005-0111-y. PMID 16292466.
  19. ↑ Hansen RA, Gaynes BN, Gartlehner G, Moore CG, Tiwari R, Lohr KN (May 2008). "Efficacy and tolerability of second-generation antidepressants in social anxiety disorder". International Clinical Psychopharmacology. 23 (3): 170–9. doi:10.1097/YIC.0b013e3282f4224a. PMC 2657552. PMID 18408531.
  20. ↑ Davidson JR (2006). "Pharmacotherapy of social anxiety disorder: what does the evidence tell us?". The Journal of Clinical Psychiatry. 67 Suppl 12: 20–6. doi:10.1016/j.genhosppsych.2005.07.002. PMID 17092192.
  21. ↑ Marjoribanks J, Brown J, O'Brien PM, Wyatt K (June 2013). "Selective serotonin reuptake inhibitors for premenstrual syndrome" (PDF). The Cochrane Database of Systematic Reviews. 6 (6): CD001396. doi:10.1002/14651858.cd001396.pub3. PMID 23744611.
  22. ↑ Pearlstein T (2002). "Selective serotonin reuptake inhibitors for premenstrual dysphoric disorder: the emerging gold standard?". Drugs. 62 (13): 1869–85. doi:10.2165/00003495-200262130-00004. PMID 12215058.
  23. ↑ Ackermann RT, Williams JW (April 2002). "Rational treatment choices for non-major depressions in primary care: an evidence-based review". Journal of General Internal Medicine. 17 (4): 293–301. doi:10.1046/j.1525-1497.2002.10350.x. PMC 1495030. PMID 11972726.
  24. ↑ Abdel-Hamid IA (September 2006). "Pharmacologic treatment of rapid ejaculation: levels of evidence-based review". Current Clinical Pharmacology. 1 (3): 243–54. doi:10.2174/157488406778249352. PMID 18666749.
  25. ↑ Waldinger MD (November 2007). "Premature ejaculation: state of the art". The Urologic Clinics of North America. 34 (4): 591–9, vii–viii. doi:10.1016/j.ucl.2007.08.011. PMID 17983899.
  26. ↑ Ross LE, Grigoriadis S, Mamisashvili L, Vonderporten EH, Roerecke M, Rehm J, Dennis CL, Koren G, Steiner M, Mousmanis P, Cheung A (April 2013). "Selected pregnancy and delivery outcomes after exposure to antidepressant medication: a systematic review and meta-analysis". JAMA Psychiatry. 70 (4): 436–43. doi:10.1001/jamapsychiatry.2013.684. PMID 23446732.
  27. ↑ Lattimore, Keri A.; Donn, Steven M.; Kaciroti, Niko; Kemper, Alex R.; Neal, Charles R.; Vazquez, Delia M. (2005). "Selective Serotonin Reuptake Inhibitor (SSRI) Use during Pregnancy and Effects on the Fetus and Newborn: A Meta-Analysis". Journal of Perinatology. 25 (9): 595–604. doi:10.1038/sj.jp.7211352. PMID 16015372.
  28. ↑ Pedersen LH, Henriksen TB, Vestergaard M, Olsen J, Bech BH (September 2009). "Selective serotonin reuptake inhibitors in pregnancy and congenital malformations: population based cohort study". BMJ. 339 (sep23 1): b3569. doi:10.1136/bmj.b3569. PMC 2749925. PMID 19776103.
  29. ↑ Huybrechts KF, Palmsten K, Avorn J, Cohen LS, Holmes LB, Franklin JM, Mogun H, Levin R, Kowal M, Setoguchi S, Hernández-Díaz S (June 2014). "Antidepressant use in pregnancy and the risk of cardiac defects". The New England Journal of Medicine. 370 (25): 2397–407. doi:10.1056/NEJMoa1312828. PMC 4062924. PMID 24941178.
  30. ↑ «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۵ سپتامبر ۲۰۱۹. دریافت‌شده در ۴ سپتامبر ۲۰۱۹.
  31. ↑ The Maudsley prescribing guidelines in psychiatry. West Sussex: Wiley-Blackwell. 2012. ISBN 978-0-470-97948-8.
  32. ↑ Brayfield, A, ed. (13 August 2013). Fluoxetine Hydrochloride. Martindale: The Complete Drug Reference. London, UK: Pharmaceutical Press. Retrieved 27 November 2013.
  33. ↑ "Side effects of antidepressant medications". UpToDate. Wolters Kluwer Health. Retrieved 27 November 2013.
  34. ↑ Fava M, Judge R, Hoog SL, Nilsson ME, Koke SC (November 2000). "Fluoxetine versus sertraline and paroxetine in major depressive disorder: changes in weight with long-term treatment". The Journal of Clinical Psychiatry. 61 (11): 863–7. doi:10.4088/JCP.v61n1109. PMID 11105740.
  35. ↑ ۳۵٫۰ ۳۵٫۱ Maina G, Albert U, Salvi V, Bogetto F (October 2004). "Weight gain during long-term treatment of obsessive-compulsive disorder: a prospective comparison between serotonin reuptake inhibitors". The Journal of Clinical Psychiatry. 65 (10): 1365–71. doi:10.4088/JCP.v65n1011. PMID 15491240.
  36. ↑ Sanchez C, Reines EH, Montgomery SA (July 2014). "A comparative review of escitalopram, paroxetine, and sertraline: Are they all alike?". International Clinical Psychopharmacology. 29 (4): 185–96. doi:10.1097/YIC.0000000000000023. PMC 4047306. PMID 24424469.
  37. ↑ Ferguson JM (2001). "The effects of antidepressants on sexual functioning in depressed patients: a review". The Journal of Clinical Psychiatry. 62. 62 Suppl 3: 22–34. PMID 11229450.
  38. ↑ Croft H, Settle E, Houser T, Batey SR, Donahue RM, Ascher JA (April 1999). "A placebo-controlled comparison of the antidepressant efficacy and effects on sexual functioning of sustained-release bupropion and sertraline". Clinical Therapeutics. 21 (4): 643–58. doi:10.1016/S0149-2918(00)88317-4. PMID 10363731.
  39. ↑ مهرابی, فریدون; احسان‌منش, مجتبی; کریمی کیسمی, عیسی (2003-11-10). "ویژگی‌های جمعیت‌شناختی و مشکلات جنسی مردان مبتلا به ناتوانی جنسی". مجله روان‌پزشکی و روان‌شناسی بالینی ایران. 9 (2): 14–21.
  40. ↑ "Antidepressants and Suicidality in Adults: Statistical Evaluation. (Presentation at Psychopharmacologic Drugs Advisory Committee; December 13, 2006)". FDA. Retrieved 11 July 2008.
  41. ↑ "Clinical review: relationship between antidepressant drugs and suicidality in adults" (PDF). Overview for December 13 Meeting of Psychopharmacologic Drugs Advisory Committee (PDAC). FDA. 17 November 2006. pp. 11–74. Retrieved 11 July 2008.
  42. ↑ "Statistical Evaluation of Suicidality in Adults Treated with Antidepressants" (PDF). Overview for December 13 Meeting of Psychopharmacologic Drugs Advisory Committee (PDAC). FDA. 17 November 2006. pp. 75–140. Retrieved 11 July 2008.
  43. ↑ شیرازی, الهام; شهریور, زهرا (2009-07-10). "دشواری‌های تشخیص اختلال دوقطبی در کودکان: از چارچوب تشخیصی رسمی تا معیارهای تشخیصی آشفتگی شدید در تنظیم خلق". مجله روان‌پزشکی و روان‌شناسی بالینی ایران. 15 (2): 128–146.
  44. ↑ Warner CH, Bobo W, Warner C, Reid S, Rachal J (August 2006). "Antidepressant discontinuation syndrome". American Family Physician. 74 (3): 449–56. PMID 16913164.
  45. ↑ روانشناس ارشد ماهان مشبکی
  46. ↑ https://hitonix.com/product/سرترالین-۵۰/[پیوند مرده]
  47. ↑ https://hitonix.com/product/سرترالین-۵۰/[پیوند مرده]
  48. ↑ Baselt R (2008). Disposition of Toxic Drugs and Chemicals in Man (8th ed.). Foster City, California: Biomedical Publications. pp. 1399–1400.
  49. ↑ The Maudsley prescribing guidelines in psychiatry. West Sussex: Wiley-Blackwell. 2012. ISBN 978-0-470-97948-8.
  50. ↑ White N, Litovitz T, Clancy C (December 2008). "Suicidal antidepressant overdoses: a comparative analysis by antidepressant type". Journal of Medical Toxicology. 4 (4): 238–50. doi:10.1007/BF03161207. PMC 3550116. PMID 19031375.

پیوند به بیرون

[ویرایش]
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ سرترالین موجود است.
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=سرترالین&oldid=40418693»