پرش به محتوا

ملک (سوره)

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
سورهٔ ۶۷ قرآن
مُلک
دسته‌بندیمکی
اطلاعات آماری
ترتیب در قرآن۷۷
جزء۲۹
شمار آیه‌ها۳۰
شمار واژه‌ها۳۳۵
شمار حرف‌ها۱۳۸۸
متن سوره
متن سوره با خط عثمانی
تحریم
قلم

سوره مُلک سوره ۶۷ام از قرآن است، ۳۰ آیه دارد و سوره‌ای مکی است. مَلِک به معنی پادشاه، همچنین از نام‌های نیکوی خداوند در اسلام است. در آیه اول این سوره چنین آمده‌است:

بزرگوار [و خجسته] است آنکه فرمانروایی (مُلک) به دست اوست و او بر هر چیزی تواناست.[۱]

نام‌های دیگر این سوره منجیه (نجات‌دهنده) و واقیه یا مانعه (بازدارندهٔ تلاوت‌کننده از عذاب الهی یا قبر) است. محتوای این سوره پیرامون مبدأ، صفات خداوند و آفرینش جهان است و در مورد معاد و مجازات جهنم و تهدید کافران به عذاب سخن می‌گوید.[۲]

منابع

[ویرایش]
  1. سوره ملک آیه ۱، ترجمه فولادوند
  2. مکارم شیرازی، ناصر؛ جمعی از نویسندگان (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. ج. ۲۴. دارالکتب الاسلامیه. ص. ص ۳۱۱–۳۱۲. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۲ ژانویه ۲۰۱۴. دریافت‌شده در ۱۹ ژانویه ۲۰۱۴سوره ملک، مقدمه

پیوند به بیرون

[ویرایش]