پرش به محتوا

گویش تنگسیری

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

گویش تنگسیری، یکی از گویش های زبان فارسی است که مردم شهرستان تنگستان در استان بوشهر بدان گفتگو می کنند. گویش تنگسیری یکی از گویش های زبان فارسی است که به فارسی میانه نزدیک است. این گویش تحت‌تأثیر زبان های مختلفی قرار گرفته است و آن زبان ها شامل: لری، ترکی، عربی، انگلیسی است.

تنگسیری
زبان بومی در ایران
استان بوشهر
منطقه(جنوب و غرب استان بوشهر)
فارسی
کدهای زبان
ایزو ۳–۶۳۹
گلاتولوگtang1382[۱]

ویژگی های دستوری

[ویرایش]

در تنگسیری حرف آرامی مثل "ب" در میانه بعضی از کلمات حذف شده و جایش را به حرف تند "او" میدهد:

ابر= اَوّر

سبزی= سُوزی

تبر= تُوار

کبوتر= کُنتَر

کبک= کوگ

انبر= اَمبُر

نمونه واژه های تنگسیری

[ویرایش]

کا= کجا

اَور= ابر

زیمی= زمین

تیفو= طوفان

گاسلیت= نفت

ظلال= سایه گستر

کاتخ= اب گوشت

طیاره= هواپیما

زورد= نخ

لعلین= دمپایی

کک= سرفه

دومن= پایین

سِهَک-سِمَک= بو یا مزه بد گوشت های مختلف مثل ماهی

منابع

[ویرایش]
  1. Nordhoff, Sebastian; Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin, eds. (2013). "تنگسیری". Glottolog 2.2. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology. {{cite book}}: Invalid |display-editors=4 (help)
  • فرهنگ ادب و گویش تنگسیری، حسین زنده‌بودی