خلف الاحمر
ظاهر
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
خلف الاحمر | |
---|---|
زادهٔ | |
درگذشت | ۷۹۶م/ ۱۸۰ق |
پیشه(ها) | زبانشناس و شاعر عربی |
خَلَف بن حَیّانِ احمرِ بصری (?-۷۹۶م) زبانشناس و شاعر عربی در سدهٔ دوم هجری بود. از فرغانه بود و در بصره میزیست، «به یمنیها تعصب داشت». از حماد راویه آموخت و بیشتر نحویان بصره از خود او آموختند. او استاد اصمعی، ابونواس و کسایی کوفی بود. با بشار بن برد، ابن مناذر، مروان بن ابیحفصه و ابوالعباس مبرد آشنایی یا دوستی داشت. خلف را از برجستهترین راویان، نسبشناسان، آشنایان به علم لغت و اخبار و شعر عربی کهن در روزگار خود دانستهاند. پیش از درگذشت، بیمار شده بود. [۱]
منابع
[ویرایش]- ↑ فروخ، عمر (۱۹۸۴). تاریخ الأدب العربی (PDF). ج. ۲. بیروت: دارالعلم للملایین. ص. ۱۲۲.