ابن قادوس دمیاطی
ظاهر
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
ابن قادوس دمیاطی محمود بن اسماعیل دُمیاطی | |
---|---|
زادهٔ | ؟ |
درگذشت | ۷ محرم ۵۵۱ق/۹ مارس ۱۱۵۶م |
تحصیلات | شاعر، نویسنده، نثرنویس |
پیشه | کاتب |
محمود بن اسماعیل دُمیاطی (؟ -۵۵۱ق) شناختهشده به ابن قادوس دُمیاطی با لقبهای قاضی المُفَضَّل، کافی الکُفاة و ذوالبلاغتین (نسب: ابوالفتح محمود بن اسماعیل بن حمید دمیاطی فهری)، شاعر و کاتب دربار فاطمی مصری بود.[۱][۲] شعر او را متین و نیک توصیف کردهاند. اما نثر او، نثر دورهٔ فاطمی است که سرشار از تکلف و پرگویی از مسائل شیعی است. فنون شعری اش مدح، رثا، هجو، توصیف، غزل، مجون، خمریات است.[۱]
منابع
[ویرایش]- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ فروخ، عمر (۱۹۸۴). تاریخ الأدب العربی. ج. سوم. بیروت: دارالعلم للملایین. ص. ۳۰۲. تاریخ وارد شده در
|سال=
را بررسی کنید (کمک) - ↑ زرکلی، خیرالدین (۲۰۰۲). الأعلام (به عربی). ج. ۸. بیروت: دارالعلم للملایین. ص. ۴۱. تاریخ وارد شده در
|سال=
را بررسی کنید (کمک)
پیوند به بیرون
[ویرایش]در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ ابن قادوس دمیاطی موجود است.
ردههای پنهان: