آدم بن عبدالعزیز
آدم بن عبدالعزیز | |
|---|---|
| زادهٔ | ؟ دمشق |
| درگذشت | ؟ بغداد |
| پیشه | شاعر |
آدم بن عبدالعزیز (نسب: آدم بن عبدالعزیز بن عمر، اموی) شاعر مخصرم عربی در سدهٔ دوم هجری بود که به شیفگی در شراب‌نوشی شهرت یافت. از کسانی بود که هنگامی امویان برافتادند به ابوالعباس سفاح در نبرد نزدیکی نهر ابی‌فُطرُس حمله برد. سفاح او را شکست داد اما بر او منت گذارد. سپس آدم به بغداد رفت. در ابتدای سکونتش در بغداد، وصف‌شده که بسیار در شراب‌خواری و «زندقه» زیاده‌روی کرد و حتی از سوی خلیفه بازداشته و تازیانه خورد. گویند پس از این توبه کرد و نزد مهدی جایگاهی یافت. او شاعری ظریف به‌ویژه در خمریات بود.[۱][۲]
منابع
[ویرایش]- ↑ فروخ، عمر (۱۹۸۴). تاریخ الأدب العربی (PDF). ج. ۲. بیروت: دارالعلم للملایین. ص. ۱۰۶.
- ↑ اصفهانی، ابوالفرج. [[الاغانی|الأغانی]]. ج. پانزدهم. وبگاه الحکواتی. ص. أخبار أبی دلامة ونسبه. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۸ نوامبر ۲۰۱۹. دریافت‌شده در ۲۳ اكتبر ۲۰۱۶. تاریخ وارد شده در
|access-date=را بررسی کنید (کمک); تداخل پیوند خارجی و ویکی‌پیوند (کمک)
.jpg)
