بوجانگ
پادشاه بوجانگ (به کره‌ای: 보장왕)، (سلطنت: ۶۴۲~۶۶۸ میلادی)؛ بیست و هشتمین امپراتور گوگوریو و واپسین امپراتور گوگوریو بود که توسط وزیر اعظم گوگوریو یون گه‌سومون به تخت نشانده شد. گوگوریو درسال ۶۶۸ میلادی توسط تانگ و متحدانش نابود شد.
| بوجانگ 보장 | |
|---|---|
| ته‌وانگ | |
| پادشاه گوگوریو | |
| سلطنت | اکتبر ۶۴۲ - سپتامبر ۶۶۸ میلادی |
| تاج‌گذاری | اکتبر ۶۴۲ میلادی |
| پیشین | یونگ‌نیو |
| جانشین | سقوط پادشاهی |
| زاده | گو بوجانگ/جانگ نامشخص پیونگ‌یانگ سونگ |
| درگذشته | دسامبر ۶۸۲ میلادی دونگنالا |
| آرامگاه | کنار مقبره هیلیگامان |
| فرزند(ان) | بوکنام اینمو دوکنام دوکمو ریون یاکگوانگ آنسونگ اینسونگ |
| خاندان | گو |
| دودمان | گوگوریو |
| پدر | گو ته‌یانگ |
| پیشه | پادشاه |
| بوجانگ | |
| هانگول | 보장왕 |
|---|---|
| هانجا | 寶藏王 |
| لاتین‌نویسی اصلاح‌شده | Bojang-wang |
| مک‌کیون–ریشاور | Pojang-wang |
| نام تولد | |
| هانگول | 장, 보장 |
| هانجا | 臧, 寶臧 |
| لاتین‌نویسی اصلاح‌شده | Jang, Bojang |
| مک‌کیون–ریشاور | Chang, Pojang |
| فهرست پادشاهان گوگوریو |
|---|
بخشی از مجموعهٔ |
|---|
| تاریخ کره |
 |
| گاه‌شمار تاریخ کره |
| سه پادشاهی |
|---|
|
۱- پادشاهی شیلا ۵۷ پ.م. — ۹۳۵ م. |
پیش‌زمینه
[ویرایش]دوره حکومت او بر گوگوریو در دو کتاب پایانی سالنامه گوگوریو در سامگوک ساگی گفته شده است. نام او جانگ بود، اگرچه او را با نام بوجانگ نیز می‌شناختند. بوجانگ برادرزاده پادشاه پیشین گوگوریو، پادشاه یونگ‌نیو و پسر گو ته‌یانگ بود. درسال ۶۴۲ میلادی، ژنرال یون گه‌سومون کودتا کرد و پادشاه یونگ‌نیو و بسیاری از حامیانش را کشت. بوجانگ سپس بر تخت سلطنت نشست.
با هدف ترغیب گوگوریو به پیوستن به یک تهاجم علیه بکجه، شیلا کیم چونچو را برای درخواست اتحاد اعزام کرد اما گوگوریو پاسخی نداد.
پادشاه بوجانگ در بیشتر دوران سلطنت خود یک عروسک خیمه شب بازی بود که به حکومت دست‌نشاندگی یون گه‌سومون مشروعیت بخشیده بود. به عنوان مثال، به تحریک یون، او از تائوئیسم حمایت کرد و رسمیت بودیسم را زیر سوال برد؛
حکومت
[ویرایش]گوگوریو با اتحاد با بکجه، به جنگ با شیلا پرداخت. روابط احیا شده گوگوریو با ژاپن موجب انزوای بیشتر شیلا شد. درسال ۶۴۲ میلادی شیلا، کیم چونچو را جهت مذاکره بر سر یک قرار داد به گوگوریو فرستاد اما زمانی که یون گه‌سومون استرداد منطقه سئول را خواستار شد مذاکرات متوقف شد و این کار باعث شد تا شیلا با تانگ متحد شود.
درسال ۶۴۵ میلادی امپراتور تای‌زونگ از تانگ تهاجم عظیمی از خشکی و دریا علیه گوگوریو انجام داد ولی یون گه‌سومون و یانگ مانچون این تهاجم میلیونی و حملات کوچکتر بعدی تانگ به گوگوریو را دفع کردند. درسال ۶۴۵ میلادی گوگوریو پس از درهم کوبیدن سراسری قوای امپراطور تانگ به خیتان و شهرهای همجوار تانگ حمله کرد و اراضی وسیعی بدست آمد هرچند به مرور بازپس گرفته و دست به دست می‌شدند. درسال ۶۵۵ میلادی گوگوریو و بکجه به شیلا حمله کردند.[۱]
بکجه درسال ۶۶۰ میلادی توسط اتحاد تانگ و شیلا سقوط کرد. یون گه‌سومون حملات بزرگ به پیونگ‌یانگ درسال ۶۶۱ میلادی و نبرد رودخانه ساسو درسال ۶۶۲ میلادی را دفع نمود. درسال ۶۶۳ میلادی جنبش احیای بکجه با شکست آنان توسط ارتش تانگ و پناهنده شدن رهبر آن بویو پونگ به گوگوریو به اتمام رسید.
درسال ۶۶۶ میلادی یون گه‌سومون از دنیا رفت. پادشاه برای در اختیار گرفتن امور کشور ناتوان بود و امپراطوری بر اثر منازعات جانشینی توسط پسران یون گه‌سومون و گروه های دیگر و عوامل متعدد کشور دچار بحران و جنگ داخلی شد و سال بعد مورد تهاجم ارتش تانگ قرار گرفت.
سقوط گوگوریو و پس از آن
[ویرایش]به موازات ادامه کشمکش‌های داخلی گوگوریو، یون نام‌سنگ به تانگ پناهنده شد و ۴۰ دژ نزدیک مرز به تانگ تسلیم شدند. یون نامسان، پسر دیگر یون گه‌سومون نیز به شیلا پناهنده شد.
پایتخت گوگوریو پس از دو سال جنگ بی وقفه از تمامی جهات در نهمین ماه قمری از سال ۶۶۸ میلادی به دست نیروهای تانگ و شیلا افتاد و بوجانگ اسیر شد. بوجانگ توسط امپراتور گائوزونگ از تانگ به عنوان وزیر امور عامه جهت تکمیل تسلط و سلطه بر مناطق سابق گوگوریو منصوب شد؛ دویست هزار نفر از افراد مجرب و حرفه‌دان گوگوریو به تانگ تبعید و برده شدند و حکومتی تماماً نظامی توسط امپراطوری تانگ در مناطق گوگوریوی سابق برپا شد گرچه عمر آن به بیست سال هم نرسید.
تانگ با مشکلات زیادی از بابت حکومت بر ساکنان سابق گوگوریو و مقاومت شیلا در برابر باقی ماندن حضور نظامی تانگ در شبه‌جزیره کره مواجه بود. درسال ۶۶۷ میلادی امپراتوری تانگ، بوجانگ را به عنوان پادشاه چوسان معرفی کرد و او را مسئول فرمانداری لیائودونگ و ژنرال محافظ برای آرام کردن شرق نامید. اما بوجانگ به تحریک شورش‌ها علیه تانگ که در جهت احیای گوگوریو بودند پرداخت و در این راه آوارگان گوگوریو را سازماندهی کرد و با قبایل مالگال متحد شد. سرانجام درسال ۶۶۸ میلادی اسیر و به سیچوآن در اعماق چین تبعید شد و سال بعد درگذشت.
به دلیل اینکه بوجانگ آخرین پادشاه گوگوریو بود بعد از مرگ نام پسامرگ به او اعطا نشد.
تلاش مختصری برای احیای گوگوریو توسط آنسونگ پسر بوجانگ صورت گرفت اما سرانجام ارتش وی که به رهبری ژنرال گوموجام بودند پس از اتمام جنگ متحدانه علیه تانگ در خاک کره، بطرز نامعلومی همگی سلاخی شدند و آنسونگ ارباب منطقه‌ای کوچک در شیلا شد و نام خانوادگی منسوب به آنان را دریافت نمود.
یکی از پسران بوجانگ به نام گو یاکگوانگ در ژاپن ساکن شده بود درسال ۶۶۶ میلادی خاندان کوما را در ژاپن تأسیس کرد. که در ژاپن با نام کومانو کوشیکی جاککو شناخته می‌شود.
گو دوکمو شاهزاده گوگوریو و سومین پسر بوجانگ سلسله گوگوریو کوچک را درسال ۶۹۹ میلادی تاسیس کرد.
خانواده
[ویرایش]- پسر(ان) همسر نخست:[۲]
- پسر(ان) همسر دوم:[۲]
- گو آنسونگ (안승, 安勝)
- گو اینسونگ (인승, 仁承) جد خاندان هونگ سونگ گو (همچنین شناخته شده به نام خاندان گوگوریو گو)، خاندان سلطنتی گوگوریو در کره
- نوه‌ها:
- گو بون (고보원).
- گو جین (고진) پسر گو ریون.
منابع
[ویرایش]بوجانگ درگذشتهٔ: ۶۸۲
| ||
| عنوان سلطنتی | ||
|---|---|---|
| پیشین: پادشاه یونگ‌نیو |
پادشاه گوگوریو ۶۴۲–۶۶۸ |
پسین: آنسونگ |