پرش به محتوا

بحر مقتضب

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

بحرِ مُقتضب در اصطلاح عروضی، به بحر شعری مختلف‌الارکان از ترکیب و تکرار دو رکن «مفعولاتُ/ مُستفعلن» (- - - ل /- - ل -) یا زحافات آنها تشکیل شده‌است. مقتضب در لغت به معنی بریده شده‌است. اقتضاب بریدن و جدا کردن شاخه از درخت است. این بحر از منسرح معکوس و جدا شده‌است. (مفعولاتُ/ مستفعلن: دو سبب خفیف، وتد مقرون/ چهار سبب خفیف «°|°|°|°|/ °|°|°°| – – – ᴗ /– – ᴗ –») از بحرهایی است که سالم آن چندان متداول نیست. شکل سالم وزن آن:

مفعولاتُ مستفعلن مفعولاتُ مستفعلن (- - - ل /- - ل - | - - - ل /- - ل -): بحر مقتضب مثمن سالم

پرکاربردترین وزن آن:

  • فاعلاتُ مفعولن فاعلاتُ مفعولن (- ل – ل /- - - | - ل – ل /- - -): بحر مقتضب مثمن مطوی مقطوع*
وقت را غنیمت دان آن قدر که بتوانی / حاصل از حیات ای جان این دم است اگر دانی (حافظ)

زحافات

[ویرایش]

زحافات (تغییرات) مشهور بحر مقتضب در شعر فارسی، از مفعولاتُ: (خبن - طی – طی با کشف – رفع – رفع با ترفیل) و از مستفعلن (خَبن – طی – قطع – خبن - رفع –حذذ – طی با ترفیل) است.

از مفعولاتُ:

  1. مفاعیلُ: مخبون
  2. فاعلاتُ: مطوی
  3. فاعلن: مطوی مکشوف
  4. مفعولُ: مرفوع
  5. مفعولتن: مرفوع مرفّل؟
  6. فع: منحور

از مستفعلن:

  1. مفتعلن: مطوی
  2. مفتعلاتن: مطوی مرفل
  3. مفعولن: مقطوع
  4. مفاعلن: مخبون
  5. فاعلن: مرفوع
  6. فع لن: احذ

اوزان

[ویرایش]

اوزان پرکاربرد بحر مقتضب:

  • فاعلاتُ مفعولن فاعلاتُ مفعولن: بحر مقتضب مثمن مطوی مقطوع*
  • فاعلاتُ مفتعلن فاعلاتُ مفتعلن: بحر مقتضب مثمن مطوی*
  • فاعلاتُ مفتعلن فاعلن: بحر مقتضب مسدس مطوی مکشوف
  • مفعولُ مستفعلن مفعولتن: بحر مقتضب مسدس مرفوع مرفّل؟
  • فاعلاتُ مستفعلن: بحر مقتضب مربع مطوی (سالم ضرب و عروض)
  • فاعلاتُ مفتعلن: بحر مقتضب مربع مطوی
  • فاعلاتُ مفعولن: بحر مقتضب مربع مقطوع
  • مفاعیلُ مفتعلن: بحر مقتضب مربع مخبون مطوی
  • فاعلاتُ فاعلن فاعلاتُ فاعلن: بحر مقتضب مثمن مطوی مرفوع
  • فاعلاتُ فع لن فاعلاتُ فع لن: بحر مقتضب مثمن مطوی احذ
  • مفاعیلُ مفتعلاتن مفاعیلُ مفتعلاتن: بحر مقتضب مثمن مخبون مطوی مرفّل
  • مفعولُ مفاعلن مفعولُ مفاعلن: بحر مقتضب مثمن مرفوع مخبون

پانویس

[ویرایش]

* اوزان پرکاربرد

منابع

[ویرایش]
  • عروض و قافیه؛ نگاهی تازه به اوزان و ضراب‌آهنگ شعر فارسی، مؤلف: حسن مددی، تهران: تیرگان، پ نخست: ۱۳۸۵.
  • عروض فارسی؛ شیوه‌ای نو برای آموزش عروض و قافیه، مؤلف: عباس ماهیار، مشاور مجموعه: حسن انوری، تهران: نشر قطره، چاپ پنجم: ۱۳۷۹.