نالمکسون

نالمکسون
داده‌های بالینی
کد ATC	None;
شناسه‌ها
	نام آیوپاک (۵α)-3,14-dihydroxy-17-(3-methyl-2-buten-1-yl)-4,5-epoxymorphinan-6-one;
شمارهٔ سی‌ای‌اس	۱۶۶۷۶-۲۶-۹ ; 16291-05-7 (HCl);
پاب‌کم CID	۵۳۶۰۵۱۶;
کم‌اسپایدر	۴۵۱۴۵۲۵;
UNII	AIB278UKIG;
CompTox Dashboard (EPA)	DTXSID80168172 ;
داده‌های فیزیکی و شیمیایی
فرمول شیمیایی	C21H25NO۴
جرم مولی	۳۵۵٫۴۳۴ g·mol−1
مدل سه بعدی (جی‌مول)	Interactive image;
	SMILES O=C4[C@@H]5Oc1c2c(ccc1O)C[C@H]3N(CC[C@]25[C@@]3(O)CC4)C\C=C(/C)C;
	InChI InChI=1S/C21H25NO4/c1-12(2)6-9-22-10-8-20-17-13-3-4-14(23)18(17)26-19(20)15(24)5-7-21(20,25)16(22)11-13/h3-4,6,16,19,23,25H,5,7-11H2,1-2H3/t16-,19+,20+,21-/m1/s1; Key:OHKCLOQPSLQCQR-MBPVOVBZSA-N;

نالمکسون (انگلیسی: Nalmexone) یک آگونیست نیمه سنتزی، آگونیست اپیوئیدی یا ترکیبی آگونیست-آنتاگونیست با خواص ضددرد و آنتاگونیست مخدر است که هرگز به بازار عرضه نشد.^[۱]^[۲]^[۳]^[۴] در مطالعات بالینی مشخص شد که اثر ضددردی قابل مقایسه با مورفین دارد، اگرچه با کاهش چند برابری قدرت.^[۵] افزون بر این، عوارض جانبی نالمکسون، که شایع‌ترین آنها خواب‌آلودگی و تعریق بود، مشابه عوارض مورفین گزارش شده‌است، البته با میزان بروز به‌طور چشمگیری بیشتر.

سنتز

جستارهای وابسته

پانویس

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Nalmexone». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۷ ژانویه ۲۰۲۳.

منابع

↑ Macdonald F (1997). Dictionary of Pharmacological Agents. CRC Press. p. 1395. ISBN 978-0-412-46630-4. Retrieved 11 May 2012.
↑ Casy AF, Parfitt RT (1986). Opioid Analgesics: Chemistry and Receptors. Springer. p. 55. ISBN 978-0-306-42130-3. Retrieved 11 May 2012.
↑ Loew GH, Berkowitz DS (1978). "Quantum chemical studies of N-substituent variation in the oxymorphone series of opiate narcotics". Journal of Medicinal Chemistry. 21 (1): 101–106. doi:10.1021/jm00199a018. PMID 73588.
↑ Forrest WH, Shroff PF, Mahler DL (1972). "Analgesic and other effects of nalmexone in man". Clinical Pharmacology and Therapeutics. 13 (4): 520–525. doi:10.1002/cpt1972134520. PMID 4557582. S2CID 30780581.
↑ Committee on Problems of Drug Dependence (1969). Bulletin, problems of drug dependence. National Academies. p. 5873. NAP:10503. Retrieved 11 May 2012.

این یک مقالهٔ خرد داروشناسی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.

[Macdonald1997-1] Macdonald F (1997). Dictionary of Pharmacological Agents. CRC Press. p. 1395. ISBN 978-0-412-46630-4. Retrieved 11 May 2012.

[CasyParfitt1986-2] Casy AF, Parfitt RT (1986). Opioid Analgesics: Chemistry and Receptors. Springer. p. 55. ISBN 978-0-306-42130-3. Retrieved 11 May 2012.

[pmid_73588-3] Loew GH, Berkowitz DS (1978). "Quantum chemical studies of N-substituent variation in the oxymorphone series of opiate narcotics". Journal of Medicinal Chemistry. 21 (1): 101–106. doi:10.1021/jm00199a018. PMID 73588.

[pmid_4557582-4] Forrest WH, Shroff PF, Mahler DL (1972). "Analgesic and other effects of nalmexone in man". Clinical Pharmacology and Therapeutics. 13 (4): 520–525. doi:10.1002/cpt1972134520. PMID 4557582. S2CID 30780581.

[DependenceDependence1969-5] Committee on Problems of Drug Dependence (1969). Bulletin, problems of drug dependence. National Academies. p. 5873. NAP:10503. Retrieved 11 May 2012.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]