پرش به محتوا

محرک بی‌حرکت

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

محرک بی‌حرکت (به یونانی: ὃ οὐ κινούμενον κινεῖ،[۱] هُو او کینومِنٌن کینِی، «آنچه حرکت می‌دهد بی‌آنکه حرکت داده‌شود») یا محرک نخستین، یک مفهوم فلسفی است که توسط ارسطو به عنوان علت اصلی همه حرکت‌ها در جهان توصیف شد.[۲] آنطور که از نام آن برمی‌آید، محرک بی‌حرکت چیزهای دیگر را حرکت می‌دهد اما هیچ عملی که باعث حرکت آن بشود رخ نمی‌دهد.

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]