لیوان پاینت جامی برای نوشیدن است که میتواند یا ۲۰ اونس (۵۶۸ میلی لیتر) سلطنتی انگلیسی (برابر ٥٦٨ میلیليتر) یا ۱۶ اونس آمریکایی (٤٧٣ میلیليتر) مایع درون خود جای بدهد. از این ليوان معمولاً برای نوشیدن آب جو مورد استفاده قرار میگیرد.
کنیکل (سلیورس، به معنی آستین ها) - شکل لیونها به جور اسم که گذشتان به عنوان یک مخروط کوتاه معکوس با ارتفاع حدود ۶ اینچ (۱۵ سانتی متر) و باریک شدن حدود ۱ اینچ (۲۵ میلی متر) در قطر بیش از ارتفاع خود. همچنین در ایالات متحده "شکر پینت" نامیده می شود، زیرا لیوان را می توان به عنوان نیمی از شیکر بوستون استفاده کرد. رایجترین اندازه موجود در ایالات متحده، ۱۶ اونس آمریکا (۴۷۳ میلیلیتر) را روی لبه نگه میدارد.[۱]
لیوان نونیک پاینت - کامل ونصفینونیک - یک تغییر در طراحی مخروطی است، که در آن شیشه چند اینچ از بالا برآمده است. این تا حدی برای بهبود چسبندگی است، تا حدی برای جلوگیری از چسبیدن لیوان ها به هم در هنگام انباشته شدن، و تا حدی برای ایجاد استحکام و جلوگیری از بریدگی یا "شاخ شدن" لبه.[۲] این طرح توسط هوگو پیک، از آلبرت پیک و شرکت، اختراع شد که دو پتنت ایالات متحده دریافت کرد: پتنت طراحی ۴۴۶۱۶ (۲ سپتامبر ۱۹۱۳) و حق اختراع ۱۱۰۷۷۰۰ (۱۸ اوت ۱۹۱۴)، اگرچه پتنت طراحی باطل شد و تجاری شد. به عنوان Nonik (برای "no-nick").[۳][۴] قبل از این طرح، بسیاری از طرحهای شیشهای برآمده دیگر وجود داشت که مربوط به اواسط قرن نوزدهم است، که به جای برآمدگی شدید و اهداف متفاوت (توقف درپوش شیشه، یا قرار دادن در نگهدارنده شیشههای سودا) متفاوت بود. برآمدگی این طرح.[۲] انگیزه اولیه برای شیشه کاهش شکستگی در هنگام روی هم چیدن (۴۰٪ قدرت له شدن بیشتر و سطح منحنی در جایی که لبه با هم تماس دارد)، کاهش شکستگی هنگام واژگونی (به دلیل برآمدگی محافظت از لبه در برابر ضربه)، بهبود چسبندگی و تسهیل تمیز کردن بود. به دلیل منحنی های کم عمق، در مقایسه با منحنی های شدیدتر). در بریتانیا، این سبک پس از جنگ جهانی دوم رایج شد، با شیشه Ravenhead (راونهد) در سال ۱۹۴۸ یک لیوان Nonik را معرفی کرد.[۵]
جوگ - یا دیمپل ماگ شکل ماگ برزگ با دسته دارد آنها با یک الگوی شبکه ای از شیشه ضخیم در خارج ساخته شده اند، که تا حدودی شبیه تقسیم بندی یک بمب میلز است. فرورفتگی ها مانع از لیز خوردن شیشه از انگشتان در کاسه لباسشویی می شود و طراحی شیشه بر استحکام تاکید دارد و به مقاومت در برابر شستشوی مکرر دستی کمک می کند. هنگامی که شستشوی دستی از دهه ۱۹۶۰ به بعد جایگزین شستشوی ماشینی شد، این ویژگی های طراحی اهمیت کمتری پیدا کردند. عینک های گودی در حال حاضر کمیاب تر از انواع دیگر هستند و به عنوان سنتی تر در نظر گرفته می شوند. [۶]
تولیپ - لیوانها تولیپ مدرنتر، دارای شکلی بلندتر و معمولاً به سمت بالا درخشنده است. این طرحها معمولاً با لگرهای قارهای یا کمپینهای تبلیغاتی توسط کارخانههای آبجو مرتبط هستند و اغلب با برچسب آبجو حک یا علامتگذاری میشوند.
کان - شکلی شبیه قوطی آبجو یا نوشیدنی استاندارد، با طرفین استوانه ای مستقیم و لبه ای معکوس. آنها نسبت به شیشه های مخروطی کمتر مستعد واژگونی هستند و بدون نیاز به پایه سنگین برای پایداری، حدود ۴۰٪ سبک تر هستند.