شی (ترانه)
ظاهر
Shī (诗) | |||||||||
![]() | |||||||||
نویسههای چینی سنتی | 詩 | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
نویسههای چینی سادهشده | 诗 | ||||||||
معنای تحتاللفظی | poetry | ||||||||
| |||||||||
Gushi | |||||||||
نویسههای چینی سنتی | 古詩 | ||||||||
نویسههای چینی سادهشده | 古诗 | ||||||||
معنای تحتاللفظی | ancient poetry | ||||||||
| |||||||||
Jintishi | |||||||||
نویسههای چینی سنتی | 近體詩 | ||||||||
نویسههای چینی سادهشده | 近体诗 | ||||||||
معنای تحتاللفظی | modern poetry | ||||||||
|
شی (انگلیسی: Shi)، کلام اصلی منظوم چینی است.
شی[۱] و شیه[۲] در زبان چینی برای شعر واژه ای وجود ندارد اما برای انواع شعر واژههایی هست.
شی نخست برای ترانههای عامیانه، سرودها و آواز به کار میرفت. قدیمترین نمونههای شی در مصرعهای منظم پنج واژه ای مربوط به قرن اول ق. م است.[۳][۴]
شکلها
[ویرایش]الف: گوشی (Gushi) که به معنای «شعر کهن» است، به دو معنا مطرح است:
- بهطور گسترده برای اشاره به شعر باستانی چین، عمدتاً آثار ناشناس جمعآوریشده در شعر کلاسیک کنفوسیوس و آثار گردآوریشده توسط هان استفاده شود.
- صرفاً برای اشاره به اشعاری در سبکهای کلاسیک کنفوسیوس، صرف نظر از زمان سرودن آنها، استفاده شود. به دلیل تنوع قطعات گنجانده شده در سبک کلاسیک.
ب: Jintishi به معنای «شعر مدرن» است، در واقع از قرن پنجم به بعد سروده شدهاست و به نظر میرسد که بهطور کامل در اوایل سلسله تانگ توسعه یافتهاست. این آثار عمدتاً در خطوط پنج و هفت کاراکتری نوشته شدهاند و شامل الگوهای لحن محدودی هستند.
فرمهای اصلی عبارتند از جوجو چهار خطی، لوشی هشت خطی و پایلو نامحدود.
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ↑ Based on the Hanyu Pinyin romanization system developed by mainland China in the 1950s and used by Taiwan since the 2000s.
- ↑ Based on the Wade-Giles system formerly used by Taiwan and English-speaking countries.
- ↑ Watson, Burton. Chinese Lyricism: Shih Poetry from the Second to the Twelfth Century. Columbia Univ. Press (New York), 1971. شابک ۰−۲۳۱−۰۳۴۶۴−۴.
- ↑ Frankel, Hans. The Flowering Plum and the Palace Lady. Yale Univ. Press (New Haven), 1978. شابک ۰−۳۰۰−۰۲۲۴۲−۵.