دیفلودیازپام
ظاهر
وضعیت قانونی | |
---|---|
وضعیت قانونی |
|
شناسهها | |
| |
شمارهٔ سیایاس | |
پابکم CID | |
کماسپایدر | |
UNII | |
ChEMBL | |
CompTox Dashboard (EPA) | |
دادههای فیزیکی و شیمیایی | |
فرمول شیمیایی | C16H11ClF2N2O |
جرم مولی | ۳۲۰٫۷۲ g·mol−1 |
مدل سه بعدی (جیمول) | |
| |
|
دیفلودیازپام[۱] (انگلیسی: Difludiazepam) یک مشتق بنزودیازپین است که مشتق ۲،۶-دی فلوئورو فلودیازپام است. این ماده در دهه ۱۹۷۰ میلادی اختراع شد، اما هرگز به بازار عرضه نشد، و به عنوان یک ابزار تحقیقاتی برای کمک به تعیین شکل و عملکرد گیرندههای GABAA، که دارای IC50 ۴.۱ نانومتر است، استفاده شده است.[۲][۳][۴]
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ↑ Maskell PD, Wilson NE. Designer Benzodiazepines: New Challenges and Treatment Options, in Corazza O, Roman-Urrestarazu. Handbook of Novel Psychoactive Substances: What Clinicians Should Know about NPS. Taylor & Francis, 2019. شابک ۹۷۸−۱−۱۳۸−۰۶۸۳۰−۸
- ↑ Winkler, David A.; Burden, Frank R.; Watkins, Andrew J. R. (January 1998). "Atomistic Topological Indices Applied to Benzodiazepines using Various Regression Methods". Quantitative Structure-Activity Relationships. 17 (1): 14–19. doi:10.1002/(SICI)1521-3838(199801)17:01<14::AID-QSAR14>3.0.CO;2-U.
- ↑ So SS, Karplus M (December 1996). "Genetic neural networks for quantitative structure-activity relationships: improvements and application of benzodiazepine affinity for benzodiazepine/GABAA receptors". Journal of Medicinal Chemistry. 39 (26): 5246–56. doi:10.1021/jm960536o. PMID 8978853.
- ↑ Maddalena DJ, Johnston GA (February 1995). "Prediction of receptor properties and binding affinity of ligands to benzodiazepine/GABAA receptors using artificial neural networks". Journal of Medicinal Chemistry. 38 (4): 715–24. doi:10.1021/jm00004a017. PMID 7861419.
- مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Difludiazepam». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۱۷ ژانویه ۲۰۲۳.
پیوند به بیرون
[ویرایش]در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ دیفلودیازپام موجود است.