اون‌بی‌هگزیوم

اون‌بی‌هگزیوم، ₁₂₆Ubh
اون‌بی‌هگزیوم
تلفظ	‎/ˌuːnbaɪˈhɛksiəm/‎ (OON-by-HEKS-ee-em)
اون‌بی‌هگزیوم در جدول تناوبی
	اون‌بی‌پنتیوم ← اون‌بی‌هگزیوم → اون‌بی‌سپتیوم
عدد اتمی (Z)	126
گروه	n/a
دوره	دوره 8
بلوک	بلوک-g
دسته	Unknown chemical properties
آرایش الکترونی	[Og] 5g2 6f3 8s2 8p1 (predicted)
لایه الکترونی	2, 8, 18, 32, 38, 18, 8, 2; (پیش‌بینی‌شده)
ویژگی‌های فیزیکی
	نامعلوم
فاز در STP	انتظار می رود که جامد باشد.
ویژگی‌های اتمی
عدد اکسایش	(+1), (+2), (+4), (+6), (+8) (predicted)
شعاع کووالانسی	pm
دیگر ویژگی ها
	نمایش; بحث; ویرایش; \| منابع

اون‌بی‌هگزیوم، که به عنوان عنصر ۱۲۶ یا اِکا-پلوتونیوم نیز شناخته می‌شود، عنصر شیمیایی فرضی با عدد اتمی ۱۲۶ و نماد نگهدارنده Ubh است. Unbihexium و Ubh به ترتیب نام و نماد موقت IUPAC هستند، تا زمانی که عنصر کشف، تأیید شود و نام دائمی در مورد آن تصمیم‌گیری شود. در جدول تناوبی پیش‌بینی می‌شود که اون‌بی‌هگزیوم یک عنصر superactinide g-block و عنصر هشتم در دوره هشتم باشد. اون‌بی‌هگزیوم مورد توجه فیزیکدانان هسته‌ای قرار گرفته‌است، خصوصاً در پیش‌بینی‌های اولیه که خواص عناصر فوق سنگین را هدف قرار داده‌است، برای ۱۲۶ ممکن است عدد جادویی پروتون‌ها در نزدیکی مرکز یک جزیره پایداری باشد و منجر به ایجاد عنصری با نیمه عمر طولانی‌تر شود، خصوصاً برای ³¹⁰ Ubh یا ³⁵⁴ Ubh که ممکن است تعداد نوترون‌ها جادویی داشته باشد.^[۳]

علاقه اولیه به افزایش ثبات احتمالی منجر به اولین تلاش برای سنتز اون‌بی‌هگزیوم در سال ۱۹۷۱ شد و در سالهای بعد به جستجوی آن در طبیعت پرداختند. با وجود مشاهدات متعدد گزارش شده، مطالعات جدید نشان می‌دهد که این آزمایش‌ها به اندازه کافی حساس نبودند. از این رو، هیچ گونه‌ای اون‌بی‌هگزیوم به‌طور طبیعی یا مصنوعی یافت نشده‌است.^[۴] پیش‌بینی‌های پایداری اون‌بی‌هگزیوم در مدل‌های مختلف بسیار متفاوت است.

تاریخ

تلاش برای سنتز

اولین و تنها تلاش برای سنتز اون‌بی‌هگزیوم، که ناموفق بود، در سال ۱۹۷۱ در سرن (سازمان اروپایی تحقیقات هسته ای) توسط رنه بمبوت و جان ام الکساندر با استفاده از واکنش همجوشی هسته‌ای انجام شد:^[۳]^[۵]

232
90Th + 84
36Kr → 316
126Ubh* → no atoms

منابع

↑ Hoffman, Darleane C.; Lee, Diana M.; Pershina, Valeria (2006). "Transactinides and the future elements". In Morss; Edelstein, Norman M.; Fuger, Jean (eds.). The Chemistry of the Actinide and Transactinide Elements (3rd ed.). Dordrecht, The Netherlands: اشپرینگر ساینس+بیزینس مدیا. ISBN 978-1-4020-3555-5.
↑ Pyykkö, Pekka (2011). "A suggested periodic table up to Z ≤ 172, based on Dirac–Fock calculations on atoms and ions". Physical Chemistry Chemical Physics. 13 (1): 161–8. Bibcode:2011PCCP...13..161P. doi:10.1039/c0cp01575j. PMID 20967377.
↑ ^۳٫۰ ^۳٫۱ Bemis, C.E.; Nix, J.R. (1977). "Superheavy elements - the quest in perspective" (PDF). Comments on Nuclear and Particle Physics. 7 (3): 65–78. ISSN 0010-2709.
↑ Hoffman, D.C; Ghiorso, A.; Seaborg, G.T. (2000). The Transuranium People: The Inside Story. Imperial College Press. ISBN 1-86094-087-0.
↑ Emsley, John (2011). Nature's Building Blocks: An A-Z Guide to the Elements (New ed.). New York, NY: Oxford University Press. p. 588. ISBN 978-0-19-960563-7.

[Hoffman-1] Hoffman, Darleane C.; Lee, Diana M.; Pershina, Valeria (2006). "Transactinides and the future elements". In Morss; Edelstein, Norman M.; Fuger, Jean (eds.). The Chemistry of the Actinide and Transactinide Elements (3rd ed.). Dordrecht, The Netherlands: اشپرینگر ساینس+بیزینس مدیا. ISBN 978-1-4020-3555-5.

[Pyykkö2011-2] Pyykkö, Pekka (2011). "A suggested periodic table up to Z ≤ 172, based on Dirac–Fock calculations on atoms and ions". Physical Chemistry Chemical Physics. 13 (1): 161–8. Bibcode:2011PCCP...13..161P. doi:10.1039/c0cp01575j. PMID 20967377.

[SHquest-3] ۳٫۰ ^۳٫۱ Bemis, C.E.; Nix, J.R. (1977). "Superheavy elements - the quest in perspective" (PDF). Comments on Nuclear and Particle Physics. 7 (3): 65–78. ISSN 0010-2709.

[Transuraniumppl-4] Hoffman, D.C; Ghiorso, A.; Seaborg, G.T. (2000). The Transuranium People: The Inside Story. Imperial College Press. ISBN 1-86094-087-0.

[emsley-5] Emsley, John (2011). Nature's Building Blocks: An A-Z Guide to the Elements (New ed.). New York, NY: Oxford University Press. p. 588. ISBN 978-0-19-960563-7.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]