اون‌بی‌بیوم

اون‌بی‌بیوم، ₁₂₂Ubb
اون‌بی‌بیوم
تلفظ	‎/ˌuːnbaɪˈbaɪəm/‎ (OON-by-BY-əm)
اون‌بی‌بیوم در جدول تناوبی
	اون‌بی‌اونیوم ← اون‌بی‌بیوم → اون‌بی‌تریوم
عدد اتمی (Z)	122
گروه	n/a
دوره	دوره 8
بلوک	بلوک-g
دسته	Unknown chemical properties
آرایش الکترونی	[Og] 7d1 8s2 8p1 (predicted)
لایه الکترونی	2, 8, 18, 32, 34, 18, 8, 2 (پیش‌بینی‌شده)
ویژگی‌های فیزیکی
ویژگی‌های اتمی
عدد اکسایش	(+4) (predicted)
شعاع کووالانسی	pm
دیگر ویژگی ها
	نمایش; بحث; ویرایش; \| منابع

اون‌بی‌بیوم، که به عنوان عنصر ۱۲۲ یا اِکا-توریم نیز شناخته می‌شود، یک عنصر شیمیایی فرضی در جدول تناوبی با نماد Ubb و شماره اتمی ۱۲۲ است. Unbibium و Ubb به ترتیب نام و نماد سیستماتیک IUPAC هستند که تا زمان کشف، تأیید و استفاده از نام دائم مورد استفاده قرار می‌گیرند. در جدول تناوبی عناصر، انتظار می‌رود به دنبال اون‌بی‌اونیوم به عنوان عنصر دوم از superactinides و عنصر چهارم از دوره ۸ باشد. به‌طور مشابه برای اون‌بی‌بیوم، پیش‌بینی می‌شود در جزیره پایداری قرار بگیرد، به‌طور بالقوه پایداری بیشتری را در برخی ایزوتوپ‌ها فراهم می‌کند، خصوصاً ³⁰⁶ Ubb که انتظار می‌رود عدد جادویی نوترون‌ها ۱۸۴ را داشته باشد.

علیرغم چندین بار تلاش، اون‌بی‌بیوم هنوز سنتز نشده‌است، و همچنین هیچ ایزوتوپی که به‌طور طبیعی رخ می‌دهد برای این عنصر وجود ندارد. در حال حاضر هیچ برنامه ای برای تلاش برای سنتز اون‌بی‌بیوم وجود ندارد. در سال ۲۰۰۸، ادعا شد که در نمونه‌های توریم طبیعی کشف شده‌است،^[۳] اما این ادعا اکنون با تکرارهای اخیر آزمایش با استفاده از تکنیک‌های دقیق‌تر رد شده‌است.

از نظر شیمیایی انتظار می‌رود اون‌بی‌بیوم شباهت‌هایی به سریم و توریم داشته باشد. با این وجود، اثرات نسبی ممکن است باعث شود که برخی از خصوصیات آن متفاوت باشد. به عنوان مثال، انتظار می‌رود پیکربندی الکترون حالت زمینی از [ Og ] 7d ¹ 8s ² 8p ¹، با وجود موقعیت پیش‌بینی شده خود در سری superactinide g-block داشته باشد.

تاریخ

تلاش برای سنتز

تبخیر فیوژن

اولین تلاش‌ها برای سنتز آن‌بیبیوم در سال ۱۹۷۲ توسط گئورگی فلروف و همکارانش در انستیتوی مشترک تحقیقات هسته ای (JINR)، با استفاده از واکنش‌های سنگین یون ناشی از یون‌های سنگین انجام شد.^[۴]

منابع

↑ Hoffman, Darleane C.; Lee, Diana M.; Pershina, Valeria (2006). "Transactinides and the future elements". In Morss; Edelstein, Norman M.; Fuger, Jean (eds.). The Chemistry of the Actinide and Transactinide Elements (3rd ed.). Dordrecht, The Netherlands: اشپرینگر ساینس+بیزینس مدیا. ISBN 978-1-4020-3555-5.
↑ Pyykkö, Pekka (2011). "A suggested periodic table up to Z ≤ 172, based on Dirac–Fock calculations on atoms and ions". Physical Chemistry Chemical Physics. 13 (1): 161–8. Bibcode:2011PCCP...13..161P. doi:10.1039/c0cp01575j. PMID 20967377.
↑ Marinov, A.; Rodushkin, I.; Kolb, D.; Pape, A.; Kashiv, Y.; Brandt, R.; Gentry, R. V.; Miller, H. W. (2008). "Evidence for a long-lived superheavy nucleus with atomic mass number A=292 and atomic number Z=~122 in natural Th". International Journal of Modern Physics E. 19: 131. arXiv:0804.3869. Bibcode:2010IJMPE..19..131M. doi:10.1142/S0218301310014662.
↑ Emsley, John (2011). Nature's Building Blocks: An A-Z Guide to the Elements (New ed.). New York, NY: Oxford University Press. p. 588. ISBN 978-0-19-960563-7.

پیوند به بیرون

[Hoffman-1] Hoffman, Darleane C.; Lee, Diana M.; Pershina, Valeria (2006). "Transactinides and the future elements". In Morss; Edelstein, Norman M.; Fuger, Jean (eds.). The Chemistry of the Actinide and Transactinide Elements (3rd ed.). Dordrecht, The Netherlands: اشپرینگر ساینس+بیزینس مدیا. ISBN 978-1-4020-3555-5.

[Pyykkö2011-2] Pyykkö, Pekka (2011). "A suggested periodic table up to Z ≤ 172, based on Dirac–Fock calculations on atoms and ions". Physical Chemistry Chemical Physics. 13 (1): 161–8. Bibcode:2011PCCP...13..161P. doi:10.1039/c0cp01575j. PMID 20967377.

[arxiv-3] Marinov, A.; Rodushkin, I.; Kolb, D.; Pape, A.; Kashiv, Y.; Brandt, R.; Gentry, R. V.; Miller, H. W. (2008). "Evidence for a long-lived superheavy nucleus with atomic mass number A=292 and atomic number Z=~122 in natural Th". International Journal of Modern Physics E. 19: 131. arXiv:0804.3869. Bibcode:2010IJMPE..19..131M. doi:10.1142/S0218301310014662.

[emsley-4] Emsley, John (2011). Nature's Building Blocks: An A-Z Guide to the Elements (New ed.). New York, NY: Oxford University Press. p. 588. ISBN 978-0-19-960563-7.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]