استان غرب
ظاهر
استان غرب یکی از ۶ استان کشور ایران بود که در ۱۶ آبان ۱۳۱۶ خورشیدی، با اصلاح قانون تقسیمات کشوری تشکیل گردید. این استان شامل ۱۲ شهرستان کردستان، گروس، کرمانشاهان، باوندپور، پشتکوه، لرستان، بروجرد، همدان، ملایر، خرمشهر و آبادان، خوزستان و کوهکیلویه بود. این تقسیمبندی تنها اندکی بیش از ۲ ماه و در فاصلۀ ۱۶ آبان ۱۳۱۶ تا ۱۹ دی ۱۳۱۶ برقرار بود و از آن تاریخ جای خود را به تقسیمبندی ۱۰ استانی تازهای داد.[۱]
شهرستانها
[ویرایش]ردیف | شهرستان | دهستانهای تابعۀ بخش | مرکز |
---|---|---|---|
۱ | کردستان | ۱- اسفندآباد، ییلاق | سنندج |
۲- اورامان، مریوان، خورخوره | قروه | ||
۳- حسینآباد، تیلهکوه | مریوان | ||
۲ | گروس | ۱- گروس | بیجار |
۳ | کرمانشاهان | ۱- سرفیروزآباد، ماهیدشت، چمچمال | کرمانشاهان |
۲- کنگاور، صحنه | کنگاور | ||
۳- کلیائی، بیلاور، روانسر، جوانرود | سنقر | ||
۴- هرسین، کاکاوند | هرسین | ||
۴ | باوندپور | ۱- باوندپور، گیلان | گیلان |
۲- قصر شیرین، ذهاب، سنجابی، سرپل | قصر شیرین | ||
۳- کرند، ییلاق، گوران، گهواره | کند | ||
۵ | پشتکوه | ۱- عیلام و توابع | عیلام |
۲- مهران و توابع | مهران | ||
۳- دهلران، موسیام، آبدانان | دهلران | ||
۶ | لرستان | ۱- پیشکوه، کرهگاه | کرهگاه |
۲- بالاکریوه، پایینکریوه | بالاکریوه | ||
۳-سلسله، دلفان، الشتر | دلفان | ||
۷ | بروجرد | ۱- سیلاخور علیا و سفلی | بروجرد |
۲- چاپلق، بربرود | سیلاخور | ||
۳- چهارلنگ | علیگودرز اخوره | ||
۸ | همدان | ۱- دروب و توابع | همدان |
۲- اسدآباد | اسدآباد | ||
۳- درجزین، پیشخور، عاشقلو | رزن | ||
۴- سردرود، مهربان، حاجیلو | کبوترآهنگ | ||
۹ | ملایر | ۱- ملایر | دولتآباد |
۲- نهاوند | نهاوند | ||
۳- تویسرکان | تویسرکان | ||
۱۰ | خرمشهر | ۱- خرمشهر و توابع | خرمشهر |
۲- آبادان، قصبه | آبادان | ||
۱۱ | خوزستان | ۱- اهواز، رامهرمز، هفتگل | اهواز، رامهرمز |
۲- دشت میشان، هویزه | خفاجیه | ||
۳- دزفول، شوشتر، مسجدسلیمان | دزفول | ||
۴- ایزه، قشلاق، بختیاری | ایزه، قلعهزراس | ||
۵- شادگان (فلاحیه) | شادگان | ||
۱۲ | کوهکیلویه | ۱- بلاد شاپور، زیدون، دیلم | دهدشت |
۲- بابوئی، بویراحمدی، دشمنزیاری، طیبی، بهمئی | |||
۳- هندیجان | هندیجان |
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ↑ فراهی، محترم. ۱۳۷۷. سیر تحول نقشه و تقسیمات کشور ایران:از سال ۱۲۸۵ تا ۱۳۷۷، وزارت کشور جمهوری اسلامی ایران، معاونت سیاسی و اجتماعی، دفتر تقسیمات کشوری؛ صص ۳ و ۶-۸.