آبتین
آبتین | |
---|---|
اطلاعات کلی | |
نام | آبتین |
نامهای دیگر | آثویه، آپتیه |
شناخته شده | پدر فریدون |
لقب | پرگاو |
آئین | مزدیسنا |
ملیت | ایران |
سایر اطلاعات | |
شناخته شده | گفتارنیک، پندارنیک، کردارنیک |
دوره | پیشدادیان |
دوران | ضحاک |
خانواده | |
نام پدر | همایون |
همسر | فرانک |
فرزندان | فریدون، برمایه، کیانوش |
آبتین (آتبین) نام پدر فریدون، پادشاه پیشدادی است. او دومین کسی است که گیاه مقدس هوم را میفشرد و به پاس آن فرزند شایستهای چون فریدون به او عطا میشود.[۱] آبتین توسط سربازان ضحاک گرفتار و کشته و مغز سرش خوراک ماران ضحاک شد.[۲] نام همسر آبتین، فَرانَک بود.
نام
[ویرایش]نام او در اوستا به صورت (āθwya/آثویه) و در سانسکریت به صورت (آپتیه) آمدهاست. در برخی از کتب اوستایی، پهلوی، عربی و فارسی نیز به شکل اثوی، اسپیان یا اثفیان آمدهاست که هم نام او و هم لقب خاندانش است. برخی نیز نام او را «پرگاو» نوشتهاند.[۳]
در لغتنامهٔ دهخدا این نام به معنای روح کامل و انسان نیکوکار آمدهاست. همچنین آبتین به معنای کسی است که به تعالیم زرتشت عمل میکند و خوشکردار، خوشگفتار و خوشپندار است.[۴] صاحب برهان قاطع، معنی آن را نفس کامل و نیکوکار و صاحب گفتار و کردار نیک و اسعدالسُّعَداء آوردهاست.
آبتین نام یکی از فرماندهان و پهلوانان ایرانی نیز بودهاست.
نسب آبتین در منابع
[ویرایش]در کتاب مجمل التواریخ و القصص، نام پدر آبتین، همایون ذکر شدهاست. نَسَبِ همایون به تهمورث میرسد.[۵]
در آثار الباقیه عن القرون الخالیه، اثر ابوریحان بیرونی، در خصوص نسب فریدون (و به تبَعِ آن آبتین) چنین آمده: «افریدون بن اثفیان بن گاو بن اثفیان نیکاو بن اثفیان بن شهرکاو بن اثفیان».[۶]
داستان آبتین، به عنوان یکی از شخصیتهای شاهنامه آورده شدهاست:
فرانک بدو گفت ای نامجوی | بگویم تو را هرچه گفتی بگوی | |
تو بشناس کز مرز ایرانزمین | یکی مرد بُد نام او آبتین | |
ز تخم کیان بود و بیدار بود | خردمند و گُرد و بیآزار بود | |
ز طهمورثِ گُرد بودش نژاد | پدر بر پدر بر، همی داشت یاد[۷] |
جستارهای وابسته
[ویرایش]پانویس
[ویرایش]- ↑ مهین میرزابیانی، «اسطورهٔ هوم در شاهنامه»، مجلهٔ حافظ، فروردین ۱۳۸۵، شماره ۲۷
- ↑ متینی، جلال: «روایات مختلف دربارهٔ دوران کودکی و نوجوانی فریدون»؛ مجلهٔ ایراننامه، پاییز ۱۳۶۴، شماره ۱۳
- ↑ منصور رستگار، مجلهٔ خرد و کوشش، تابستان ۱۳۵۴، شماره ۱۷، صص ۳۷–۵۲
- ↑ لغتنامهٔ دهخدا
- ↑ مجمل التواریخ و القصص، با تصحیح محمدتقی بهار، ج ۱، ص۲۵
- ↑ آثار الباقیه عنِ القرون الخالیه، اثر ابوریحان بیرونی، ص۱۰۴
- ↑ شاهنامه، جلد اول، ضحاک، ص۱۳
منابع
[ویرایش]- حسین، الهی قمشهای (۱۳۸۶). شاهنامه فردوسی. ترجمهٔ ناهید فرشادمهر. تهران: نشر محمد. شابک ۹۶۴-۵۵۶۶-۳۵-۵.
- تفضلی, احمد. "ĀBTĪN". دانشنامهٔ ایرانیکا (به انگلیسی). Vol. ۳. p. ۲۴۸. Retrieved 26 January 2014.
- تفضلی، احمد. «آبتین». دانشنامهٔ ایران. ج. ۱. ص. ۵۱.
- لغتنامهٔ دهخدا