یونیدروا

یونیدروا (UNIDROIT با تلفظ: یونیدغوا) یا مؤسسه بین‌المللی یکسان‌سازی حقوق خصوصی، یک سازمان بین‌المللی مستقر در رم است. هدف این مؤسسه مطالعه در نیازها و شیوه‌های مدرن کردن، هماهنگ‌سازی و ایجاد هارمونی در حقوق خصوصی به ویژه حقوق بازرگانی، اعم از، بین دولت‌ها و گروهی از دولت‌ها است، به نحوی که بتواند اسناد، اصول و قواعد متحدالشکل حقوقی را برای مقاصد فوق، تنظیم کند.

اصولاً این مؤسسه، در سال ۱۹۲۶ به عنوان ارگان وابستهٔ جامعه ملل تشکیل شد که با اضمحلال جامعهٔ ملل، در سال ۱۹۴۰ براساس توافق‌های چندجانبهٔ بین‌المللی (قوانین یونیدروا) ظاهر گردید. بر اساس قوانین و مقرّرات یونیدروا، اعضای این مؤسّسه، صرفاً دولت‌ها هستند که تا سال ۲۰۱۸ به ۶۳ کشور بالغ شده‌اند. ایران نیز در سال ۱۳۴۳ به واسطهٔ «قانون الحاق دولت ایران به مؤسسه یکنواخت کردن حقوق خصوصی»، به این مؤسسه ملحق شده‌است.

دو قانون متحدالشکل برای بیع کالا و قانون متحدالشکل برای تشکیل بیع کالا از نمونه کارهای این مؤسّسه است که در لاهه به تصویب رسید. در تدوین کنوانسیون ۱۹۸۰ وین یا کنوانسیون سازمان ملل متحد برای قراردادهای فروش بین‌المللی کالا از این دو قانون، به عنوان منبع استفاده گردید و تغییرات زیادی در آن داده شد. از این دو قانون به عنوان کنوانسیون ۱۹۶۴ لاهه نیز یاد می‌شود. این مؤسسه در کنار کمیسیون حقوق تجارت سازمان ملل متحد (آنسیترال)، کنوانسیون‌ها و پروتکل‌های فراوانی در مورد قراردادهای حمل و نقل مسافر و کالا، نمایندگی در بیع کالا، تأمین مالی از طریق لیزینگ، کارگزاری وصول و انتقال مطالبات، کالاهای فرهنگی مسروقه و صادراتی غیرقانونی، منافع در تجهیزات و کالاهای غیرمنقول، و پروتکل‌های مربوط به تجهیزات هواپیما، وسایل نقلیّهٔ ریلی و تجهیزات آن، و دارایی‌های فضایی و از همهٔ این‌ها مهم‌تر، اصول قراردادهای بازرگانی بین‌المللی را تهیه و تدوین کرده‌است.

شیوه کار یونیدروا

یونیدروا دارای سه رکن دبیرخانه، شورای حکام و مجمع عمومی است. دبیرخانه، مجری امور مختلف یونیدروا می‌باشد و برنامه‌های کاری روزمره آن را انجام می‌دهد. مدیرکل مؤسسه با معرفی رئیس یونیدروا توسط شورای حکام، منصوب می‌گردد. گروهی از مستخدمین بین‌المللی دولتی و کارمندان، امور مرتبط با دبیرخانه را به انجام می‌رسانند. همهٔ سیاست‌های این مؤسّسه، تحت نظر شورای حکام است و تصمیم نهایی در امور، توسط مجمع عمومی اتخاذ می‌شود. تنظیم بودجهٔ سالانه، برنامه‌های کارهای سه سالانه و انتخاب اعضای شورای حکام در هر پنج سال، به عهدهٔ مجمع عمومی است. هر دولت، یک نماینده در این مؤسسه دارد. ریاست مؤسسه به صورت چرخشی، سالانه توسّط نمایندگان (Ambassadors) دولت‌های عضو انتخاب می‌گردد. انگلیسی، فرانسه، آلمانی، ایتالیایی و اسپانیایی زبان‌های رسمی مؤسسه بوده، ولی زبان کاری افراد مؤسسه، انگلیسی و فرانسوی است. همکاری نزدیک مؤسسه با سایر سازمان‌های بین‌المللی در سطح بین دولتی و غیردولتی، توسط توافق‌های منعقده در سطح دبیرخانه‌های آنها اجرایی می‌شود.

اعضاء

۶۳ عضو یونیدروا عبارتند از:

کشور عضو	سال عضویت
آرژانتین	1972
استرالیا	1973
اتریش	1948
بلژیک	1940
بولیوی	1940
برزیل	1940
بلغارستان	1940
کانادا	1968
شیلی	1951
چین	1986
کلمبیا	1940
کرواسی	1996
کوبا	1940
قبرس	1999
جمهوری چک	1993
دانمارک	1940
مصر	1951
استونی	2001
فنلاند	1940
فرانسه	1948
آلمان	1940
یونان	1940
الگو:Country data سریر مقدس	1945
مجارستان	1940
هند	1950
اندونزی	2009
ایران	1951
عراق	1973
جمهوری ایرلند	1940
اسرائیل	1954
ایتالیا	1940
ژاپن	1954
لتونی	2006
لیتوانی	2007
لوکزامبورگ	1951
مالت	1970
مکزیک	1940
هلند	1940
نیکاراگوئه	1940
نیجریه	1964
نروژ	1951
پاکستان	1964
پاراگوئه	1940
لهستان	1979
پرتغال	1949
کره جنوبی	1981
صربستان (ابتدا با عنوان صربستان و مونته‌نگرو)	2001
رومانی	1940
روسیه (ابتدا با عنوان اتحاد جماهیر شوروی)	1990
سان مارینو	1945
عربستان سعودی	2009
اسلواکی	1993
اسلوونی	1995
آفریقای جنوبی	1971
اسپانیا	1940
سوئد	1940
سوئیس	1940
تونس	1980
ترکیه	1950
بریتانیا	1948
ایالات متحده آمریکا	1964
اروگوئه	1940
ونزوئلا	1940

لبنان از ۱۹۵۸ تا ۱۹۶۴ عضو یونیدروا بود. اعضایی که دیگر وجود ندارند عبارتند از: چکسلواکی، جمهوری دمکراتیک آلمان، جمهوری متحد عربی، و یوگسلاوی.