چارلز پره‌وین

چارلز پره‌وین
چارلز پره‌وین
زاده	۱۱ ژانویهٔ ۱۸۸۸; بروکلین، نیویورک، ایالات متحده آمریکا
خاستگاه	آمریکایی
درگذشته	۲۱ سپتامبر ۱۹۷۳ (۸۵ سال); لس آنجلس، کالیفرنیا، ایالات متحده آمریکا
ژانر	موسیقی فیلم
پیشه(ها)	آهنگساز; تنظیم‌کننده; رهبر ارکستر
سال‌های فعالیت	۱۹۳۶ تا ۱۹۶۶

چارلز پره‌وین (انگلیسی: Charles Previn؛ ۱۱ ژانویهٔ ۱۸۸۸–۲۱ سپتامبر ۱۹۷۳) یک آهنگساز، تنظیم‌کننده و رهبر ارکستر اهل ایالات متحده آمریکا بود.

وی مدرک کارشناسی خود را از «دانشگاه کرنل» و مدرک کارشناسی ارشد خود را از «دانشکدهٔ موسیقی نیویورک» دریافت کرد. کالج ایتاکا در سال ۱۹۴۷ میلادی به وی دکترای افتخاری اهدا کرد.

چارلز پره‌وین، عموی بزرگ آندره پره‌وین و استیو پره‌وین است.

پره‌وین ۷ مرتبه نامزد دریافت جایزه اسکار بود که یک مرتبه در سال ۱۹۳۷ میلادی، بابتِ موسیقی فیلم «یکصد مرد و یک دختر»، برندهٔ جایزه اسکار بهترین موسیقی فیلم شد.

او از سال ۱۹۴۵ میلادی، جایگزین ارنو راپی به عنوان رهبر ارکستر سمفونی رادیوسیتی (در تالار موسیقی رادیو سیتی) شد.

گزیدهٔ آثار

دو خواهر اهل بوستون (۱۹۴۶)
شب‌های عربی (۱۹۴۲)
همه چیز با ایو شروع شد (۱۹۴۱)
دختر نجیب؟ (۱۹۴۱)
جلوهٔ زیبای بهار (۱۹۴۰)
عشق نخست (۱۹۳۹)
دیوانهٔ موسیقی (۱۹۳۸)
یکصد مرد و یک دختر (۱۹۳۷)
مرد من گادفری (۱۹۳۶)

منابع

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Charles Previn». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۴ فوریه ۲۰۱۶.

پیوند به بیرون

این یک مقالهٔ خرد پیرامون یک آهنگساز است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.

ن ب و جایزه اسکار بهترین موسیقی فیلم
دههٔ ۱۹۳۰	لوئیس سیلورز (۱۹۳۴) ماکس اشتاینر (۱۹۳۵) لئو فوربستاین (۱۹۳۶) چارلز پره‌وین (۱۹۳۷) اریک ولفگانگ کورنگلد / آلفرد نیومن (۱۹۳۸) هربرت استوتهارت / ریچارد هیجمن، دبلیو. فرانک هارلینگ، جان لایپولد و لئو شوکن (۱۹۳۹)
دههٔ ۱۹۴۰	لی هارلاین، پل اسمیت و ند واشینگتن / آلفرد نیومن (۱۹۴۰) برنارد هرمن / فرانک چرچیل و اولیور والاس (۱۹۴۱) ماکس اشتاینر / ری هایندورف و هاینتس اریک رومهلد (۱۹۴۲) آلفرد نیومن / ری هایندورف (۱۹۴۳) ماکس اشتاینر / موریس استولوف و کارمن دراگن (۱۹۴۴) میکلوش روژا / جرجی استول (۱۹۴۵) هوگو فریدهوفر / موریس استولوف (۱۹۴۶) میکلوش روژا / آلفرد نیومن (۱۹۴۷) برایان ایسدیل / جانی گرین و راجر ایدنس (۱۹۴۸) آرون کوپلند / راجر ایدنس و لنی هیتون (۱۹۴۹)
دههٔ ۱۹۵۰	فرانتس واکسمن / آدولف دویچ و راجر ایدنس (۱۹۵۰) فرانتس واکسمن / جانی گرین و سال چاپلین (۱۹۵۱) دیمیتری تیومکین / آلفرد نیومن (۱۹۵۲) برانیسلاو کاپر / آلفرد نیومن (۱۹۵۳) دیمیتری تیومکین / آدولف دویچ و سال چاپلین (۱۹۵۴) آلفرد نیومن / رابرت راسل بنت، جی بلکتون و آدولف دویچ (۱۹۵۵) ویکتور یانگ / آلفرد نیومن و کن داربی (۱۹۵۶) مالکوم آرنولد (۱۹۵۷) دیمیتری تیومکین / آندره پره‌وین (۱۹۵۸) میکلوش روژا / آندره پره‌وین و کن داربی (۱۹۵۹)
دههٔ ۱۹۶۰	ارنست گلد / موریس استولوف و هری ساکمن (۱۹۶۰) هنری مانچینی / سال چاپلین، جانی گرین، سید رمین و اروین کاستل (۱۹۶۱) موریس ژار / ری هایندورف (۱۹۶۲) جان ادیسون / آندره پره‌وین (۱۹۶۳) ریچارد ام. شرمن و رابرت بی. شرمن / آندره پره‌وین (۱۹۶۴) موریس ژار / اروین کاستل (۱۹۶۵) جان بری / کن تورن (۱۹۶۶) المر برنستاین / آلفرد نیومن و کن داربی (۱۹۶۷) جان بری / جانی گرین (۱۹۶۸) برت بکراک / لنی هیتون و لایونل نیومن (۱۹۶۹)
دههّ ۱۹۷۰	فرانسیس له / بیتلز (جان لنون، پل مک‌کارتنی، جرج هریسون و رینگو استار) (۱۹۷۰) میشل لوگران / جان ویلیامز (۱۹۷۱) چارلی چاپلین، ریموند راش و لری راسل / رالف برنز (۱۹۷۲) ماروین هملیش / ماروین هملیش (۱۹۷۳) نینو روتا و کارمینه کوپولا / نلسون ریدل (۱۹۷۴) جان ویلیامز / لئونارد روزنمن (۱۹۷۵) جری گلدسمیت / لئونارد روزنمن (۱۹۷۶) جان ویلیامز / جاناتان تانیک (۱۹۷۷) جورجو مورودر / جو رنزتی (۱۹۷۸) ژرژ دلرو / رالف برنز (۱۹۷۹)
دههٔ ۱۹۸۰	مایکل گور (۱۹۸۰) ونگلیس (۱۹۸۱) جان ویلیامز / هنری مانچینی و لسلی بریکوس (۱۹۸۲) بیل کانتی / میشل لوگران، آلن و مرلین برگمن (۱۹۸۳) موریس ژار / پرینس (۱۹۸۴) جان بری (۱۹۸۵) هربی هنکاک (۱۹۸۶) ریوئیچی ساکاموتو، دیوید برن و تسونگ سو (۱۹۸۷) دیو گروسین (۱۹۸۸) آلن منکن (۱۹۸۹)
دههٔ ۱۹۹۰	جان بری (۱۹۹۰) آلن منکن (۱۹۹۱) آلن منکن (۱۹۹۲) جان ویلیامز (۱۹۹۳) هانس زیمر (۱۹۹۴) لوئیس باکالوف / آلن منکن و استفان شوارتز (۱۹۹۵) گابریل یارد / ریچل پورتمن (۱۹۹۶) جیمز هورنر / آن دادلی (۱۹۹۷) نیکولا پیووانی / استیون واربک (۱۹۹۸) جان کوریلیانو (۱۹۹۹)
دههٔ ۲۰۰۰	تان دون (۲۰۰۰) هاوارد شور (۲۰۰۱) الیوت گلدنتال (۲۰۰۲) هاوارد شور (۲۰۰۳) یان کاچماریک (۲۰۰۴) گوستاوو سانتائولایا (۲۰۰۵) گوستاوو سانتائولایا (۲۰۰۶) داریو ماریانلی (۲۰۰۷) ای. آر. رحمان (۲۰۰۸) مایکل جاکینو (۲۰۰۹)
دههٔ ۲۰۱۰	ترنت رزنر و آتیکوس راس (۲۰۱۰) لودویک بورس (۲۰۱۱) میخائل دانا (۲۰۱۲) استیون پرایس (۲۰۱۳) الکساندر دسپلا (۲۰۱۴) انیو موریکونه (۲۰۱۵) جاستین هورویتز (۲۰۱۶) الکساندر دسپلا (۲۰۱۷) لودویگ گورانسون (۲۰۱۸) هیلدور گودنادوتیر (۲۰۱۹)
دههٔ ۲۰۲۰	ترنت رزنر، آتیکوس راس و جان باتیسته (۲۰۲۰) هانس زیمر (۲۰۲۱)