پیمان‌های اسلو
| روند صلح اسرائیل-فلسطین |
|---|
 |
پیمان‌های اسلو به دو موافقتنامه میان حکومت اسرائیل و سازمان آزادیبخش فلسطین (ساف) گفته می‌شود که آغازگر فرایند صلح اسرائیل و فلسطین شده و موجبات تأسیس حکومت خودگردان فلسطین را فراهم آورد.
پیمان اسلو ۱ در سال ۱۹۹۳ و پیمان اسلو ۲ در سال ۱۹۹۵ به امضای یاسر عرفات و اسحاق رابین رسیدند و بیل کلینتون رئیس‌جمهور آمریکا در هر دو پیمان به عنوان میانجی و شاهد حضور داشت. هدف این فرایند رسیدن به یک معاهده صلح بر مبنای قطعنامه‌های ۲۴۲ و ۳۳۸ شورای امنیت سازمان ملل و تحقق «حق تعیین سرنوشت مردم فلسطین» بود. فرایند صلح اسلو با مذاکرات سری نمایندگان ساف و اسرائیل در اسلو پایتخت نروژ آغاز شد و به رسمیت شناختن اسرائیل توسط ساف به عنوان یک دولت قانونی و به رسمیت شناختن ساف توسط اسرائیل به عنوان نماینده فلسطینیان را به همراه داشت.
منابع
[ویرایش]- What Were The Oslo Accords? U.S. Foreign Policy
ردهها:
- اسحاق رابین
- اسرائیل در ۱۹۹۳ (میلادی)
- اسرائیل در ۱۹۹۵ (میلادی)
- اسلو در دهه ۱۹۹۰ (میلادی)
- تاریخ اسلو
- تلاش برای صلح در خاورمیانه
- درگیری فلسطین و اسرائیل
- روابط اسرائیل و ایالات متحده آمریکا
- روند صلح اسرائیل-فلسطین
- سرزمینهای فلسطینی در ۱۹۹۵ (میلادی)
- محدوده مدیریت شهری اسرائیل در ۱۹۹۳ (میلادی)
- مصر در ۱۹۹۵ (میلادی)
- معاهدههای اسرائیل
- معاهدههای دولت فلسطین
- نروژ در ۱۹۹۳ (میلادی)
- یاسر عرفات