درگیری فتح و حماس
| درگیری فتح و حماس | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| بخشی از خشونت سیاسی فلسطینی | |||||||
| |||||||
| طرف‌های درگیر | |||||||
 حماس |
پشتیبانی:  ایالات متحده آمریکا[۱][۲][۳] (ادعایی) بریتانیا[۴] (مخفیانه) | ||||||
| فرماندهان و رهبران | |||||||
|
اسماعیل هنیه خالد مشعل محمد ضیف |
پرونده:Flag of Fatah.svg محمود عباس پرونده:Flag of Fatah.svg محمد دحلان | ||||||
| قوا | |||||||
|
گردان‌های عزالدین قسام: ۱۵۰۰۰ نیروی انتظامی اجرایی: ۶۰۰۰[۱۱][۱۲] |
امنیت ملی: ۳۰۰۰۰ سرویس امنیت پیشگیرانه: ۳۰۰۰۰ ستاد اطلاعات: ۵۰۰۰ گارد ریاست جمهوری: ۴۲۰۰ گردان‌های شهدای الاقصی: چند هزار نفر [۱۱][۱۲] | ||||||
| تلفات و خسارات | |||||||
| ۸۳ کشته | ۱۶۵ کشته | ||||||
|
۹۸ غیرنظامی کشته شدند ۱٬۰۰۰+ مجروح در هر دو طرف درگیر[۱۳] در مجموع: ۳۵۰–۶۰۰ کشته[۱۳] | |||||||
درگیری فتح و حماس (به عربی: النزاع بین فتح و حماس) یک درگیری سیاسی و استراتژیک مداوم بین فتح و حماس، دو حزب سیاسی اصلی فلسطینی در سرزمین‌های فلسطینی است که به تسلط حماس بر نوار غزه در ژوئن ۲۰۰۷ منجر شد. این درگیری از هنگام پیروزی حماس در انتخابات مجلس فلسطین ۲۰۰۶ آغاز شد. در نیم‌روز ۵ مه ۲۰۰۷ به شکل یک درگیری مسلحانه درآمد و اوج آن از ۷ تا ۱۴ ژوئیه ۲۰۰۷ در غزه بود که طی نبرد غزه ۲۰۰۷ با موفقیت حماس و اشغال سازمان‌های امنیتی حکومت ملی فلسطین توسط گردان‌های عزالدین قسام به پایان رسید. از آن پس فلسطین در عمل به دو دولت مجزا در نوار غزه و کرانه باختری رود اردن تجزیه شده‌است. روند آشتی و اتحاد دولت های حماس و فتح، نهایی نشده و وضعیت فعلی به عنوان یک نبرد منجمد تلقی می‌شود.
در طول این نبردها آسیب‌های شدیدی به فلسطینیان بویژه در نوار غزه وارد آمده و گزارش‌های متعددی از نقض فاحش حقوق انسان‌دوستانه وجود دارد. برخی از مقامات از جمله وزیر خارجه مصر احمد ابوالغیط، ایران را متهم به تشویق و تجهیز حماس برای آغاز این نبرد می‌کنند[۱۴]
تعدادی از سران فتح مانند سلیم المدحون در این درگیری‌ها کشته شدند
زمینه
[ویرایش]حماس پس از مرگ یاسر عرفات در سال ۲۰۰۴ حضور خود را در نهادهای وابسته به حکومت خودگردان فلسطینی پررنگ‌تر کرد. آن‌ها در انتخابات شوراهای شهر و شهرداری‌های سال ۲۰۰۵ فلسطین شرکت کرده و به موفقیت نسبی نیز دست یافتند. حماس با وجود اینکه انتخابات ریاست جمهوری فلسطین (که با پیروزی محمود عباس رهبر جنبش فتح پایان یافت) را تحریم کرده بود، در انتخابات سال ۲۰۰۶ مجلس قانون‌گذاری فلسطین شرکت کرد. این مجلس نهاد قانون‌گذاری حکومت خودگردان فلسطین به‌شمار می‌رود و بر اساس قراردادهای سازمان آزادی‌بخش فلسطین و دولت اسرائیل موسوم به پیمان‌های اسلو تشکیل شده‌است. حماس با وجود اینکه این پیمان‌ها را به رسمیت نمی‌شناسد وارد نهادهای وابسته به این حکومت شده و معتقد است که حضور در این دولت لزوماً به معنای پذیرش پیمان‌های موجب ایجاد آن نیست.
پیروزی غیرمنتظره حماس در این انتخابات که آنان را صاحب ۷۴ نماینده از مجموع ۱۳۲ نماینده این مجلس کرد و انتخاب اسماعیل هنیه عضو شاخص حماس و نفر اول فهرست انتخاباتی این جریان به نخست‌وزیری وضعیت تازه‌ای را در حیات سیاسی این سازمان رقم زد. اسرائیل، ایالات متحده آمریکا، اتحادیه اروپا، اتحادیه عرب و بسیاری از کشورهای دیگر که عمده بودجه این دولت را تأمین می‌کنند، ادامه کمک‌های خود را به تغییر بندهایی از منشور حماس که در آن خواهان نابودی کشور اسرائیل شده و شناسایی این کشور از سوی این سازمان موکول کردند. حماس این درخواست‌ها را نپذیرفت و منابع مالی مورد نیاز برای اداره دولت را با کمک متحدان سنتی خود تأمین می‌کرد.
ایالات متحده آمریکا در مقابل با ارسال مهمات، اسلحه و آموزش‌های فنی به جنگجویان فتح و تشویق کشورهای عربی به کمک به این جریان امیدوار به شکست حماس و موفقیت فتح در بازگرداندن قدرت بود. در این راستا اردن و مصر دو اردوگاه نظامی برای جنگجویان فتح در خاک خود برپا کردند.
منابع
[ویرایش]- ↑ Rose, David. "The Gaza Bombshell". vanityfair.com. Archived from the original on April 28, 2018.
- ↑ "Archived copy" (PDF). Archived (PDF) from the original on March 3, 2016. Retrieved August 9, 2013.
{{cite web}}: نگهداری یادکرد:عنوان آرشیو به جای عنوان (link) - ↑ "MIDEAST: This 'Bombshell' Took a Year Falling - Inter Press Service". www.ipsnews.net. Archived from the original on April 5, 2018. Retrieved April 5, 2018.
- ↑ Crooke, Alastair. "Blair's counter-insurgency "surge"". www.aljazeera.com. Archived from the original on April 5, 2018.
- ↑ "In Gaza, power cuts and rumors hamper reconciliation". English.alarabiya.net. 1 April 2012. Archived from the original on 1 April 2012.
- ↑ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب
<ref> غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نامJP_140713وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.). - ↑ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب
<ref> غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نامJP_020913وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.). - ↑ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب
<ref> غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نامWhat_reconciliationوارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.). - ↑ "Hamas and Fatah unveil Palestinian reconciliation deal". BBC News. Archived from the original on July 18, 2015. Retrieved July 17, 2015.
- ↑ "Palestinian unity government sworn in by Mahmoud Abbas". BBC. ژوئن 2, 2014. Archived from the original on June 3, 2014. Retrieved June 6, 2014.
- ↑ ۱۱٫۰ ۱۱٫۱ "Religious war in Gaza". Ynet. فوریه 3, 2007. Archived from the original on December 24, 2014.
- ↑ ۱۲٫۰ ۱۲٫۱ Henry Chu (May 17, 2007). "Factional fighting in Gaza imperils unity government". Los Angeles Times. Archived from the original on February 1, 2010. Article reprinted at [۱] بایگانی‌شده در سپتامبر ۲۸, ۲۰۱۱ توسط Wayback Machine
- ↑ ۱۳٫۰ ۱۳٫۱ "Over 600 Palestinians killed in internal clashes since 2006". Ynetnews.com. ژوئن 20, 1995. Archived from the original on July 4, 2011. Retrieved April 24, 2011.
- ↑ مصر، ایران را متهم به تشویق حماس برای تصرف غزه کرد[پیوند مرده] رادیو فردا
پیوند به بیرون
[ویرایش]- بررسی اوضاع نوار غزه یکسال پس از کودتای حماس[پیوند مرده] علیرضا نوری زاده، صدای آمریکا، ۱۸ ژوئن ۲۰۰۸
- Gary Leupp: A Hamas Coup d'Etat in ۲۰۰۷? ۶ ژانویه ۲۰۰۹