پورشه ۹۱۹ هایبرید
.jpg) پورشه ۹۱۹ هایبرید در نمایشگاه IAA فرانکفورت ۲۰۱۷ | |||||||||||
| رده | ال‌ام‌پی۱-اچ | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| سازنده | پورشه | ||||||||||
| طراح(ها) | الکساندر هیتزینگر (مدیر فنی پروژه)[۱] | ||||||||||
| مدل قبلی | پورشه اراس اسپایدر ال‌ام‌پی۲ | ||||||||||
| مدل بعدی | پورشه ۹۶۳ (ال‌ام‌دی‌اچ) | ||||||||||
| مشخصات فنی[۲] | |||||||||||
| شاسی | کامپوزیت الیاف کربن با هسته آلومینیومی زنبوری | ||||||||||
| تعلیق (جلو) | مستقل پیکربندی میله فشاری چند پیوندی با کمک فنرهای قابل تنظیم | ||||||||||
| تعلیق (عقب) | مثل جلو | ||||||||||
| طول | ۴٬۶۵۰ میلیمتر (۱۸۳ اینچ) | ||||||||||
| عرض | ۱٬۹۰۰ میلیمتر (۷۵ اینچ) | ||||||||||
| ارتفاع | ۱٬۰۵۰ میلیمتر (۴۱ اینچ) | ||||||||||
| موتور | پورشه ۹ار۹ (9R9) موتور وی۴ توربوشارژ تزریق مستقیم ۲٫۰ لیتر (۱۲۲ اینچ مکعب) موتور وسط، خودروی چهارچرخ محرک، موتور طولی، پیکربندی با چهار چرخ متحرک | ||||||||||
| جعبه‌دنده | پورشه هفت سرعته جعبه‌دنده نیمه‌خودکار، گیربکس ترتیبی دیفرانسیل قفل عقب | ||||||||||
| باتری | باتری لیتیوم یونی برای سیستم کرز (KERS) بازیابی انرژی | ||||||||||
| توان | ۲۰۱۴–۲۰۱۷ مشخصات: ۳۷۳ کیلووات (۵۰۰ اسب بخار؛ ۵۰۷ اسب بخار متری) (ICE) + ۳۰۰ کیلووات (۴۰۲ اسب بخار؛ ۴۰۸ اسب بخار متری) (electric motors) ۶۷۱ کیلووات (۹۰۰ اسب بخار) (combined) Evo مشخصات: ۵۳۰ کیلووات (۷۱۱ اسب بخار؛ ۷۲۱ اسب بخار متری) (ICE) + ۳۲۴ کیلووات (۴۳۴ اسب بخار؛ ۴۴۱ اسب بخار متری) (electric motors) ۸۶۵ کیلووات (۱٬۱۶۰ اسب بخار) (combined) | ||||||||||
| وزن |
| ||||||||||
| سوخت | Shell V-Power LM24 | ||||||||||
| روان‌کننده‌ها | موبیل ۱ | ||||||||||
| تایرها | میشلن شعاع ۳۱۰/۷۱۰–۱۸, جلو و عقب | ||||||||||
| تاریخچهٔ رقابت‌ها | |||||||||||
| ورودی‌های مهم |  پورشه تیم، پورشه ال‌ام‌پی تیم | ||||||||||
| رانندگان مهم | |||||||||||
| نخستین حضور | ۶ ساعت سیلورستون ۲۰۱۴ | ||||||||||
| نخستین پیروزی | ۶ ساعت سائوپائولو ۲۰۱۴ | ||||||||||
| آخرین پیروزی | ۶ ساعت آمریکا ۲۰۱۷ | ||||||||||
| آخرین رویداد | ۶ ساعت بحرین ۲۰۱۷ | ||||||||||
| |||||||||||
| قهرمانی‌های سازندگان | ۳ (استقامتی ۲۰۱۵), (استقامتی ۲۰۱۶), (استقامتی ۲۰۱۷) | ||||||||||
| قهرمانی‌های رانندگان | ۳ (استقامتی ۲۰۱۵), (استقامتی ۲۰۱۶), (استقامتی ۲۰۱۷) | ||||||||||
پورشه ۹۱۹ هایبرید یک خودروی مسابقه‌ای هایبریدی در کلاس لمانز پروتوتایپ است که توسط پورشه ساخته و برای فصول ۲۰۱۴، ۲۰۱۵، ۲۰۱۶ و ۲۰۱۷در سری مسابقات جهانی استقامتی استفاده شده است. این خودرو دارای یک موتور بنزینی دو لیتری وی۴ وسط تک توربوشارژر است که ۵۰۰ اسب بخار (۳۷۰ کیلووات) قدرت تولید می‌کند. همچنین از دو سیستم هایبریدی بازیابی انرژی جداگانه برای بازیابی انرژی حرارتی از گازهای خروجی و تبدیل انرژی جنبشی به انرژی الکتریکی تحت ترمز برای ذخیره‌سازی در باتری یون‌لیتیم استفاده می‌کند.
در ۴ مارس ۲۰۱۴، پورشه ۹۱۹ هایبریدی برای اولین بار در نمایشگاه خودرو ژنو در معرض دید مطبوعات قرار گرفت.
پورشه دو خودرو را که توسط شش راننده رانندگی می‌شد، برای این فصل معرفی کرد.
در سال ۲۰۱۵، پورشه با توسعه بیشتر این خودرو خود را در معرض قهرمانی مسابقات می‌دید، برنهارد، هارتلی و وبر چهار مسابقه از هشت مسابقه فصل را بردند تا مسابقات جهانی استقامتی در سال ۲۰۱۵ و قهرمانی تولیدکنندگان جهان را کسب کنند.
ارل بمبر، نیکو هولکنبرگ و نیک تندی برنده مسابقات ۶ ساعت اسپا-فرانکورشامپ و ۲۴ ساعت لمانز ۲۰۱۵ شدند.
در ۲۹ ژوئن ۲۰۱۸، پورشه، مدل ۹۱۹ ایو را برای تست و ثبت رکورد به پیست نوربورگ‌رینگ برد، برنارد با ثبت زمان یک دور کامل در ۵ دقیقه و ۱۹٫۵۴۶ ثانیه، رکورد قبلی این پیست که با زمان ۶ دقیقه و ۱۱٫۱۳ ثانیه را که در ماه مه ۱۹۸۳ توسط استفان بلوف با پورشه ۹۵۶ ثبت شده بود، شکست تا سریعترین خودرو پیست جهنم سبز لقب بگیرد.[۳]
توسعه
[ویرایش]طرح اولیه
[ویرایش]در اواسط ماه می سال ۲۰۱۱، پورشه تصمیم گرفت به عنوان تیم در کلاس لمانز پروتوتایپ ۱ (ال‌ام‌پی۱) در مسابقات جهانی استقامتی فیا شرکت کند، این مسابقات از سال ۲۰۱۲ آغاز می‌شد.[۴] دو ماه بعد، پورشه به صورت عمومی برنامه حضور خود در مسابقات را اعلام همچنین پورشه تأیید کرد که خودرو در سال ۲۰۱۴ به نمایش در خواهد آمد.[۵] در این زمان، مرکز ورزش‌های موتوری پورشه فلیچ در وایساخ به ۲۰۰ کارمند تمام وقت که بر روی طراحی، مونتاژ و توسعه پروژه کار می‌کردند، گسترش پیدا کرد.[۶] اواخر سال ۲۰۱۱، پورشه فریتز انزینگر از برند آلمانی، بی‌ام‌و را به عنوان معاون رئیس گروه ال‌ام‌پی۱ استخدام کرد. انزینگر بر سازماندهی ساخت خودرو نظارت داشت. در پایان سال، پورشه الکس هیتزینگر، رئیس سابق توسعه فرمول یک برای سازنده موتور کاسورث و بعداً رئیس فناوری‌های پیشرفته ردبول ریسینگ را برای نظارت بر طراحی فنی خودرو شد استخدام کرد.[۱]
این خودرو ۹۱۹ هایبرید نامگذاری شد تا فرهنگ عامه پورشه را در فناوری خودروی هیبریدی را به رسمیت بشناسد و به سنت خود برای داشتن خودروهایی با نام‌های مشابه که در مسابقات ۲۴ ساعته لمانز شرکت می‌کردند، احترام بگذارد.[۷] این اولین خودروی نمونه اولیه ورزشی پورشه از زمان معرفی پورشه آراس اسپایدر در سال ۲۰۰۵ بود، همچنین اولین خودروی نمونه اولیه که پورشه برای رقابت در بالاترین کلاس مسابقات خودروهای ورزشی از زمان پورشه ۹۱۱ جی‌تی۱–۹۸ و پورشه ال‌ام‌پی۱–۹۸ که در سال ۱۹۹۸ ساخت.[۸] این خودرو اولین خودرو ورزشی بود که توسط پورشه به عنوان پروژه کارخانه‌ای در مسابقات حضور پیدا کرد. در مجموع نه شاسی ساخته شد.[۹]
تاریخچه مسابقات
[ویرایش]۲۰۱۴
[ویرایش]در مسابقه افتتاحیه فصل ۲۰۱۴ و در مسابقه ۶ ساعت سیلورستون، خودروی شماره ۱۴ به رانندگی دوما و جانی از که از جایگاه سوم شروع کردند در حالی که خودروی شماره ۲۰ به رانندگی وبر و برنهارد از جایگاه ششم شروع کردند.[۱۰] در دورهای ابتدایی مسابقه، مشکلی در چرخ سمت چپ جلو، جانی را مجبور به ورود به گاراژ کرد و پس از ادامه و ۳۰ دور با مشکل هیدرولیکی غیرمرتبط، خودرو از دور مسابقه خارج شد. برنهارد در ابتدای ساعت دوم مسابقه در دور ۵۳، از خودروی شماره ۷ تویوتا تی‌اس۰۴۰ هایبرید به رانندگی الکساندر وورز عبور کرد تا به جایگاه دوم برسد، اما خودروی شماره ۲۰ پس از شروع باران به دلیل پکیج کم‌نیرو، سرعتش کاهش یافت و در نهایت مسابقه کوتاه‌شده به دلیل شرایط جوی مسابقه را در جایگاه سوم به پایان رساند.[۱۱][۱۲]
دو هفته بعد، جانی و لیب اولین پل پوزیشن خودرو را در هوای متغیر در ثانیه‌های آخر زمان‌بندی در مسابقه ۶ ساعت اسپافرانکورشان به دست آوردند در حالی که برنارد و هارتلی از جایگاه پنجم شروع می‌کردند.[۱۳] خودروی شماره ۱۴ دو ساعت اول پیشتاز مسابقه بود تا اینکه خودروی شماره ۸ تویوتا به رانندگی سباستین بوئمی از آن عبور کرد. مشکل الکتریکی سیستم هایبرید خودروی شماره ۱۴ را غیرفعال کرد و باعث از دست رفتن دو دور شد و با مشکل دمپر عقب و دو خرابی در محور جلو، خودرو به رتبه ۲۳ کلی سقوط کرد.[۱۴][۱۵]
نتایج کلی مسابقات جهانی استقامتی
[ویرایش](key) مسابقات پر رنگ شده نشان دهنده کسب پل پوزیشن. مسابقات ایتالیک نشان دهنده کسب سریعترین دور.
| سال | تیم | کلاس | رانندگان | شماره. | راند. | مسابقات | امتیاز. | رده. | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | ||||||||
| ۲۰۱۴ | تیم پورشه | ال‌ام‌پی-اچ |  رومن دوما نیل جانی مارک لیب
|
۱۴ | ۱–۸ ۱–۸ ۱–۸ |
سیلورستون Ret |
اسپا 4 |
لمانز 4 |
COA 4 |
فوجی 4 |
شانگهای 3 |
بحرین 2 |
سائوپائولو 1 |
۱۹۳ | 3rd | |
تیمو برنارد برندون هارتلی مارک وبر
|
۲۰ | ۱–۸ ۱–۸ ۱–۸ |
سیلورستون 3 |
اسپا ۸ |
لمانز NC |
COA 5 |
فوجی 3 |
شانگهای ۶ |
بحرین 3 |
SÃO Ret |
||||||
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ Doret, Jean Phillipe (4 March 2014). "Porsche 919 Hybrid: a look at the team". Automobile Club de l'Ouest. Archived from the original on 15 December 2018. Retrieved 15 December 2018.
- ↑ "Porsche 919 Hybrid – Technical Specs". Porsche. Archived from the original on 9 July 2017. Retrieved 24 March 2019.
- ↑ Kautonen, Antti (29 June 2018). "Porsche 919 Hybrid Evo demolishes Nurburgring record — and the video is bonkers". Autoblog. Archived from the original on 26 July 2018. Retrieved 17 January 2019.
- ↑ Mercier, Laurent (5 March 2014). "Qui sont les têtes pensantes des deux programmes Porsche en Endurance ?" (به فرانسوی). Endurance-Info. Archived from the original on 17 May 2014. Retrieved 14 December 2018.
- ↑ Dobie, Stephen (1 July 2011). "Porsche returns to Le Mans 24 hours". Evo. Archived from the original on 14 December 2018. Retrieved 14 December 2018.
- ↑ Moss, Darren (12 June 2013). "Porsche LMP1 prototype completes first test run". Autocar. Archived from the original on 15 June 2013. Retrieved 14 December 2018.
- ↑ Watkins, Gary (15 December 2013). "Porsche recalls 917 legacy by naming new LMP1 racer the 919 hybrid". Autosport. Archived from the original on 15 December 2018. Retrieved 15 December 2018.
- ↑ Golden, Connor (27 March 2015). "Porsche Releases Powertrain Details for 2015 919 Hybrid Le Mans Prototype". Automobile. Archived from the original on 17 March 2016. Retrieved 24 March 2019.
- ↑ Glen Smale. "Taking the Porsche 919 Hybrid around the world - Logistics Part III". Porsche Road & Race. Archived from the original on 6 April 2019. Retrieved 9 April 2019.
- ↑ Miller, Fiona (19 April 2014). "Porsche Team News Release: Solid qualifying performance for the 919 Hybrid". FIA World Endurance Championship. Archived from the original on 18 January 2019. Retrieved 18 January 2019.
- ↑ Dagys, John (20 April 2014). "Toyota Wins Rain Shortened Six Hours of Silverstone". SportsCar365. Archived from the original on 22 April 2014. Retrieved 18 January 2019.
- ↑ Hobbs, David (20 آوریل 2014). "6 Hours Of Silverstone: Toyota Wins Opening Race Of WEC (PHOTOS)". The Huffington Post. Archived from the original on 20 March 2018. Retrieved 18 January 2019.
- ↑ Dagys, John (2 مه 2014). "Porsche Claims Spa Pole in Qualifying Thriller". SportsCar365. Archived from the original on 19 March 2018. Retrieved 15 March 2018.
- ↑ Watkins, Gary (3 مه 2014). "Spa WEC: Toyota wins again with Davidson, Lapierre and Buemi". Autosport. Archived from the original on 3 March 2016. Retrieved 18 January 2019.
- ↑ "Porsche 919 Hybrid finishes fourth in Spa". Porsche. 4 May 2014. Archived from the original on 18 January 2019. Retrieved 18 January 2019.
پیوند به بیرون
[ویرایش]