پرش به محتوا

پروتئوس او-ایکس ۱۹

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

پروتئوس او-ایکس ۱۹
رده‌بندی علمی edit
حوزه: باکتری
شاخه: Proteobacteria
رده: Gammaproteobacteria
راسته: Enterobacteriales
تیره: Enterobacteriaceae
سرده: Proteus
گونه: P. وُلگاریس
نام دوبخشی
Proteus وُلگاریس

پروتئوس او-ایکس ۱۹ (انگلیسی: Proteus OX19) یکی از سویه‌های باکتری پروتئوس وُلگاریس است.

در سال ۱۹۱۵، آرتور فلیکس و ادموند وایل کشف کردند که پروتئوس او-ایکس ۱۹ به همان آنتی‌بادی‌های ایمنی انسان که علیه تیفوس ترشح می‌شوند، واکنش نشان می‌دهد و همین موضوع بعدها اساسِ ایجادِ «آزمایش آگلوتیناسیون آنتی‌بادی وایل-فلیکس» شد.

در طول جنگ جهانی دوم، یوجین لازوفسکی و دوست دوران دانشجویی‌اش استانیسواف ماتوله‌ویچ که در شهر کوچک رزوادوف در لهستان طبابت می‌کردند، متوجه شدند که از آنجایی که از سویهٔ او-ایکس ۱۹ پروتئوس ولگاریس برای ساخت «آزمایش آگلوتیناسیون آنتی‌بادی وایل-فلیکس» برای تیفوس استفاده شده، می‌توان با تلقیح ساکنان این شهر با پروتئوس مرده، بدون ایجاد هیچ‌گونه بیماری، یک نتیجهٔ مثبت کاذب در آزمایش پزشکی آنان ایجاد کرد. وقتی نمونه‌های خون مردم شهر برای آزمایش به مقامات آلمانی فرستاده شد، مقامات متقاعد شدند که همه‌گیری تیفوس در رُزوادوف بیداد می‌کند و در نتیجه آلمانی‌ها از این منطقه اجتناب کردند و هزاران لهستانی نجات یافتند.[۱][۲]

منابع[ویرایش]

  1. "Dr. Eugene Lazowski: The Weapon of Intelligence | About the Hero". Lowell Milken Center (به انگلیسی). 2018-04-06. Retrieved 2021-11-28.[پیوند مرده]
  2. "Chicago's 'Schindler' who saved 8,000 Poles from Nazis dies Chicago Sun-Times - Find Articles". 2007-10-30. Archived from the original on 2007-10-30. Retrieved 2021-11-28.