واکسن زنده
واکسن زنده به واکسنی گفته می‌شود که با روش کاهش شدت بیماری‌زایی و ناتوان کردن پاتوژن (عامل بیماری‌زا) بیماری‌زا به دست می‌آید و بنابراین پاتوژن به صورت زنده در آن وجود دارد. این نوع واکسن‌ها در مقابل واکسن‌های نوترکیب یا واکسن‌های غیرفعال قرار دارند که در آن‌ها پاتوژن زنده وجود ندارد و فقط آنتی‌ژن‌های سطحی پاتوژن جهت تحریک سیستم ایمنی استفاده می‌شوند.
نمونه‌ها
[ویرایش]- بیماریهای ویروسی مانند واکسن اوریون، واکسن سرخک ، سرخجه ، آنفلوانزا ، آبله مرغان ، فلج اطفال خوراکی ، تب زرد و هاری
- بیماریهای باکتریایی مانند سل (BCG) ، تیفوئید و تیفوس اپیدمیک
معایب
[ویرایش]- جهش‌های ثانویه ممکن است منجر به ایجاد انواع جدید پاتوژن بیماری‌زا شوند.[۱]
منابع
[ویرایش]- ↑ Shimizu H, Thorley B, Paladin FJ; et al. (December 2004). "Circulation of type 1 vaccine-derived poliovirus in the Philippines in 2001". J. Virol. 78 (24): 13512–21. doi:10.1128/JVI.78.24.13512-13521.2004. PMC 533948. PMID 15564462.
{{cite journal}}: Explicit use of et al. in:|author=(help)نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)