پرش به محتوا

نینشار

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
نینشار
قصاب الهی
عضوی از شاسوراتو
مرکز فرهنگی غالبآب.ناگار، نیپور
اطلاعات شخصی
شریک زندگیاراگال

نینشار (سومری: 𒀭𒊩𒌆𒊬، dNIN.SAR؛ نیز Nin-nisig) الهه‌ای بین‌النهرینی بود و معمولا با تهیه گوشت مربوط است.

نام

[ویرایش]

خوانش نام او در خط میخی (به صورت NIN.SAR) در ابهام باقی مانده است.[۱] ویلفرد لمبرت خوانش درست را نینشار می‌داند.[۲] اندرو ر. جرج نیز این نظر را می‌پذیرد.[۳]

پرستش

[ویرایش]

در دوره آغازین دودمانی بین‌النهرین، نینشار در شهرهای مختلف پرستش می‌شد،[۱] مانند نیپور[۴] و شوروپاک.[۵] مرکز اصلی آیین او در آن دوره، آب.ناگار بود.[۱] او معبدی نیز در دولت لاگاش داشت که اوروکاگینا احتمالا در گیرسو آن را ساخته بود.[۶]

اساطیر

[ویرایش]

در اسطوره انکی و نینماه نینشار در میان هفت دستیار الههٔ نام‌بخش دیده می‌شود؛ شش نفر دیگر عبارتند از نینیما، شوزیانا، نینموگ، نینمادا، مامودو و نینیگینا.[۷] در متن‌های دیگر، آنها با همدیگر ظاهر نمی‌شوند.[۲] با این حال، در این اسطوره، گروهی با عنوان شاسوراتو توصیف می‌شوند که اصطلاحی برای اشارهٔ جمعی به دستیاران نینماه است.[۸]

در انکی و نینهورساگ، او دختر خداییان نامبخش است و خود نیز مادر نینکورا می‌شود.[۹]

در متنی به نام آجر اول، که در طی بازسازی معبد به عنوان وِردی خوانده می‌شد،[۱۰] نینشار در فهرست خداییانی قرار گرفته که توسط ائا از گِل ایجاد شده است تا کالاهایی را برای انسان فراهم کند که به نوبه خود می‌توانستند به خدایان عرضه کنند.[۱۱]

در بخشی از افسانه‌ای که از ابو صلابیخ شناخته شده است، نینشار در حالی که نینکاسی آبجو درست می‌کند، گاو و گوسفند را ذبح می‌کند.[۴]

پانویس

[ویرایش]
  1. ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ Asher-Greve & Westenholz 2013, p. 55.
  2. ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ Lambert 2013, p. 506.
  3. ↑ George 1993, p. 24.
  4. ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ Cavigneaux & Krebernik 1998, p. 485.
  5. ↑ Asher-Greve & Westenholz 2013, p. 58.
  6. ↑ George 1993, p. 169.
  7. ↑ Lambert 2013, p. 337.
  8. ↑ Stol 2000, pp. 80-82.
  9. ↑ Cavigneaux & Krebernik 1998, p. 486.
  10. ↑ Lambert 2013, p. 376.
  11. ↑ Lambert 2013, p. 381.

منابع

[ویرایش]
  • Asher-Greve, Julia M.; Westenholz, Joan G. (2013). Goddesses in Context: On Divine Powers, Roles, Relationships and Gender in Mesopotamian Textual and Visual Sources (PDF). ISBN 978-3-7278-1738-0.
  • Cavigneaux, Antoine; Krebernik, Manfred (1998), "dNin-SAR", Reallexikon der Assyriologie (به آلمانی), retrieved 2022-04-28
  • Cavigneaux, Antoine; Krebernik, Manfred (1998a), "dNin-šár", Reallexikon der Assyriologie (به آلمانی), retrieved 2022-04-28
  • George, Andrew R. (1993). House most high: the temples of ancient Mesopotamia. Winona Lake: Eisenbrauns. ISBN 0-931464-80-3. OCLC 27813103.
  • Lambert, Wilfred G. (2013). Babylonian creation myths. Winona Lake, Indiana: Eisenbrauns. ISBN 978-1-57506-861-9. OCLC 861537250.
  • Simons, Frank (2017). "A New Join to the Hurro-Akkadian Version of the Weidner God List from Emar (Msk 74.108a + Msk 74.158k)". Altorientalische Forschungen. De Gruyter. 44 (1). doi:10.1515/aofo-2017-0009. ISSN 2196-6761.
  • Stol, Marten (2000). Birth in Babylonia and the Bible: Its Mediterranean Setting. Cuneiform Monographs. Brill Styx. ISBN 978-90-72371-89-8. Retrieved 2022-07-24.
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=نینشار&oldid=40100749»