میرزا محمدعلی نوری
میرزا محمدعلی (۱۸۵۳–۱۹۳۷) یکی از پسران میرزا حسینعلی نوری (بهاءالله)، بنیان‌گذار آیین بهائی، بود.[۱] بهاءالله به پسران خود لقب اغصان (جمع کلمه غصن به معنی شاخه) داده بود. او پسر ارشدش، عبدالبهاء، را «غصن اعظم» و محمدعلی را «غصن اکبر» نامید.[۲][۱]
سال‌های آغازین زندگی
[ویرایش]میرزا محمدعلی دومین پسری بود که از بهاءالله بر جای ماند.[۳] او در اولین سال تبعید پدرش در بغداد به دنیا آمد. مادر او مهدعلیا بود.[۳]
جانشینی بهاءالله
[ویرایش]بهاءالله به‌طور رسمی و مشخص در وصیت‌نامه‌اش(کتاب عهدی) که به دست‌خط خود نوشته بود عبدالبهاء را به عنوان جانشین خود اعلام نموده و از بازماندگان خواسته بود تا پس از وی به عبدالبهاء روی بیاورند.[۱] این وصیت‌نامه اندک زمانی پس از درگذشت بهاءالله در جمع بزرگی خوانده شد.[۱] در این وصیت‌نامه همچنین ذکر شده بود که میرزا محمدعلی -پسر دوّم بهاءالله- در رتبهٔ دوم بعد از عبدالبهاء قرار دارد.[۱] بهاءالله، عبدالبهاء را «غصن اعظم» به معنی بزرگ‌ترین شاخه و محمدعلی را «غصن اکبر» به معنی شاخهٔ بزرگ‌تر نامید.[۲][۱] جانشینی عبدالبهاء دور از انتظار و تعجب‌برانگیز نبود[۱] و اکثریت قریب به اتفاق بهائیان مطابق کتاب عهدی، عبدالبهاء را به عنوان مبیّن و مفسّر رسمی آثار بهاءالله، مرکز عهد و میثاق و سرمشقی از زندگی بهائی پذیرفتند.[۴][۱]
اندکی بعد امّا، محمدعلی، برادر ناتنی عبدالبهاء،[۳] برخلاف این وصیت‌نامه عمل کرده،[۴] مرجعیّت عبدالبهاء را انکار کرد[۳] و در ابتدا به صورت پنهان و سپس آشکار به مخالفت با او پرداخت.[۳][۱] اگرچه این مخالفت‌ها نتوانست در وفاداری تودهٔ بهائیان به عبدالبهاء خللی وارد کند، امّا باعث بروز مشکلات برای عبدالبهاء از جانب مقامات عثمانی شد.[۱][۳] از جمله زیر نظر گرفتن عبدالبهاء توسط دولت عثمانی و برنامه برای تبعید او به بیایان‌های شمال آفریقا که مورد دوم به دلیل انقلاب ترکان جوان در سال ۱۹۰۸ که به آزادی زندانیان سیاسی دولت عثمانی انجامید اتفاق نیفتاد.[۱]
این مخالفت‌های طولانی مدّت باعث شد که عبدالبهاء توّجه بهائیان را به اصل «عهد و میثاق» جلب نماید. این اصل بیان می‌کند که در هر زمان، پیروی از آن مرجعی که برای ادارهٔ جامعه تعیین شده، باعث حفظ اتحاد جامعهٔ بهائی می‌شود.[۳][۱] عبدالبهاء کسانی که این عهد و میثاق را زیر پا گذاشته بودند از جمله میرزا محمدعلی را «ناقض عهد و میثاق» اعلام کرد.[۳][۱]
جستارهای وابسته
[ویرایش]پانویس
[ویرایش]- ↑ ۱٫۰۰ ۱٫۰۱ ۱٫۰۲ ۱٫۰۳ ۱٫۰۴ ۱٫۰۵ ۱٫۰۶ ۱٫۰۷ ۱٫۰۸ ۱٫۰۹ ۱٫۱۰ ۱٫۱۱ ۱٫۱۲ Smith، Peter (۲۰۰۸). An Introduction to the Baha'i Faith. Cambridge University Press.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ Taherzadeh, Adib (2000). The Child of the Covenant. Oxford, UK: George Ronald. ISBN 0-85398-439-5. 265
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ ۳٫۳ ۳٫۴ ۳٫۵ ۳٫۶ ۳٫۷ Smith، Peter (۲۰۱۳). A Concise Encyclopedia of the Bahá'í Faith. Oneworld Publications.
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ A. Bausani, D. MacEoin. «ʿABD-AL-BAHĀʾ». Iranica.