قیام کمونیستی در فیلیپین
قیام کمونیستی در فیلیپین به قیامی گفته می‌شود که هم‌اکنون به صورت مجموعه‌ای از درگیری‌ها میان حکومت فیلیپین و نیروی نظامی حزب کمونیست فیلیپین (ک.پ.پ) با مشی مارکسیست–لنینیست–مائوئیستی که ارتش نوین خلق (ن.پ.آ) نامیده می‌شود در جریان است.[۱][۲] همچنین جبهه دموکراتیک ملی فیلیپین (ن.د.ف.پ) نیز که سازمان سیاسی ک.پ.پ محسوب می‌شود در ارتباط با این درگیری‌ها قرار دارد.
تاریخ آغاز این قیام به ۲۹ مارس ۱۹۶۹ و زمانی بازمی‌گردد که حزب کمونیست فیلیپین (ک.پ.پ) به رهبری خوزه ماریا سیسون که به تازگی تأسیس شده‌بود، با گروه مسلح کوچکی به رهبری برنابه بوسکاینو متحد شد که درواقع واحدی از حزب کمونیست فیلیپین-۱۹۳۰ با مشی مارکسیست-لنینیستی بودند که به ارتش نوین خلق تغییر نام داده و به شاخۀ مسلح ک.پ.پ تبدیل شدند.[۳] کمتر از دو سال بعد رئیس‌جمهور فردیناند مارکوس اعلام حکومت نظامی کرد[۴][۵] که با رادیکالیزه شدن نسل جوان همراه بود[۶] و منجر به رشد سریع حزب کمونیست و ارتش نوین خلق شد.[۷]
ارتش نوین خلق در سال ۱۹۹۲ به دو جناح منشعب شد: جناح تأییدکننده به رهبری سیسون، و جناح ردکننده که طرفدار تشکیل واحدهای نظامی بزرگ‌تر و جنگ شهری بود. در نهایت سیزده جناح کوچک‌تر از این دو گروه به وجود آمدند.[نیازمند منبع] ارتش نوین خلق تا سال ۲۰۰۲ کمک‌های قابل توجهی از خارج از فیلیپین دریافت کرد،اما با این وجود پیشرفت‌های آتی این گروه را مجبور کرد تا بیشتر بر روی منابع محلی تکیه کند.[نیازمند منبع]
قیام حزب کمونیست و ارتش نوین خلق طولانی‌ترین قیام کمونیستی جاری در جهان است[۷] و نسبت به قیام حزب کارگران انقلابی با مشی مارکسیست-لنینیستی که از ۱۹۹۵ تا کنون ادامه داشته،[۸] و نیز قیام ارتش آزادیبخش خلق کوردیلرا طی سال‌های ۱۹۸۶ تا ۲۰۱۱ و جنبش هوکبالهاپ طی سال‌های ۱۹۴۲ تا ۱۹۵۴[۹] بزرگ‌ترین و مهم‌ترین درگیری کمونیستی در فیلیپین به شمار می‌رود.[۲] از سال ۱۹۶۹ تا ۲۰۰۸ بیش از ۴۳ هزار نفر تلفات در ارتباط با قیام گزارش شده‌است.[۱۰] شورش دیگری نیز توسط حزب مارکسیست-لنینیست فیلیپین و شاخۀ مسلحش ارتش انقلابی خلق (ر.ھ.ب) که نامیده می‌شود[۱۱] در جریان است که در سال ۱۹۹۸ از حزب کمونیست فیلیپین جدا شده و از آن زمان هم با حکومت و هم با حزب کمونیست فیلیپین (ک.پ.پ) در درگیری بوده‌است.[۱۲]
منابع
[ویرایش]- ↑ پروژۀ پلاوشِیرز: فیلیپین-حزب کمونیست فیلیپین و ارتش نوین خلق (۱۹۶۹-۲۰۱۷) (به انگلیسی)، نوشته‌شده در ۱ دسامبر ۲۰۱۷، آرشیوشده در ۲۷ سپتامبر ۲۰۱۸؛ بازدید در ۴ ژوئیۀ ۲۰۲۲.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ساوت چاینا مورنینگ پست: شورش کمونیستی فیلیپین طولانی‌مدت‌ترنی شورش آسیا است (به انگلیسی)، نوشتۀ آلن روبلز، نوشته‌شده در ۱۶ سپتامبر ۲۰۱۹، آرشیوشده در ۱۶ سپتامبر ۲۰۱۹؛ بازدید در ۴ ژوئیۀ ۲۰۲۲.
- ↑ سوئرته، لیساندر. ۲۰۱۰. فیلیپین در سال ۲۰۱۰ و فراسوی آن: نیاز به صلح‌سازی نهادی (به انگلیسی)، کالج دفاع استرالیا، مرکز مطالعات استراتژیک و دفاع، نوشته‌شده در ۲۴ سپتامبر ۲۰۱۰، آرشیوشده در ۲۳ نوامبر ۲۰۱۸؛ بازدید در ۴ ژوئیۀ ۲۰۲۲.
- ↑ کلوزا، آلبرت اف. ۱۹۹۷. فردیناند مارکوس و فیلیپین: اقتصاد سیاسی اقتدارگرایی (به انگلیسی)، گروه انتشاراتی گرین‌وود، بازدید در ۴ ژوئیۀ ۲۰۲۲.
- ↑ شیرمر، دانیل ب. ۱۹۸۷. کتاب فیلیپین: تاریخ استعمارگری، نواستعمارگری، دیکتاتوری و مقاومت (به انگلیسی)، بوستون: انتشارات ساوث‌اِند، بازدید در ۴ ژوئیۀ ۲۰۲۲.
- ↑ کِسلِر، ریچارد جی. ۱۹۸۹. طغیان و سرکوب در فیلیپین (به انگلیسی)، نیوهیون: انتشارات دانشگاه یِیل، بازدید در ۴ ژوئیۀ ۲۰۲۲.
- ↑ ۷٫۰ ۷٫۱ دانشگاه استانفورد: نقشه‌برداری از سازمان‌های مبارز مسلح؛ حزب کمونیست فیلیپین-ارتش نوین خلق (به انگلیسی)،آرشیوشده در ۳۰ سپتامبر ۲۰۱۷؛ بازدید در ۴ ژوئیۀ ۲۰۲۲.
- ↑ حزب کارگران انقلابی-میندانائو: دربارۀ‌ارتش انقلابی خلق (به انگلیسی)، آرشیوشده در ۳ مارس ۲۰۱۶؛ بازدید در ۴ ژوئیۀ ۲۰۲۲.
- ↑ آفیشیال گَزِت: بیانیۀ مشاور رئیس‌جمهور دربارۀ پروسۀ صلح در فاروم رسانه‌ای صلح در ۹ نوامبر ۲۰۱۱ (به انگلیسی)، نوشته‌شده در ۹ نوامبر ۲۰۱۱، آرشیوشده در ۱۷ سپتامبر ۲۰۱۷؛ بازدید در ۴ ژوئیۀ ۲۰۲۲.
- ↑ هُلدن، ویلیامز. ۲۰۱۳. جنگ پایان‌ناپذیر در سرزمین زخمی: ارتش نوین خلق در جزیرۀ سامار (به انگلیسی)، در مجلۀ جغرافی و زمین‌شناسی، دورۀ ۵، شمارۀ ۴؛ نوشته‌شده در ۱۶ سپتامبر ۲۰۱۹، آرشیوشده در ۱۴ فوریۀ ۲۰۱۵؛ بازدید در ۴ ژوئیۀ ۲۰۲۲.
- ↑ اشمید، الکس پیتر. ۲۰۱۱. کتاب راهنمای پژوهش دربارۀ تروریسم (به انگلیسی)، انتشارات ایلور اند فرانسیس، بازدید در ۴ ژوئیۀ ۲۰۲۲.
- ↑ راپلر: جنگ با ارتش نوین خلق، جنگی بی‌پایان (به انگلیسی)، نوشتۀ گلندا ام. گلوریا، نوشته‌شده در ۲۹ فوریۀ ۲۰۲۰، بازدید در ۴ ژوئیۀ ۲۰۲۲.