رادرفوردیم یک عنصر شیمیایی مصنوعی که به افتخار فیزیکدان نامی و برندهٔ جایزهٔ نوبل شیمی، ارنست رادرفورد نامگذاری شدهاست. رادرفوردیم پرتوزا است و در نتیجه رادرفوردیم هیچ ایزوتوپ پایداری ندارد. پایدارترین ایزوتوپ آن رادرفوردیم-۲۶۷ بوده که نیمهعمری برابر با ۱٫۳ ساعت دارد که باعث میشود تصور کاربردهای زیادی برای این عنصر بسیار دشوار باشد؛ ولی با این وجود رادرفوردیم جزو سنگینترین عناصری است که نیمهعمری بیش از ۱ ساعت دارد که دامنهٔ کاربردهای آن را در تحقیقات هستهای را گستردهتر میکند.
رادرفوردیم به علت همین نیمهعمر کم کاربرد تجاری ندارد؛[۱][۲] برخی ایزوتوپهای آن با نیمهعمرهای نسبتاً کمتر همچون ۲۶۳Rf در پزشکی هستهای مورد استفاده قرار بگیرد.[۳] از رادرفوردیم میتوان برای سیکلوترونها بهعنوان هدف برای بمباران نوترونی برای کشف عناصر جدید استفاده کرد[۴] ولی از آنجایی که انرژی واپاشی آن چندان زیاد نیست نمیتوان از آن برای تولید انرژی هستهای به صورت گستردهای استفاده کرد؛[۵] به شکلی که نسبت انرژی واپاشی رادرفوردیم-۲۶۱(۸٫۲۸ مگا الکترون ولت) به اورانیم-۲۳۵(۲۰۲٫۴۸ مگا الکترون ولت) تقریباً مانند نسبت ۱ به ۲۴ است.[۶]
از آنجایی که ایزوتوپهای سنگینتر نیمهعمر طولانیتری نسبت به ایزوتوپهای سبکتر دارند و برای تحقیقات مناسبتر هستند؛ این تحقیقات مطالعات دربارهٔ خواص فیزیکی و شیمیایی عناصر سنگینتر را در بر میگیرد.
ایزوتوپهای سنگینتر همانطور که بالاتر ذکر شد نیمهعمر طولانیتری نسبت به ایزوتوپهای سبکتر دارند؛ در نتیجه برای بمباران نوترونی برای سنتز عناصر جدید، مناسبتر هستند.
این چهار ایزوتوپ جزو پایدارترین ایزوتوپهای رادرفوردیم هستند که آنها را برای پزشکی هستهای مناسبتر از سایر ایزوتوپها میسازد. این ایزوتوپها میتوانند در تشخیص سرطان و تومورشناسی کاربرد داشته باشند.
Hofmann, S. (2009). The Euroschool Lectures on Physics with Exotic Beams, Vol. III Lecture Notes in Physics. Vol. 764. Springer. p. 229. doi:10.1007/978-3-540-85839-3_6.{{cite book}}: نگهداری CS1: پیشفرض تکرار ref (link)