ارنست رادرفورد
ارنست رادرفورد | |
---|---|
ارنست رادرفورد فیزیکدان برجسته هستهای و برنده نوبل اهل نیوزیلند بود. ۱۹۱۱، او هسته اتم را کشف کرد. بهپاس آن، او را پدر فیزیک هستهای مینامند. عنصر رادرفوردیم به افتخار او نامگذاری شده است.[۱]
از کارهای او، پیشنهاد نیمه عمر رادیواکتیو، کشف عنصر رادیواکتیو رادون، و جدا کردن تابش آلفا و بتا هنگام کار در دانشگاه مکگیل در مونترال، کبک، کانادا بود. ۱۹۰۸، او «به سبب » نوبل شیمی گرفت. او نخستین برنده نوبل در کانادا و اقیانوسیه بود.[۲][۳]رادرفورد، ۱۹۰۷ به دانشگاه ویکتوریا منچستر (دانشگاه منچستر امروزی) در انگلستان نقل مکان کرد، جایی که او و توماس رویز ثابت کردند که تابش آلفا، هسته هلیوم است. رادرفورد مشهورترین کارش را پس از برنده نوبل شدن انجام داد. ۱۹۱۱، او پیش نهاد که بار اتمها در یک هسته بسیار کوچک متمرکز شده است، گرچه نتوانست مثبت یا منفی بودن آن را ثابت کند. بدینترتیب با کشف و تفسیر خود، مدل اتم رادرفورد را پیش نهاد. پراکندگی رادرفورد، از راه آزمایش ورقه نازک طلا از سوی هانس گایگر و ارنست مارسدن-سایپرز نشان دادهشد. ۱۹۱۷، او نخستین آزمایش هستهای را انجام داد که در آن، هستههای نیتروژن با ذرات آلفا بمباران میشد. در نتیجه، او انتشار ذرهای زیراتمی را کشف کرد که ۱۹۱۹، آن را «اتم هیدروژن» نامید، گرچه ۱۹۲۰، آن را، دقیقتر، پروتون نامید.[۴][۵]
۱۹۱۹، رادرفورد مدیر آزمایشگاه کاوندیش در دانشگاه کمبریج شد. ۱۹۳۲، جیمز چادویک با هدایت او، نوترون را کشف کرد و همان سال اولین آزمایش تقسیم هسته، کاملاً کنترلشده، از سوی دانشجویان او، جان کاکرافت و ارنست والتون، انجام شد.
رادرفورد، ۱۹۳۷ درگذشت و در اَبی وستمینستر نزدیک آیزاک نیوتون به خاک سپردهشد. ۱۹۹۷، عنصر شیمیایی رادرفوردیم (عنصر ۱۰۴) به افتخار او نامگذاری شد
کودکی و نوجوانی
[ویرایش]ارنست رادرفورد، ۳۰ اوت ۱۸۷۱ در حومه برایتواتر، نلسون در ساحل شمالی جزیره جنوبی نیوزیلند زاده شد. او چهارمین از دوازده فرزند جیمز و مارتا رادرفورد، نیوزیلندیهای نسل اول بود که در کودکی از اسکاتلند به زلاند نو آمده بودند. خانواده رادرفورد، پرجمعیت و دوازدهبچهای بود که همه در کارهای روزمره خانواده همکاری میکردند. اهل خانه، همه جدی و کلیسا رو، خوشحال و بافرهنگ بودند. علاقه رادرفورد به علوم، زود آشکار شد. او ده ساله بود که به کتاب پرطرفداری به نام مفاهیم اولیه در فیزیک، نوشته معلمی بهنام بالفور استوارت برخورد. این کتاب، یک خودآموز فیزیک بود که در آن اصول فیزیک با چیزهای ساده در خانه مانند سکه، شمع، سنگ ترازو و وسایل آشپزخانه یاد داده میشد. رادرفورد جوان، سخت شیفته آن کتاب شده بود. نخستین بورسیه از چندین بورسیه تحصیلی زندگیاش را ۱۸۸۷، که ۱۶ ساله بود، بهدستآورد.
تحصیل در دانشگاه
[ویرایش]با دومین بورسیه تحصیلی، در دانشکده کانتربِری کرایستچرچ ثبت نام کرد که سال پیش از تولدش بنا شده بود. او رشته تحصیلی اصلیاش را فیزیک و ریاضی برگزید که از بخت او، هر دوی آنها معلمان خوبی هم داشت. او در پایان دوره آموزشی سهساله، کارشناسی ریاضی و فیزیک گرفت. در روزگار اقامت در کرایستچرچ، او با ماری نیوتن، دختر صاحبخانهاش آشنا و پایبند عشق او شد.
۱۸۹۵، رادرفورد در پی انتشار دو مقاله مهم دربارهٔ فعالیت تشعشعی عناصر و برخلاف دوم شدن در گزینش، جایزه مهم بورس تحصیلی گرفت. مقررات این جایزه، به برنده، حق انتخاب مؤسسه آموزشی میداد، که رادرفورد، آزمایشگاه کاوندیشِ دانشگاه کمبریج به مدیریت جی. جی تامسون (صاحبنظر پیشتاز در الکترومغناطیس) را برگزید. در آن سال ویلهلم رونتگن، فیزیکدان آلمانی، اشعه ایکس را کشف کرده بود و در پی آن، آنری بکرل، پرتوزایی را کشف؛ و ماری کوری آن را نام گذاشته بود؛ کشف مهم دیگری که آغاز کار اصلی رادرفورد شد.
اعمال علمی
[ویرایش]۱۸۹۵، رادرفورد به آزمایشگاه کاوندیش دانشگاه کمبریج رفت تا زیرنظر جی. جی تامسون کار کند. تامسون که استاد فیزیک تجربی بود، رادرفورد را فعالانه در آزمایشگاه به کار گرفت. رادرفورد در آغاز تحقیقاتش، با آزمایشی که ایده آن از خودش بود، دو تابش رادیواکتیوی ناهمانند شناسایی کرد. او پی برد که برگهای به پهنای یکپانصدم سانتیمتر، مانع عبور بخشی از تابش میشد، اما برای جلوگیری از عبور بخش دیگر تابش، برگه بَس ضخیمتری لازم بود. او نخستین پرتو را که بار الکتریکی مثبت داشت و یونیدهکنندهای قوی بود و به آسانی جذب مواد میشد، اشعه آلفا نامید. پرتو دوم که تابش کمتر و بار الکتریکی منفی داشت اما نفوذ آن در مواد زیاد بود، اشعه بتا نامید. پرتو سوم، که شبیه پرتو ایکس بود را، ۱۹۰۰، پل اوریچ ویلارد (فیزیکدان فرانسوی) کشف کرد. این پرتو، نافذترین تابش، و طول موج آن بسیار کوتاه بود. این پرتو، گاما نام گرفت. رادرفورد و همکارانش کشف کردند که تشعشع طبیعی در اورانیوم، خروج ذره آلفا از هسته اتم آن به صورت یک هسته اتم هلیم و برجایماندن اتمی سبکتر از اتم اورانیوم در اورانیوم به ازاء هر خروج ذره آلفا از آن است. از این کشف نتیجه گرفتند که رادیوم تنها عنصر از عناصر حاصل از فعالیت تشعشعی اورانیوم است.
۱۹۰۳، رادرفورد عضو انجمن سلطنتی لندن شد و ۱۹۰۴، نخستین کتابش به نام فعالیت تشعشعی را که از کتابهای کلاسیک در این زمینه است، منتشر کرد. شهرت روزافزون رادرفورد در جوامع علمی سبب شد که از سوی دانشگاهها، چندین کرسی استادی به او پیشنهاد شود. ۱۹۰۷، او به انگلستان بازگشت تا استاد دانشگاه منچستر شود. رادرفورد در دانشگاه منچستر رهبر گروهی شد که بهسرعت دستبهکار تدوین نظریههای تازه دربارهٔ ساختار اتم بود. آن دوره پُرثمرترین دوره زندگی دانشگاهی او بود. رادرفورد بهپاس کوششهای علمیاش در دانشگاه منچستر، چندین نشان و جایزه گرفت، که نوبل شیمی در ۱۹۰۸، اوج آنها بود. این نشان افتخار را البته برای کارهایش در کانادا روی فعالیت تشعشعی عناصر به او دادند.
بزرگترین دستاورد رادرفورد در دانشگاه منچستر کشف ساختار هسته اتم بود. پیش از رادرفورد اتم، به گفته خودش، یک نازنینِ سخت و قرمز، یا بهحسب سلیقه، خاکستری بود؛ اما اینک یک منظومه بسیار ریز شامل ذرات بیشمار است که هنوز هم اسرار دیگری نهفته دارد.
مرگ
[ویرایش]۱۹۳۷، رادرفورد در اثر فتق محتقن، گونهای تورم بهسبب گرفتگی اعضای درونی، بهدنبال افتادنش از درخت هنگام هرس کردن، درگذشت. او، ۶۶ ساله و هنوز سرزنده و قوی بود.
منابع
[ویرایش]- ↑ "University of the Punjab - Science". pu.edu.pk. Archived from the original on 2 October 2023. Retrieved 2023-09-15.
The expedition included Professor James Martin Benade (Professor of Physics at Forman Christian College Lahore) and Dr. Nazir Ahmad (a PhD student of Ernest Rutherford at Cambridge who later on became the First Chairman of Pakistan Atomic Energy Commission in 1956).
- ↑ Hameed, A. Khan; Qurashi, M. M.; Hussain, E. T.; Hayee, M. I., eds. (2006). "Physics in Developing Countries – Past, Present & Future" (PDF). Commission on Science and Technology for Sustainable Development in the South. COMSATS Series of Publications on Science and Technology. Archived (PDF) from the original on 22 September 2023. Retrieved 2 October 2023.
- ↑ Government College University, Lahore (GCU) (4 September 2009). "Dr. Rafi Muhammad Chaudhri Chair in Physics – About the Chair". Chief Librarian GC University Library, Lahore. GC University. Archived from the original on 16 March 2016. Retrieved 2 October 2023.
- ↑ Grodzins, Lee (February 1994). "Obituaries: Zhang Wen-Yu". Physics Today. 47 (2): 116. doi:10.1063/1.2808417.
Zhang studied under Ernest Rutherford in the mid-1930s, receiving his degree from Cambridge University in 1938.
- ↑ Zhang Wenyu (张文裕) (28 March 2018). 高能实验物理学家张文裕:回忆导师卢瑟福生命中的最后两年. thepaper.com (به چینی). Archived from the original on 12 August 2021. Retrieved 12 August 2021.
- ارنست رادرفورد
- استادان دانشگاه مکگیل
- استادان کاوندیش فیزیک
- اعضای افتخاری آکادمی علوم اتحاد شوروی
- اعضای افتخاری انجمن سلطنتی ادینبورگ
- اعضای انجمن سلطنتی
- اعضای فرهنگستان پاپی علوم
- اعضای کالج ترینیتی، کمبریج
- اعضای مجمع فیلسوفان آمریکا
- اعضای وابسته خارجی آکادمی ملی علوم
- افراد انگلیسی اسکاتلندیتبار
- افراد نیوزیلندی اسکاتلندیتبار
- اهالی کرایست چرچ
- اهالی منطقه نلسون
- اهالی نیوزیلند انگلستانیتبار
- اهالی نیوزیلند
- بارونهای اعیان پادشاهی متحده
- برندگان جایزه تحقیقی فارادی
- برندگان جایزه نوبل اهل انگلستان
- برندگان جایزه نوبل اهل بریتانیا
- برندگان جایزه نوبل اهل نیوزیلند
- برندگان جایزه نوبل شیمی
- پیشگامان رادیو
- خاکسپاریها در کلیسای وستمینستر
- دارندگان عنوان شوالیه
- دانشمندان سده ۱۹ (میلادی) اهل نیوزیلند
- دانشمندان سده ۲۰ (میلادی) اهل بریتانیا
- دانشآموختگان ترینیتی کالج، کمبریج
- دانشآموختگان دانشگاه کانتربوری
- درگذشتگان ۱۹۳۷ (میلادی)
- دریافتکنندگان مدال الیوت کرسون
- دریافتکنندگان مدال کاپلی
- رئیسان انجمن سلطنتی
- زادگان ۱۸۷۱ (میلادی)
- فیزیکدانان آزمایشگاهی
- فیزیکدانان اهل بریتانیا
- فیزیکدانان اهل نیوزیلند
- فیزیکدانان سده ۱۹ (میلادی) اهل بریتانیا
- فیزیکدانان سده ۲۰ (میلادی) اهل بریتانیا
- فیزیکدانان هستهای اهل بریتانیا
- فیزیکدانان هستهای اهل نیوزیلند
- کاشفان عناصر شیمیایی
- نیوزیلندیهای مهاجرتکرده به بریتانیا