فهرست زبانهای منقرضشده در ایران
ظاهر
این فهرست شامل زبانهایی است که در چارچوب «مرزهای امروزی ایران» یا کاملاً از بین رفتهاند یا به زبانهای دیگری تبدیل شدهاند و شکل کهن آنها دیگر مورد استفاده قرار نمیگیرد.
فهرست
[ویرایش]نام | نمونه | دوره | قومیت | سامانه نوشتاری اصلی | یادداشت | منابع |
---|---|---|---|---|---|---|
زبانهای دستهبندینشده | ||||||
زبان باستانی جیرفت | هزاره ۳ پ.م | اهالی تمدن جیرفت | خط جیرفتی | بهدلیل عدم موفقیت در رمزگشایی کتیبههای منسوب به آن، ماهیتش مشخص نیست. | [۱] | |
زبان لولوبی | - | هزاره ۳ پ.م | لولوبیان | نامشخص | تنها تعداد اندکی نام از آن شناختهشده است. | [۲] |
زبان گوتی | - | هزاره ۳ پ.م | گوتیان | نامشخص | تنها شماری از نامهای مربوط به افراد از آن بهجامانده است. | [۲] |
زبان کاسی | سدههای ۱۶ تا ۳ پ.م؟ | کاسیان | خط میخی | خاستگاهش احتمالاً در حوالی کوههای بختیاری بوده است. تنها از کهنترین شکل آن در منابع اکدی بهصورت مجموعهای از واژهها گواهی بهدستآمده و اینطور بهنظر میرسد که تا حدودی تحت تأثیر زبانهای اقوام مهاجر آریایی قرار داشته است. | [۳] | |
زبانهای تکخانواده | ||||||
زبان ایلامی | هزاره ۳ پ.م تا سده ۱۰ م؟ | ایلامیان | ایلامی میخی | زبان تمدن ایلام که واپسین شواهد مکتوب از آن سنگنوشتههای هخامنشی هستند. بهاحتمالی زبان خوزی مورد اشاره در آثار نویسندگان اوایل دوران اسلامی، شکل متأخری از همین زبان بوده است. | [۴][۵] | |
زبانهای آفروآسیایی | ||||||
زبان آرامی نو شمالغربی | - | پیش از سده ۲۱ م | یهودیان ایرانی | خط عبری | در ایران متشکل از دو گویش هولئولا و لشان ددان بود که هر دو در پی کوچ گویشورانشان به اسرائیل در ایران از میان رفتهاند. | [۶][۷] |
زبانهای هوری-اورارتویی | ||||||
زبان هوری | - | پیش از سده ۶ پ.م | منائیان | خط میخی | از زبانهای رایج در شمالغرب ایران، پیش از گسترش زبانهای ایرانی. | [۸][۹] |
زبان اورارتویی | سدههای ۹ تا ۶ پ.م | اورارتوییها | خط میخی | از زبانهای رایج در شمالغرب ایران، پیش از گسترش زبانهای ایرانی. | [۱۰] | |
زبانهای هندواروپایی | ||||||
زبان فارسی باستان | پیش از سده ۳ پ.م | پارسیان | خط میخی هخامنشی | زبان مادری خاندان هخامنشی که درنهایت به فارسی میانه فرگشت پیدا کرد. | [۱۱] | |
زبان مادی | - | نامشخص | مادها | نامشخص | تنها بهواسطه وامواژههایی که از خود در زبانهایی مانند فارسی باستان و یونانی باستان باقی گذاشته، شناخته شده است. | [۱۲] |
زبان یونانی کوینه | سده ۴ پ.م تا سده ۳ م | یونانیها | الفبای یونانی | زبان رسمی امپراتوریهای سلوکی و اشکانی که در اوایل دوره ساسانی نیز در کتیبههای سلطنتی بهکار میرفت. | [۱۳] | |
زبان سکایی باستان | - | سده ۷ پ.م | سکاها | نامشخص | مربوط به دوره سلطه سکاها بر مادها. | [۱۴] |
زبان دیلمی | سدههای ۹ تا ۱۳ م | دیلمیان | الفبای فارسی | زبان رایج در دیلمستان | [۱۵] | |
زبان شیرازی باستان | - | سده ۶ پ.م تا سده ۱۸ م | مردمان خطه فارس | الفبای فارسی (پس از اسلام) | زبان خواهر فارسی باستان که احتمالاً آخرین بقایای آن در دوره زندیه از بین رفتند. | [۱۶][۱۷] |
زبان آذری | سدههای ۷ تا ۱۷ م | آذریها | الفبای فارسی | زبان رایج سرزمین آذربایجان، پیش از رواج ترکی آذری. | [۱۸] | |
زبان پارتی | پیش از سده ۶ م | مردمان پارت | پهلوی اشکانی کتیبهای | زبان دولتی اشکانیان که در دوره ساسانی، فارسی میانه جایگزین آن شد. | [۱۹] | |
زبان فارسی میانه | سده ۳ پ.م تا سده ۹ م | پارسیان | خط پهلوی | زبان رسمی شاهنشاهی ساسانی که در اوایل دوران اسلامی به فارسی نو فرگشت پیدا کرد. | [۱۱] | |
زبان فارسیهود | سدههای ۸ تا ۲۰ م | یهودیان ایرانی | خط عبری | مجموعهای از گویشهای یهودی-ایرانی، برپایه زبان فارسی و با تأثیرپذیری از زبانهای عبری و آرامی که درنهایت در نوع معمول زبان فارسی مضمحل شد. | [۲۰] | |
زبانهای آلتایی | ||||||
زبان مغولی میانه | سدههای ۱۳ تا ۱۶ م | مغولان | خط اویغوری | از زبانهای درباری و دولتی در روزگار ایلخانان و جلایریان. | [۲۱] | |
زبان ترکی شرقی | سدههای ۱۳ تا ۱۶ م | برخی ترکها | خط اویغوری در کنار الفبای فارسی | از زبانهای دیوانی دوره ایلخانی که بهعنوان زبان جغتایی، زبان دربار تیموریان بهحساب میآمد. | [۲۲][۲۱] | |
زبان ترکی عجمی | سدههای ۱۵ تا ۱۸ م | ترکمانان | الفبای فارسی | شکل آغازین ترکی آذری که زبان ادبی و گفتاری دودمان صفوی بود. | [۲۳][۲۴] |
منابع
[ویرایش]- ↑ Francois Desset, A new writing system discovered in 3rd millennium bce iran: The konar sandal 'geometric' tablets.ResearchGate
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ Gonzalo Rubio, The Languages of the Ancient Near East (in A Companion to the Ancient Near East, 2nd ed., 2007).Academia.edu
- ↑ Gernot Windfuhr, IRAN vii. NON-IRANIAN LANGUAGES (5) Kassite, Encyclopædia Iranica.
- ↑ Encyclopædia Britannica: Elamite language.
- ↑ The Tribes of Western Iran, V. Minorsky, The Journal of the Royal Anthropological Institute of Great Britain and Ireland, Vol. 75, No. 1/2 (1945), pp. 73-80 (11 pages).JSTOR
- ↑ Glottolog: Hulaulá.
- ↑ Glottolog: Lishán Noshan.
- ↑ Encyclopædia Britannica: Mannai.
- ↑ Ran Zadok, MANNEA, Encyclopædia Iranica.
- ↑ Encyclopædia Britannica: Urartian language.
- ↑ ۱۱٫۰ ۱۱٫۱ Encyclopædia Britannica: Persian language.
- ↑ رضایی باغبیدی، حسن (۱۳۹۳). «زبان مادی». دانشنامهٔ زبان و ادب فارسی. ج. ۵. به کوشش اسماعیل سعادت.
- ↑ دریایی، تورج (۱۳۸۳). شاهنشاهی ساسانی. ترجمهٔ مرتضی ثاقبفر. تهران: انتشارات ققنوس. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۳۱۱-۴۳۶-۷.
- ↑ M. Dandamayev and I. Medvedskaya, MEDIA, Encyclopædia Iranica.
- ↑ Mehdi Marashi, Mohammad Ali Jazayery, Persian studies in North America: studies in honor of Mohammad Ali Jazayery, Ibex Publishers, Inc. , 1994, شابک ۰−۹۳۶۳۴۷−۳۵-X, 9780936347356, p. 269.
- ↑ حسن رضایی باغبیدی. «شیرازی باستان». پرتال جامع علوم انسانی.
- ↑ عبدالنبی سلامی. «زبان مردم شیراز در گذر زمان با یاد استاد انجوی شیراز «نجوا»». پرتال جامع علوم انسانی.
- ↑ E. Yarshater, AZERBAIJAN vii. The Iranian Language of Azerbaijan, Encyclopædia Iranica.
- ↑ Vesta Sarkhosh Curtis, Michael Alram, Touraj Daryaee, Elizabeth Pendleton (2016). The Parthian and Early Sasanian Empires: adaptation and expansion. Oxbow Books.
- ↑ Thamar E. Gindin, JUDEO-PERSIAN COMMUNITIES viii. JUDEO-PERSIAN LANGUAGE, Encyclopædia Iranica.
- ↑ ۲۱٫۰ ۲۱٫۱ I. Vásáry, The role and function of Mongolian and Turkic in Ilkhanid Iran. In: Éva Á. Csató – Lars Johanson – András Róna-Tas – Bo Utas (eds.), Turks and Iranians: Interactions in Language and History. (Turcologica 105.) Harrassowitz: Wiesbaden 2016, pp. 141–153.Academia.edu
- ↑ Gerhard Doerfer, CHAGHATAY LANGUAGE AND LITERATURE, Encyclopædia Iranica.
- ↑ Stein, Heidi (2014). "Ajem-Turkic". In Fleet, Kate; Krämer, Gudrun; Matringe, Denis; Nawas, John; Rowson, Everett (eds.). Encyclopaedia of Islam, THREE. Brill Online. ISSN 1873-9830.
- ↑ É. Á. Csató, B. Isaksson, C Jahani. Linguistic Convergence and Areal Diffusion: Case Studies from Iranian, Semitic and Turkic, Routledge, 2004, p. 228, شابک ۰−۴۱۵−۳۰۸۰۴−۶.