پرش به محتوا

فهرست آثار لودویگ فان بتهوون

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرترهٔ بتهوون، اثر یوزف کارل اشتیلر، ۱۸۲۰

فهرست آثار لودویگ فان بتهوون آثار موسیقاییِ لودویگ فان بتهوون (۱۷۷۰–۱۸۲۷)، آهنگساز بزرگ آلمانیِ دورهٔ کلاسیک و رمانتیک، هم بر اساس ژانر و هم بر مبنای شماره طبقه‌بندی می‌شود.

رایج‌ترین روش‌های شماره‌گذاری و طبقه‌بندی آثار بتهوون بر اساس شمارهٔ اُپوس همراه با ذکرِ نام و ژانرِ اثر است که توسط ناشران آثار آهنگساز در طول زندگی او تعیین شده‌است. برای مثال، از کوارتت زهیِ شماره ۱۴، که به‌عنوان اُپوس ۱۳۱ منتشر شده‌است، به دو شکل یاد می‌شود: «کوارتت زهی شماره ۱۴» و «کوارتت زهی اپوس ۱۳۱».

بسیاری از آثار منتشرنشدهٔ بتهوون یا آن دسته از آثار او که فاقد شمارهٔ اپوس‌اند، با «وو (بتهوون)" "WoO" (مخففِ عبارتِ آلمانیِ Werke ohne Opuszahl به‌معنی «آثارِ بدون عدد») یا "Anh" (مخففِ واژهٔ آلمانیِ "Anhang" به‌معنی «پیوست و ضمیمه») نام برده می‌شوند. به‌عنوان مثال، قطعهٔ کوتاهِ برای اِلیزه (به آلمانی: Für Elise)، که بتهوون برای پیانو نوشته‌است، غالباً به‌عنوان باگاتِل (bagatelle) شناخته می‌شود، و در فهرست‌ها و همراه ذکر مشخصات، این‌گونه از آن یاد می‌کنند: «باگاتل در لا مینور، وو ۵۹». بعضی آثارِ بتهوون نیز معمولاً با نام‌های مستعارِ آنها نام برده می‌شوند؛ مثال: «سونات کرویتزِر»، که نام مستعارِ سونات ویولن شماره ۹ است. همچنین، «سمفونی حماسه» یا «سمفونی قهرمانی» یا «سمفونی اروئیکا»، که به سمفونی شماره ۳ آهنگساز گفته می‌شود.

فهرست‌های آثار بتهوون، همهٔ شناسه‌های مربوط را دربرمی‌گیرند. البته فهرست‌های دیگر نیز برای آثار او تهیه شده‌است؛ اما آنچه معرفی شد، عمومیت دارد و در فهرستِ حاضر نیز مبنا را بر همان فهرست‌های رایج و معمول قرار داده‌ایم. سال‌های درونِ پرانتز نشان‌دهندهٔ تاریخِ تصنیف یا انتشارِ آثار است.

آثار ارکستری

[ویرایش]
پرتره‌ای از بتهوون، اثرِ فردیناند گِئورگ والدمولِر، ۱۸۲۳

بتهوون ۹ سمفونی، ۹ کنسرتو، و شماری آثار ارکستریِ دیگر، ازجمله اوورتور، موسیقی صحنه برای آثار تئاتری، و تعدادی آثار متفرقه تصنیف کرد. از میان کنسرتوها، ۷ تا به‌طور کامل شناخته‌شده‌اند: یک کنسرتو ویولن، پنج کنسرتو پیانو، و یک تریپل کنسرتو برای ویولن، پیانو، و ویولنسل (به همراه ارکستر). بتهوون دو کنسرتوی دیگر نیز نوشته‌است: یک کنسرتو پیانو (وو ۴)، که از آثار اولیهٔ اوست، و یک تنظیم از کنسرتو ویولن (اپوس ۶۱) برای پیانو و ارکستر (اپوس ۶۱-الف).

سمفونی‌ها

[ویرایش]

همچنین، یک سمفونی ناقص موسوم به سمفونی شماره ۱۰ به بتهوون منسوب است. بَری کوپر، بتهوون‌شناس و پژوهشگر موسیقی، آن را از خلالِ یادداشت‌ها و طرح‌های اواخر عمرِ بتهوون بازیابی کرده، معتقد است که آهنگساز، در واپسین سالِ زندگی‌اش قصدِ تکمیلِ آن را داشته‌است.

کنسرتوها

[ویرایش]

سایر آثار برای تک‌نواز و ارکستر

[ویرایش]

اوورتورها و قطعات موسیقی صحنه

[ویرایش]
  • اپوس ۱۳۸: اوورتورِ لِئونور «شماره ۱» در دو ماژور (۱۸۰۷)
  • اپوس ۷۲: اوورتورِ لِئونور «شماره ۲» در دو ماژور (۱۸۰۵)
  • اپوس ۷۲-الف: اوورتورِ لِئونور «شماره ۳» در دو ماژور (۱۸۰۶)
  • اپوس ۷۲-ب: اوورتورِ فیدلیو در می ماژور (۱۸۱۴)

موسیقی مجلسی

[ویرایش]
  • وو ۴۷: سه سونات پیانو به نام «سونات‌های امیرِ انتخاب‌گر» (به آلمانی: Kurfürstensonaten)[۲]‏ (۱۷۸۲–۱۷۸۳):
  • شماره ۱: وو ۴۷، شمارهٔ ۱ در می بِمُل ماژور
  • شماره ۲: وو ۴۷، شمارهٔ ۲ در فا مینور
  • شماره ۳: وو ۴۷، شمارهٔ ۳ در رِ ماژور
  • اپوس ۲: سه سونات پیانو (۱۷۹۵):
  • اپوس ۷: سونات پیانو شماره ۴ در می بِمُل ماژور (سونات بزرگ) (۱۷۹۶–۱۷۹۷)
  • اپوس ۱۰: سه سونات پیانو (۱۷۹۸):
  • اپوس ۴۹: دو سونات پیانو به نام‌های «دو سونات آسان (سبک)» (میانهٔ ۱۷۹۵ و ۱۷۹۸):

سونات‌های ویولن

[ویرایش]

شامل ۱۰ سونات برای ویولن و پیانو:

سونات‌های ویولنسل

[ویرایش]

شامل ۵ سونات برای ویولن و پیانو:

سونات هورن

[ویرایش]

سونات فلوت

[ویرایش]
دورهٔ آغازین (۱۷۹۸–۱۸۰۰)
[ویرایش]
دورهٔ میانی (۱۸۰۸–۱۸۱۰)
[ویرایش]

کوارتت‌های رازوموفسکی:

دیگر کوارتت‌های دورهٔ میانی:

  • وو ۳۶٫۱: کوارتت پیانو شماره ۱ در می بمل ماژور (۱۷۸۵)
  • وو ۳۶٫۲: کوارتت پیانو شماره ۲ در رِ ماژور (۱۷۸۵)
  • وو ۳۶٫۳: کوارتت پیانو شماره ۳
  • اپوس ۱۶-ب: کوارتت پیانو در می بمل ماژور (۱۷۹۷) (تنظیمی از کوئینتت برای پیانو و سازهای بادی، اپوس ۱۶)

منابع

[ویرایش]
  1. «The Unheard Beethoven». unheardbeethoven.org. دریافت‌شده در ۷ اوت ۲۰۱۸.
  2. اهداشده به ماکسیمیلیان فریدریش فون کونیکزِگ-روتِنفِلس

پیوند به بیرون

[ویرایش]