بلخ

بلخ (باکتر)

بلخ Βάχλο
بلخ (باکتر) بلخ Βάχλο
	ویرانه‌های مسجد سبز که بخاطر «گنبد» یا «قبه» (عربی: قٌـبَّـة) کاشی‌کاری سبزگونش نامیده شده‌است. , این تصویر در ژوئیه ۲۰۰۱ گرفته شده‌است.
شهرستان	افغانستان
ولایت	ولایت بلخ
ولسوالی	ولسوالی بلخ
ارتفاع	۱۱۹۸ فوت (۳۶۵ متر)
جمعیت (۲۰۲۰)
• شهر	۵۸۴۸۸۸
منطقهٔ زمانی	+ ۴٫۳۰
کد پستی	۱۷۵۱
اقلیم	اقلیم نیمه‌خشک

شهر بَلخ (باختری: بخلو، (Baxlo)؛ آوانویسی اوستایی: باخذی (𐬠𐬁𐬑𐬜𐬌-bāxδi)؛ پارسی باستان: باختریش (𐎲𐎠𐎧𐎫𐎼𐎡𐏁- Bāxtriš)؛ پارسی میانه: بخل (Baxl)؛ یونانی باستان: باکتریانه Βακτριανή؛ لاتین: باکتریانا Bactriana یا به‌طور ساده‌تر باکتریا Bactria) که به نام زری‌اسپه (Zariaspa) نیز آمده‌است، از شهرهای مهم افغانستان که امروزه در فاصله ۲۰ کیلومتری از مزار شریف مرکز ولایت بلخ در شمال افغانستان واقع شده‌است. این شهر پایتخت دولت یونانی باختر بود.^[۳] بلخ از شروع تاریخ نخستین، مرکز باستانی بودیسم، اسلام و زرتشت و یکی از شهرهای مهم ولایت خراسان بزرگ در گذشته بوده‌است.

این شهر باستانی بیشتر به عنوان مرکز و پایتخت باکتریا یا تخارستان شناخته می‌شد. مارکو پولو بلخ را به عنوان «شهری باشکوه و بزرگ» توصیف کرده‌است.^[۴] به فرمانروایان بلخ اسپهبد می گفتند. اکنون از بلخ جز انبوهی از ویرانه‌ها، در حدود ۱۲ کیلومتری کناره راست رودخانه بلخ چیزی باقی نمانده‌است.

نام

نام باختری بلخ به‌صورت (βαχλο) است. در متون پارسی میانه به‌صورت باکسل (𐭡𐭠𐭧𐭫) به زبان پارسی باستان به‌شکل باختری (𐎲𐎠𐎧𐎫𐎼𐎡𐏁) در زبان اوستایی به‌صورت (𐬠𐬁𐬑𐬜𐬌‎) به زبان سانسکریت بلهیکه (Bahlīka) و در زبان ارمنی (Bahl) آمده‌است.

پیشینه

باختر(باکتر) به قولی کهن‌ترین شهر تاریخ جهان است که پیشینهٔ آن به هزاران سال قبل از میلاد برمی‌گردد و یکی از شهرهای مهم پادشاهی ایران باستان بود.

باختر(باکتر) نخستین شهری است که قبایل ایرانی از بین سال‌های ۲۰۰۰ تا ۱۵۰۰ قبل از میلاد از شمال آمو دریا به آن نقل مکان کردند.^[۵] عربها به دلیل دیرینگی این شهر، آن را ام‌البلاد یا مادر شهرها خوانده اند. این شهر به‌طور سنتی مرکز زرتشتیان بود.^[۶] نام زریاسپا، که یا یک نام جایگزین برای بلخ یا بخشی از شهر است، ممکن است از آتشکده مهم زرتشتیان آذر-آسپ گرفته شده باشد.^[۶] بلخ به عنوان مکانی که زرتشت برای نخستین بار دین خود را موعظه می‌کرد، و همچنین مکانی که درگذشت، قلمداد می‌شد.

نقشه بلخ (که در اینجا به عنوان *بکرتس ذکر شده‌است*)، پایتخت باکتریا

از آنجا که هندوایرانی‌ها اولین پادشاهی خود را در بلخ بنا کردند^[۷] (باکتریا، بکتر، داکسیا، بوخدی) برخی از محققان بر این باورند که از این منطقه بود که موج‌های مختلف هندوایرانیان (اقوام آریایی) به شمال‌شرقی ایران و منطقه سیستان پخش شدند. ^{^{[نیازمند منبع]}} تغییرات آب و هوایی منجر شد که این منطقه که در زمان باستان بسیار حاصل‌خیز بود، به بیابان تبدیل شود. ^{^{[نیازمند منبع]}} در افسانه‌ها تأسیس این شهر به کیومرث، اولین پادشاه جهان در اساطیر ایرانی نسبت داده شده‌است؛ و حداقل مسلم است که در اوایل رقیب شوش، اکباتانا، نینوا و بابل بود.

دوران پیشاتاریخ

نگارهٔ ۲: سردیسی از انسان از آق‌کُپرُک، در ولایت بلخ، شمال افغانستان، پیرامون ۲۰٫۰۰۰ پیش از میلاد - نخستین ترسیم چهرهٔ انسان که تا اکنون در افغانستان کشف شده‌است.

بیشتر از ۲۰۰۰۰ ابزار سنگی بدست‌آمده از آق‌کُپرُک (در ولایت بلخ) آنچنان ماهرانه ساخته شده‌اند که باستان‌شناسان اغلب از سازندگان این ابزار در آق‌کُپرُک به‌عنوان «میکل‌آنجلوهای دورهٔ پارینه‌سنگی فوقانی» یاد می‌کنند. آثار بدست‌آمده از آق‌کُپرُک متعلق به یک دورهٔ فرهنگی است که ۵۰۰۰ سال، از حدود ۲۰۰۰۰ تا ۱۵۰۰۰ سال پیش طول کشید. در دوره‌ای که هنرمندی ناشناس چهرهٔ یک مرد (یا یک زن؟) بر روی سنگ آهک کوچکی تراشیده - و یکی از نخستین ترسیم‌های چهرهٔ انسان ساخت دست است که به ما رسیده‌است.

اگرچه ترسیم‌هایی دیگر از استخوان و سفال در چکسلواکیا و فرانسه در دوره‌ای مشابه ساخته شده‌اند، اما بقایای حجاری‌های آق‌کُپرُک هنوز یکی از قدیمی‌ترین ترسیم‌های شناخته‌شده از چهرهٔ انسان است که تا به کنون کشف شده‌است. اما چرا این کنده‌کاری صورت گرفته؟ شاید پاسخ این پرسش را هرگز نیابیم.

دوران باستان

الهه‌های بلخ (باکتر), افغانستان، ۲۰۰۰–۱۸۰۰ پیش از میلاد.

شهرنشینی باستانی مرگوش و بلخ همچنین شناخته شده به عنوان تمدن آمودریا برجسته‌ترین تمدن باستانی فرهنگ عصر برنز در آسیای میانه است، که قدمت آن تقریباً حدود ۲۲۰۰–۱۷۰۰ پیش از میلاد است. گستره این تمدن بزرگ شامل نمازگاه تپه در ترکمنستان امروزی، باخلو در شمال افغانستان، جنوب ازبکستان و تاجیکستان غربی، در منطقه بلخ باستان (باکتریا) می‌باشد. این مکان‌ها توسط ویکتور سیریانیدی (۱۹۷۶) باستان‌شناس شوروی کشف و نامگذاری شد. باکتریا نام یونانی ناحیه باخلو (بلخ امروزی) در شمال افغانستان کنونی بود و مرگوش نام یونانی ساتراپی فارسی مارگو به مرکزیت مرو در ترکمنستان امروزی بود.

مورخ قدیم یونان ستیاس در ۴۰۰ پیش از میلاد (به دنبال دیودور سیسیلی) ادعا کرد که نینوس پادشاه افسانه‌ای آشور، اوکسیارت پادشاه باختر را در سال ۲۱۴۰ پیش از میلاد (۱۰۰۰ سال قبل از جنگ تروا) شکست داده‌است. از زمان کشف رمزگشایی خط میخی در قرن نوزدهم، کشف سوابق واقعی دولت‌های یونانی بلخ و آشور امکان‌پذیر شد. با این حال، مورخان ارزش کمی برای این دولت یونانی قائل هستند.

به گفته برخی از نویسندگان، باختر میهن قبایل هند و اروپایی بود که حدود ۲۵۰۰–۲۰۰۰ قبل از میلاد به جنوب‌غربی سوی ایران امروز و شمال غربی سوی هند و پاکستان امروزی نقل مکان کردند. که بعداً به ساتراپی‌های شمالی شاهنشاهی هخامنشی تبدیل شد.^[۸] پیامبر زرتشت در این مناطق، جایی که خاک حاصل‌خیز بلخ توسط صحرای توران احاطه شده بود، متولد شد و اولین پیروان خود را به‌دست آورد. زبانی که آن‌ها صحبت می‌کردند اوستایی بود، زبان قدیمی‌ترین بخشهای اوستای زرتشتی و یکی از زبان‌های قدیمی هند و اروپایی.

زمانی نظریه اینکه باختر جزو امپراتوری مادها بوده توسط ای. هرزفیلد پیشنهاد شد.^[۱۰] در قرن ۶ پیش از میلاد باختر توسط کوروش به امپراتوری هخامنشی ضمیمه شد و همراه با مرگوش دوازدهمین ساتراپی هخامنشیان را تشکیل داد.^[۱۱] پس از اینکه داریوش سوم توسط اسکندر بزرگ شکست خورد و در هرج و مرج بعدی کشته شد، قاتل وی بسوس، ساتراپ باختر، سعی کرد نقشه استقلال باختر را در ساتراپی خود سازمان دهد اما توسط دیگر جنگ سالاران اسیر شده و به اسکندر تحویل داده شد.^[۱۲]

اسکندر مقدونی سغدیانه و پارس را فتح کرد. با این حال، در جنوب، قبل از اینکه به آمودریا برسد، با مقاومت شدیدی برخورد نمود. پس از دو سال جنگ باختر توسط مقدونی‌ها اشغال شد، اما اسکندر هرگز نتوانست با موفقیت مردم را تحت سلطه خود درآورد. پس از مرگ اسکندر، سرانجام امپراتوری مقدونیه بین ژنرال‌های اسکندر تقسیم شده، باختر جزو قلمرو سلوکوس اول، بنیانگذار امپراتوری سلوکی شد.

سکه‌های به‌دست آمده از اوکراتید اول، این سکه هم از نظر اطلاعاتی و ارزشی بسیار مهم است.

"ثروتمندترین امپراطوری معروف هزار شهر باختر^[۱۳]"

سلوکوس به‌دنبال ادامهٔ سیاست‌های اسکندر با اپامه دختر اسپیتامن یکی از دشمنان اسکندر در سرزمین باختر ازدواج کرد. تا سلسله‌ای را بنیان نهد که آمیزه‌ای از نژاد ایرانی و مقدونی باشد. او جهت ایجاد وحدت در قلمرو خود، به احداث شهرهای یونانی‌نشین پرداخت. مشکلاتی که امپراتوری سلوکی با آن مواجه بود، جنگ با بطلیموس دوم مصر بود. این جنگ به دیودتس، والی باختر فرصت لازم برای اعلام استقلال (حدود ۲۵۵ پ. م) را داد. وی سغدیانه را تسخیر نموده پادشاهی یونانی بلخ را بنیانگذاری نمود. دیودتس و جانشینان وی توانستند خود را در برابر حملات سلوکی‌ها حفظ کنند به ویژه از حملات آنتیوخوس سوم بزرگ، که در نهایت وی را شکست دادند (حدود ۱۹۰ پیش از میلاد).

یونانیان بلخ چنان قدرتمند بودند که توانستند قلمرو خود را تا هند گسترش دهند:

اما راجع به باختر، بخشی از آن در کنار آریا و به سمت شمال قرار دارد، گرچه بخش‌های بیشتر آن در شمال و شرق آریا قرار دارد. و آنها همه چیز را تولید می‌کنند بجز روغن.

یونانیانی که باعث شورش باختر شدند، تصمیم بر این داشتند تا حکومت مستقلی ایجاد کنند. آن‌ها موفق شدند و دولت‌های یونانی بلخ وهند را تأسیس کردند، همان‌طور که آپولودور دمشقی می‌گوید:

بیشترین قبایل توسط آن‌ها تحت سلطه درآمدند تا اسکندر. آن‌ها نه تنها در باختر و فراتر از آن بلکه بر هندوستان نیز تسلط یافتند…^[۱۴]

بودیسم

شهر بلخ بخاطر دو راهب بزرگ بودایی افغانستان - تروپوسا و بهالیکا در کشورهای بودایی مشهور است. دو استوپا بر فراز مقبره آن‌ها وجود دارد. طبق یک افسانه، بوداییسم توسط بالیکا، شاگرد بودا در بلخ معرفی شد و این شهر نام خود را از او گرفته‌است. وی یک بازرگان منطقه بود و از بوده گایا آمده بود. در ادبیات، بلخ به عنوان Balhika ,Valhika یا Bahlika نام برده شده‌است. اولین ویهارا در بلخ پس از بازگشت بالیکا بعد از راهب شدن برای وی ساخته شد. هنگامی که شوان‌زانگ در سال ۶۳۰ از بلخ بازدید کرد، آنجا یک مرکز شکوفای هینایانا بودیسم بود. طبق خاطرات شوان‌زانگ، در زمان بازدید وی در قرن هفتم میلادی، حدود صد صومعه بودایی در این شهر یا مجاورت آن وجود داشته‌است. ۳۰۰۰ راهب و تعداد زیادی استوپا و سایر بناهای مذهبی وجود داشتند.

یهودیت

همان طور که مورخ عرب المقریزی ثبت کرده‌است، یک جامعه یهودی باستان در بلخ وجود داشته‌است، این جامعه با انتقال یهودیان به بلخ توسط پادشاه آشور سناخریب تأسیس شده‌است. جغرافیدانان عرب به وجود باب‌الیهود (دروازه یهودیان) و الیهودیه (شهر یهودی) در بلخ گواهی کرده‌اند.^[۱۵] روایات اسلامی بیان می‌کنند که پیامبر ارمیا به بلخ گریخت و حزقیال در آنجا دفن شد.^[۱۶] این اجتماع یهودی در قرن یازدهم مورد توجه قرار گرفت زیرا یهودیان این شهر مجبور شدند باغی را برای سلطان سلطان محمود غزنوی نگهداری کنند که برای آن مالیات ۵۰۰ درهم پرداخت کردند. طبق تاریخ شفاهی یهودیان، تیمور یک چهارم شهر را به یهودیان بلخ با یک دروازه برای بستن آن داد.^[۱۷]

جامعه یهودیان در بلخ تا اواخر قرن نوزدهم گزارش می‌شد، در حالی که یهودیان هنوز در یک محله ویژه شهر سکونت داشتند.^[۱۸]

حمله اعراب مسلمان

یک درهم نقره از زمان خلافت امویان، به‌دست آمده از بلخ در ۱۱۱ ه‍. ق

نخستین حملهٔ مسلمانان به بلخ در سال ۶۵۲ م. (۳۲ ه‍.ق) به سرکردگی احنف بن قیس بود. در سال ۴۳ ه‍.ق دوباره بتصرف مسلمانان درآمد ولی در زمان قتیبة بن مسلم (متوفی بسال ۹۶ ه‍.ق) بود که کاملاً مغلوب آنان شد. در دورهٔ اعراب، یعنی در قرون وسطی، بلخ همراه با هرات، نیشابور و مرو یکی از چهار قسمت (چهار ربع) خراسان بود.

احنف بن قیس از مرورود سوی بلخ رفت و آنجا را محاصره كرد و مردم بلخ با وی بر چهار صد هزار صلح كردند كه بدان رضايت داد و پسر عموی خود اسيد بن متشمس را آنجا گماشت تا چيزی را كه بر سر آن صلح كرده بودند بگيرد و خود سوی خوارزم رفت.
— تاریخ طبری

در سال ۱۱۸ ه‍.ق اسدبن عبدالله قسری پایتخت خراسان را از مرو به بلخ انتقال داد و شهر رونق یافت. در سال ۲۵۶ ه‍.ق این شهر بتصرف یعقوب لیث صفاری درآمد. در سال ۲۸۷ ه‍.ق عمرو لیث صفاری نزدیک بلخ مغلوب اسماعیل سامانی شد و به قتل رسید و بلخ تحت حکومت سامانی درآمد. در سال ۴۵۱ ه‍.ق سلجوقیان تصرفش کردند و در سال ۵۵۰ ه‍.ق به‌دست ترکان غز افتاد. در سال ۶۱۷ ه‍.ق) با وجود اینکه بلخ تسلیم چنگیز مغول شد، مغولان همه مردم شهر از زن و مرد و کودک را از شهر بیرون آورده و همه را کشتند به‌طوری که تا مدت‌ها حیوانات وحشی از گوشت آن‌ها تغذیه می‌کردند و سپس شهر را آتش زده و کاملاً تخریب نمودند.^[۱۹] در دورهٔ تیموریان (۷۷۱ – ۹۱۱ ه‍.ق) تا اندازه‌ای شکوه گذشته را بازیافت ولی پس از بنای مزارشریف در بیست کیلومتری آن باعث شد ، بلخ تبدیل به شهري کم اهمیت تر نسبت به مزارشریف شود شهر بلخ اکنون در ولسوالی بلخ ولایت بلخ است .

در منابع تاریخی به خاطر موقعیت فرهنگی و تمدنی بلخ از آن به نام‌های مختلف یاد شده‌است؛ مثلاً بلخ گزین، بلخ الحسنا، ام‌البلاد، ام‌القرا، بلخ بامی، قبه الاسلام، دارالفقاهه، دارالاجتهاد…

جهانگردان اروپایی و فارسی‌زبان، بلخ را انبار مهمی برای کالاهای عبوری در آسیای میانه در نخستین سال‌های سدهٔ ۱۹ م به‌شمار آورده‌اند. این شهر، در مرز میان بیابان‌های بی‌درخت و زمین‌های سرسبز، در شمال هندوکش و جنوب آمودریا، زمانی بسیار آبادان بود و آب شهر از طریق شبکه‌ای مرکب از ۱۸ جوی پخش می‌شد که درّه‌های شهر را به هم پیوند می‌داد. بلخ در برخوردگاه جاده‌های کاروانی واقع بود که از جنوب به هند، از غرب به ایران، و از شرق به چین کشیده می‌شد. کاروان‌های بی‌شماری از طریق این شهر، که به عنوان بازاری در آسیای میانه برای خرید و فروش اسب شهرت داشت، رفت‌وآمد می‌کردند.^[۲۰]

مکان‌های باستانی

بناهای اولیه بودایی دوام نسبتاَ بیشتری به بناهای اسلامی داشته‌اند مثل تخت رستم. طول آن ۴۶ متر عرض ۲۷ متر و ارتفاع ۱۵ متر است. چهار طاق مدور در داخل غرق شده و چهار خروجی از بیرون به داخل طراحی شده‌است. پایه ساختمان از آجرهای خشک شده در برابر آفتاب با ۶۰ سانتی‌متر مربع مساحت و ۱۰۰ تا ۱۳۹ میلی‌متر ضخامت ساخته شده‌است. تخت رستم در نقشه به صورت گول شکل و دارای اضلاع ناهموار است. ظاهراً از گل پیس (یعنی گلی مخلوط با کاه و گودال) ساخته شده‌است. ممکن است در این ویرانه‌ها ناوا ویهارا را که توسط دیپلومات چینی ژانگ چیان توصیف شده‌است، بشناسیم. بقایای بسیاری از برج‌های دیگر نیز در سایت وجود دارد.^[۲۲]

تپه‌های مخروبه به سمت جاده مزار شریف احتمالاً نشان‌دهنده مکان شهری است که هنوز قدیمی‌تر از آن است که بلخ امروزی در آن قرار دارد.

دیگر

امروزه جدا از ویرانه‌ها و استحکامات باستانی در بلخ، مکان‌های دیدنی زیاد دیگری نیز دیده می‌شود:

مدرسه سید سبحان قلی خان.
بالاحصار بلخ، زیارتگاه و مسجد خواجه نصر پارسا.
آرامگاه شاعر رابعه بلخی.
مسجد نه گنبد (مسجد نو گنبد). این مسجد با تزئینات و کاشیکاری‌های عالی، که به آن مسجد حاجی پیاده نیز گفته می‌شود، اولین بنای یادبود اسلامی است که در افغانستان شناسایی شده‌است.
تخت رستم و تپه رستم

موزه بلخ

این موزه قبلاً دومین موزه بزرگ کشور بود، اما مجموعه آثار آن در دوران اخیر دچار غارت شده‌است.^[۲۳]

این موزه از ساختمانی مشترکی که با یک کتابخانه مذهبی دارد به موزه مسجد کبود نیز معروف است. این موزه ویرانه‌های باستانی بلخ، کلکسیون آثار هنری اسلامی از جمله قرآن قرن سیزدهم و نمونه‌هایی از هنرهای تزئینی و مردمی افغانستان را به نمایش می‌گذارد.

مردم شناسی

نقش فرهنگی

بلخ همواره کانون علم و هنر و فرهنگ بوده و نقش عمده‌ای در توسعه زبان و ادبیات فارسی داشته‌است. علماء و فضلای بزرگی را در دامان خویش پرورانیده است. در فهرست زیر نام‌های تعدادی از این بزرگان که در بلخ زاده شده یا زیسته‌اند آمده است:

مولانا جلال الدین محمد بلخی (رومی)، متولد بلخ، در قرن سیزدهم
ابن سینا یا بوعلی، فیلسوف و دانشمند مشهور قرن دهم که پدرش بلخی بود^{^{[نیازمند منبع]}}
ناصر خسرو قبادیانی ^{^{[نیازمند منبع]}}
امیر خسرو (دهلوی) که پدرش امیر سیف الدین از اینجا بود^{^{[نیازمند منبع]}}
به گفته دولت شاه سمرقندی، منوچهری دامغانی متولد بلخ بود.^{^{[نیازمند منبع]}}
رشید الدین وطواط^{^{[نیازمند منبع]}}
سید محمد رفیع
سید ابراہیم شھید
سید محمد ناصر ترمذی ^[۲۴]
صانح بلخی
شهید بلخی
ابوالموید بلخی
ابوشکور بلخی
معروفی بلخی شاعران اولیه قرن ۹ یا ۱۰
رابعه بلخی، اولین شاعر زن در تاریخ شعر فارسی، در قرن دهم و در بلخ می‌زیست.
عنصری بلخی، شاعر قرن ۱۹ یا ۱۱
انوری، قرن دوازدهم، در بلخ زندگی می‌کرد و آنجا درگذشت.^{^{[نیازمند منبع]}}
دقیقی بلخی، ابومنصور محمدبن احمد دقیقی بلخی، متولد بله و اولین سراینده شاهنامه معروف^{^{[نیازمند منبع]}}
منوچهری- شاعر و دانشمند دوره غزنوی به قول دولت‌شاه سمرقندی از بلخ بودو به نسبت زندگی در دامغان به آن شهر منتسب شد.

افراد مشهور دیگر

ابوحنیفه- براساس روایت عمر بن حماد، زوطی پدربزرگ امام اهل بلخ بود ^[۲۵]
ضحاک بن مزاحم- متکلم و مفسر بزرگ
ابراهیم ابن ادهم، صوفی و حاکم مشهور بلخ ^{^{[نیازمند منبع]}}
ابو مسلم خراسانی، سردار جنگی و از ساقطان خلافت امویان^{^{[نیازمند منبع]}}
امام قتیبه- فقهی و محدث بزرگ
خالد ابن برمک، وزیر خلافت عباسی و از خانواده برجسته برمکیان
ابوزید بلخی، عالم جغرافیدان، ریاضی‌دان، پزشک، روان‌شناس و دانشمند.
ابوالقاسم بلخی- متکلم و رئیس معتزلیان بصره و بلخ
ابومعشر بلخی، منجم و ستاره‌شناس دربار عباسی و فیلسوف اسلامی
حیوی بلخی، مفسر یهودی بخاران و منتقد انجیل
ابن بلخی، نامی متعارف برای مورخ فارسی قرن ۱۲ و نویسنده کتاب فارسی فارس نما
عبدالله، پدر ابن سینا و دانشمند اسماعیلی مذهب

جستارهای وابسته

نگارخانه

دو کودک در بلخ (۱۹۳۹)
۱۹۳۹

منابع

↑ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام AncientOrigins2018 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
↑ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام MM1 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
↑ Doumanis, Nicholas. A History of Greece^{^{[پیوند مرده]}} Palgrave Macmillan, 16 dec. 2009 شابک ‎۹۷۸−۱۱۳۷۰۱۳۶۷۵ p 64
↑ "City of Balkh (antique Bactria)". UNESCO World Heritage Centre.
↑ Nancy Hatch Dupree, An Historical Guide to Afghanistan, 1977, Kabul, Afghanistan
↑ ^۶٫۰ ^۶٫۱ The Greeks in Bactria and India. William Woodthorpe Tarn. 1st Edition, 1938; 2nd Updated Edition, 1951. 3rd Edition, updated with a Preface and a new bibliography by Frank Lee Holt. Ares Publishers, Inc. , Chicago. 1984. (1984), pp. 114–115 and n. 1.
↑ "IRAN vi. IRANIAN LANGUAGES AND SCRIPTS (1) E – Encyclopaedia Iranica". Retrieved 2 June 2015.
↑ کاتیریل (١٩٩٨), ص. ٥٨)
↑ منبع متن کتیبه و [Hunnic Peoples in Central and South Asia: Sources for their Origin and History: P 144 منبع ترجمه کتیبه]
↑ هرزفیلد, ارنست (1968). امپراطوری فارس: مطالعات جغرافیای قدیم شرق نزدیک. اف. استینر. p. ٣۴۴.
↑ پی. لیریخ، "باختر، دوره پیش از اسلام." دانشنامه ایرانیکا, جلد. ٣, ١٩٩٨.
↑ هولت (٢۰۰٥), صص. ۴١–۴٣.
↑ جاستینوس XLI 1.8.
↑ استرابو
↑ Ben Zion Yehoshua-Raz (2010). Stillman, Norman (ed.). Encyclopedia of Jews in the Islamic World. Brill Publishing.
↑ Fischel (1971). Encyclopedia Judaica (4 ed.). p. 147.
↑ Shterenshis, Michael (2013). Tamerlane and the Jews. Hoboken: Taylor and Francis. p. 58. ISBN 1-136-87366-X.
↑ Vladimirovich Barthold, Vasilii; Soucek, Sivat (2014). An Historical Geography of Iran. Princeton University Press. pp. 13–14. ISBN 0-691-61207-2.
↑ تاریخ جهانگشای جوینی - عطاملک جوینی - شابک ۶-۱۲۴-۳۶۳-۹۶۴-۹۷۸ صفحه: ۲۰۸
↑ خازنی، آرش، شهر بلخ و کاروان تجاری آسیای مرکزی در آغاز سده نوزدهم. در: ایران‌نامه، سال بیست و ششم، شماره ۳ و ۴، پاییز و زمستان ۱۳۹۰.
↑ پیوند متن و ترجمه کتیبه
↑ آزاد, آرزو (١٢ دسامبر ٢۰١٣). چشم‌اندازی مقدس به افغانستان میانه و ملاقات بلخ. انتشارات دانشگاه آکسفورد.
↑ "UNHCR eCentre". Archived from the original on 18 December 2014. Retrieved 2 June 2015.
↑ تاریخ حقائق النساب صفحہ۵۵ مورخ مولوی سید محمد رفیع کمہیڑہ
↑ https://fa.wikifeqh.ir/%D8%A7%D8%A8%D9%88%D8%AD%D9%86%DB%8C%D9%81%D9%87

دانشنامه ایرانیکا
ویکی‌پدیای انگلیسی
وبگاه فارسی بی‌بی‌سی
محمدامین زواری، جغرافیای تاریخی بلخ، بنیاد موقوفات افشار، تهران۱۳۸۸، شابک:۹۷۸-۹۶۴-۶۰۵۳-۵۳-۳
www.mazar-i-sharif.de

[AncientOrigins2018-1] خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام AncientOrigins2018 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).

[MM1-2] خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام MM1 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).

[3] Doumanis, Nicholas. A History of Greece^{^{[پیوند مرده]}} Palgrave Macmillan, 16 dec. 2009 شابک ‎۹۷۸−۱۱۳۷۰۱۳۶۷۵ p 64

[4] "City of Balkh (antique Bactria)". UNESCO World Heritage Centre.

[5] Nancy Hatch Dupree, An Historical Guide to Afghanistan, 1977, Kabul, Afghanistan

[Tarn-6] ۶٫۰ ^۶٫۱ The Greeks in Bactria and India. William Woodthorpe Tarn. 1st Edition, 1938; 2nd Updated Edition, 1951. 3rd Edition, updated with a Preface and a new bibliography by Frank Lee Holt. Ares Publishers, Inc. , Chicago. 1984. (1984), pp. 114–115 and n. 1.

[7] "IRAN vi. IRANIAN LANGUAGES AND SCRIPTS (1) E – Encyclopaedia Iranica". Retrieved 2 June 2015.

[8] کاتیریل (١٩٩٨), ص. ٥٨)

[9] منبع متن کتیبه و [Hunnic Peoples in Central and South Asia: Sources for their Origin and History: P 144 منبع ترجمه کتیبه]

[10] هرزفیلد, ارنست (1968). امپراطوری فارس: مطالعات جغرافیای قدیم شرق نزدیک. اف. استینر. p. ٣۴۴.

[ei-11] پی. لیریخ، "باختر، دوره پیش از اسلام." دانشنامه ایرانیکا, جلد. ٣, ١٩٩٨.

[12] هولت (٢۰۰٥), صص. ۴١–۴٣.

[13] جاستینوس XLI 1.8.

[14] استرابو

[15] Ben Zion Yehoshua-Raz (2010). Stillman, Norman (ed.). Encyclopedia of Jews in the Islamic World. Brill Publishing.

[16] Fischel (1971). Encyclopedia Judaica (4 ed.). p. 147.

[17] Shterenshis, Michael (2013). Tamerlane and the Jews. Hoboken: Taylor and Francis. p. 58. ISBN 1-136-87366-X.

[18] Vladimirovich Barthold, Vasilii; Soucek, Sivat (2014). An Historical Geography of Iran. Princeton University Press. pp. 13–14. ISBN 0-691-61207-2.

[19] تاریخ جهانگشای جوینی - عطاملک جوینی - شابک ۶-۱۲۴-۳۶۳-۹۶۴-۹۷۸ صفحه: ۲۰۸

[20] خازنی، آرش، شهر بلخ و کاروان تجاری آسیای مرکزی در آغاز سده نوزدهم. در: ایران‌نامه، سال بیست و ششم، شماره ۳ و ۴، پاییز و زمستان ۱۳۹۰.

[21] پیوند متن و ترجمه کتیبه

[22] آزاد, آرزو (١٢ دسامبر ٢۰١٣). چشم‌اندازی مقدس به افغانستان میانه و ملاقات بلخ. انتشارات دانشگاه آکسفورد.

[23] "UNHCR eCentre". Archived from the original on 18 December 2014. Retrieved 2 June 2015.

[24] تاریخ حقائق النساب صفحہ۵۵ مورخ مولوی سید محمد رفیع کمہیڑہ

[25] ttps://fa.wikifeqh.ir/%D8%A7%D8%A8%D9%88%D8%AD%D9%86%DB%8C%D9%81%D9%87

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

[۱۱]

[۱۲]

[۱۳]

[۱۴]

[۱۵]

[۱۶]

[۱۷]

[۱۸]

[۱۹]

[۲۰]

[۲۱]

[۲۲]

[۲۳]

[۲۴]

[۲۵]

ن ب و خراسان
شهرهای مهم خراسان	بخارا بلخ تون جاجرم چهارمغان خبوشان سبزوار سمرقند طبس طوس غزنین قندهار کشمر کناباد مرو مزار شریف نسا نیشابور هرات ترمذ نخشب
رَبع‌های خراسان	ربع بلخ ربع مرو ربع نیشابور ربع هرات
پیشینه	تاریخ خراسان تاریخ هرات تاریخ مرو تاریخ بلخ تاریخ بخارا تاریخ سبزوار تاریخ کاشمر تاریخ نیشابور قهستان آذر برزین‌مهر آتشکده کشمر سرو کشمر تخارستان راه خراسان
در تقسیمات سیاسی معاصر	استان خراسان استان خراسان رضوی استان خراسان شمالی استان خراسان جنوبی ولایت هرات ولایت مرو ولایت بلخ
زبان	فارسی خراسانی ترکی خراسانی ترکمنی بلوچی رخشانی تاتی گویش کاشمری کردی کرمانجی گویش کوهسرخی گویش بخاری گویش بیرجندی گویش سبزواری گویش تربتی (تربت حیدریه) گویش تربتی (تربت جام) گویش تونی گویش نیشابوری گویش هراتی عربی خراسانی هزارگی سبک خراسانی
هنر	معماری خراسانی رقص خراسانی موسیقی خراسانی
مردمان خراسان برپایهٔ زبان	فارسی‌زبانان خراسان (شامل فارسیوان‌ها/تاجیک‌ها) ترک‌های خراسان ترکمن‌های خراسان تات‌های خراسان کردهای خراسان بیات خراسان عرب‌های خراسان بلوچ‌های خراسان کولی‌های خراسان
درگاه خراسان

ن ب و تقسیمات کشوری افغانستان
ولایت‌ها	وُلُسوالی‌ها
اروزگان	ترین‌کوت چوره خاص‌ارزگان دهراوود شهید حساس گیزاب
بادغیس	آب‌کَمَری جَوَند غورماچ قادِس قلعهٔ نو بالامُرغاب مُقُر
بامیان	بامیان • کهمرد • پنجاب • سیغان • شیبر • ورس • یکاولنگ
بدخشان	اَرغَنج‌خواه اَرگو اِشکاشِم بهارک تَگاب تیشکان جُرم خاش خواهان دَرایِم مایمی نسی راغستان زیباک شِغنان شِکی شهدا شهر بزرگ فیض‌آباد کُران و مُنجان کِشِم کوف‌آب کوهستان واخان وَردوج یاوان یفتلِ پایین یَمَگان
بغلان	نَهرین • اندراب • بغلان جدید • پُلِ حصار • پُلِ خُمری • تاله و برفک • جَلگه • خِنجان • خوست و فِرِنگ • دوشی • دهانه غوری • دِه‌صلاح • فِرِنگ و غارو • گذرگاه نور • بُرکه
بلخ	بلخ چارپولَک چارکُنت چَمتال خَلَم دولت‌آباد دِهدادی زاری شورتپه شولگره کَشنده کُلدار مارمَل مزارشریف نهر شاهی
پروان	بَگرام جبل‌سراج چاریکار سالَنگ سرخِ پارسا سیدخیل شیخ‌علی شینواری غوربند کوهِ صافی
پکتیا	احمدآباد • جاجی • جانی‌خیل • چاوک • چَمکَنی • دَند پَتان • زَدران • زُرمت • سیدکَرَم • شَواک • علی‌خیل • گرده ثیری • گردیز • لجه احمدخیل • لجه منگل • میرزکه
پکتیکا	اُرگون اومَنه بَرمَل تَروُو جانی‌خیل دیله و خوشامند زرغون‌شهر زیروک سرحوضه سَروبی شَرَن گومَل گیان مَتاخان نِکه وازه‌خواه وَرمَمی یحیی‌خیل یوسف‌خیل
پنجشیر	اَنابه بازارک پریان خِنج دَره روخه شُتُل
تخار	اِشکمِش • بَنگی • بهارک • تالقان • چال • چاه‌آب • خواجه بهاءالدین • خواجه غار • دَرقَد • دشتِ قلعه • روستاق • فَرخار • کلفگان • نمک‌آب • وَرسَج • هزارسَموچ • یَنگی‌قلعه
جوزجان	آقچه • خانقاه • خُم‌آب • خواجه دوکوه • دَرزاب • شِبِرغان • فیض‌آباد • قَرقین • قوش‌تپه • مَردیان • مِنگَجِک
خوست	باک • تَنی • تیریزائی • جاجی‌میدان • خوست • سپیره • شَمَل • صَبری • قَلَندر • گُربُز • مَندوزی • موسی‌خیل • نادرشاه‌کوت
دایکندی	اَشتَرَلی • خِدیر • سنگِ تخت • شهرستان • کِجران • گیتی • میرامور • نیلی
زابل	اَتغَر • اَرغَنداب • تَرنگ و جَلدک • دایچوپان • شاه‌جوی • شمَلزائی • شینکَی • قَلات • کاکَر • میزان • نوبهار
سرپل	بلخاب • سانچارک • سرپل • سوزمه‌قلعه • صیاد • کوهستانات • گوسفندی
سمنگان	آیبک • حضرتِ سلطان • خُرم و سارباغ • دره‌صوف بالا • دره‌صوف پایین • روی دوآب • فیروزنَخچیر
غزنی	قره باغ • مالستان • ناور • جاغوری • گیلان • اجرستان • ده‌یک • غزنی • مُقُر • ناوه • اَندَر • جغتو • آب‌بند • گیرو • زنه‌خان • واغز • عمری • رشیدان • ولی‌محمد شهید خوگیانی
غور	پسابند • مرغاب • تولک • تیوره • دولت‌یار • دولینه • چارسده • چَغچَران • ساغر • شهرک • لعل و سرجنگل
فاریاب	اَلمار • اَندخوی • بُلچراغ • پشتون‌کوت • خان چارباغ • دولت‌آباد • خواجه سبزپوش ولی • شیرین‌تَگاب • قَرغان • قَرَم‌قـُل • قیصار • کوهستان • گَرزیوان • میمنه
فَراه	اناردره • بالابلوک • بَکواه • پرچمن • پُشت‌رود • خاک سفید • شیب‌کوه • فراه • قلعهٔ کاه • گلستان • لاش و جُوَین
قندهار	اَرغستان • ارغنداب • پَنجوائی • خاکریز • دامان • ریگستان • ژِرَی • سپین‌بولدَک • شاه‌ولی‌کوت • شورابَک • غورَک • قندهار • معروف • میانَشین • مَیوَند • نیِش
کابل	اِستالِف • بَگرامی • پَغمان • چهارآسیاب • خاکِ جبار • دِه‌سبز • سُروبی • شکردره • فَرزه • قره‌باغ • کابل • کَلَکان • گُلدره • موسهی • میربچه‌کوت
کاپیسا	اَلِه‌سایی • تَگاب • حصهٔ اول کوهستان • حصهٔ دوم کوهستان • کوه‌بند • محمود راقی • نَجراب
کندوز	امام‌صاحب • چهاردره • خان‌آباد • اَرچی • علی‌آباد • قلعهٔ ذال • کُندوز
کنر	اسدآباد • بَرکُنر • خاص‌کُنر • دانگام • دره‌پیچ • چپه‌دره • چوکی • سرکانی • شیگل و شِلتَن • غازی‌آباد • مَرَوَره • ناری • نَرَنگ • نورگُل • وَتَه‌پور
لغمان	دولت‌شاه • قَرغه‌ای • علیشِنگ • علینگار • مِهترلام
لوگر	اَزره • بَرَکی بَرَک • پُلِ عَلَم • چَرخ • خروار • خوشی • محمدآغه
ننگرهار	اَچین • بَتی‌کوت • بِهسود • پَچیرواَگام • جلال‌آباد • حصارک • چَپَرهار • خوگیانی • دَربابا • درهٔ نور • ده‌بالا • رودات • سرخ‌رود • شیرزاد • شینوار • کامه • کوت • کوزکُنر • گوشته • لعل‌پور • مُهمنددره • نازیان
نورستان	برگِ مَتال • پارون • دوآب • کامدیش • مَندول • نورگَرام • واما • وایگَل
نیمروز	چَخانسور • چهاربُرجک • خاش‌رود • زَرَنج • کَنگ
وردک	جلریز • جغتو • چکِ وردک • حصهٔ اول بهسود • دایمیرداد • سیدآباد • مرکزِ بهسود • نِرخ
هرات	اَدرَسکن اِنجیل اوبه پشتون‌زرغون (شافلان) چِشت شریف زنده‌جان (پوشنگ) شیندَند (اسفزار/ سبزوار) غوریان فارسی کَرُخ کُشک کُشک کهنه کُهسان گُذَره گُلران هرات
هلمند	بَغران • دیشو • ریگِ خان‌نشین • سَنگین • کَجَکی • گرمسیر • لشکرگاه • موسی‌قلعه • نادعلی • ناوهٔ بارکزائی • نوزاد • نهرِ سراج • واشیر

ن ب و پایگاه‌های باستان‌شناسی افغانستان (دوران باستان)
هخامنشیان	آق‌کُپرُک آی‌خانم دشلی (شامل آق‌چَپَر و فرخ‌قلعه) دلبرجین دولت‌آباد (یا زادیان؛ شامل کَم‌پیرَک) قُندوز (شامل چِهِل‌دختران) قندهار (یا شهرِ کُهنه یا تگین‌آباد یا زورشهر) کابل (شامل چمن حضوری) لشکری‌بازار میرزَکه (شامل کافرکوت) ناد علی (یا بینای کَی یا شهرِ سیستان یا زَردان؛ شامل سفیدداغ و سُرخ‌داغ) هرات (شامل کُهن‌دژ)
سلوکیان	آی‌خانم خواجه‌کنور شورتوغی قندوز (شامل چَقَلاق‌تپه و خِشت‌تپه) قندهار (یا شهرِ کُهنه یا تگین‌آباد یا زورشهر) ناد علی (یا بینای کَی یا شهرِ سیستان یا زَردان؛ شامل سفیدداغ و سُرخ‌داغ)
مائوریاها	قندهار (یا شهرِ کُهنه یا تگین‌آباد یا زورشهر) میرزکه (شامل کافرکوت) نان‌دره (یا درونته یا ښايسته‌تپه)
یونانیانِ باختر	آی‌خانم درهٔ بامیان بگرام (یا کاپیسا؛ شامل بُرجِ عبدالله) بلخ (شامل تخت رستم، تپه رستم و تپه زرگران) کابل نیملیک
هندویونانیان	بگرام (یا کاپیسا؛ شامل بُرجِ عبدالله) گردیز کابل میرزکه (شامل کافرکوت)
اشکانیان (پارتیان)	پلنگی تراکون (شامل آب‌بخش) سَروتَر (یا تَروسَر یا شهر غُلغُله) قندهار (یا شهرِ کُهنه یا تگین‌آباد یا زورشهر) ناد علی (یا بینای کَی یا شهرِ سیستان یا زَردان؛ شامل سفیدداغ و سُرخ‌داغ)
هندوپارتیان	بگرام (یا کاپیسا؛ شامل بُرجِ عبدالله) بیماران (شامل جانی‌توپ، پَسَنی، قلعهٔ کَچَله (یا قلعهٔ چَکَله) و سیاه‌کوه) پوست گاو (شامل گِلِ سفیدکه، حَسَن‌خان، خرابهٔ عیدوخان (یا چَپو)، خرابهٔ یارمحمدخان، کُلوخی، نیشک و قلعهٔ بایان) چهل‌برج (سیستان) سَروتَر (یا تَروسَر یا شهر غُلغُله) قلعه نو قندهار (یا شهرِ کُهنه یا تگین‌آباد یا زورشهر) میرزکه (شامل کافرکوت) نان‌دره (یا دَرونته)
سکاها	قندهار (یا شهرِ کُهنه یا تگین‌آباد یا زورشهر) میرزکه (شامل کافرکوت)
کوشانیان	کوشانیان نخستین: بلخ (شامل تخت رستم، تپه رستم و تپه زرگران) چهارباغ (یا لَعل‌باغ؛ شامل علی‌گُل، میرزا جهانگیر، قلعهٔ حاجی و سیاه‌سنگ) خندود دلبرچین دولت‌آباد طلاتپه قندوز (شامل چَقَلاق‌تپه، چِهِل‌دختران، دورمَن‌تپه، خِشت‌تپه و تپه آهنگران) کوشانیان بزرگ: بلخ (شامل تخت رستم، تپه رستم و تپه زرگران) بگرام (یا کاپیسا؛ شامل بُرجِ عبدالله و شُتُرَک (یا کوهِ پهلوان)) بیماران پایتاوه توپ‌دره دشت ناوُر دلبرچین دولت‌آباد رباطک کافرقلعه سُرخ‌کوتَل (یا چشمهٔ شیر یا سَرِ چشمه) شیوَکی (یا بُرجِ کِمری یا قلعهٔ مُفتی یا سَنجِدَک یا سنجددره؛ شامل کَمَری (یا خان‌زاده) و یخ‌دره) قندوز (شامل چَقَلاق‌تپه، چِهِل‌دختران، دورمَن‌تپه، خِشت‌تپه و تپه آهنگران) کوت‌پور (شامل جمال‌قلعه و بازیدخیل) کهنه‌ده گردیز منارِ چَکری میرزکه (شامل کافرکوت) وردک (یا خَوات یا خُوات یا سه‌آب)
ساسانیان	ساسانیان نخستین: آق‌کُپرُک (شامل غارِ اسب (یا دختر پادشاه) و غارِ مار) اندخوی بلخ (شامل تخت رستم، تپه رستم و تپه زرگران) بگرام (یا کاپیسا؛ شامل بُرجِ عبدالله) تپه سردار تپه سکندر (یا قلعهٔ راجپوت؛ شامل کوریندَر) تراکون (شامل آب‌بخش) چهل‌برج (سیستان) سَرِ پُل قلعه چیغنی سَروتَر (یا تَروسَر یا شهر غُلغُله) قلعه نو قندهار (یا شهرِ کُهنه یا تگین‌آباد یا زورشهر) کوردو (شامل قلعهٔ کوردو) گُل‌دره (یا موسیِ لوگر) منارِ چَکری میرزکه (شامل کافرکوت) هرات ساسانیان واپسین: بلخ (شامل تخت رستم، تپه رستم و تپه زرگران) تراکون (شامل آب‌بخش) تپه سردار چهل‌برج (سیستان) خروار (یا کافرشهر) خندود (شامل بادِ آسیا (یا جَغَتو) و توپ‌خانه) سَروتَر (یا تَروسَر یا شهر غُلغُله) غولبیان قلعه چیغنی قلعه نو قندهار (یا شهرِ کُهنه یا تگین‌آباد یا زورشهر) کوردو (شامل قلعهٔ کوردو) لشکری‌بازار منارِ چَکری میرزکه (شامل کافرکوت)
کوشانی‌ساسانیان	آق‌کُپرُک (شامل غارِ اسب (یا دختر پادشاه) و غارِ مار) درهٔ بامیان (شامل فولادی، کَکرَک، شهرِ غُلغُله و شهر ضحاک) تپه‌ سکندر (یا قلعهٔ راجپوت؛ شامل کوریندَر) تخت رستم خیرخانه دلبرچین سُرخ‌کوتَل (یا چشمهٔ شیر یا سَرِ چشمه؛ شامل کُهنه‌مسجد و رَگِ بی‌بی) کابل (شامل تپه مَرَنجان) کوه موری (یا خَمِ زرگر یا نور) هده (شامل باغ‌گَی، چَخیلِ غوندی، دِه‌غوندی، گَرنو، لَلمی، پراتِس، تپه کافرها، تپه کلان، تپه شُتُر و تپه زرگران)
هفتالیان	آق‌کُپرُک (شامل غارِ اسب (یا دختر پادشاه) و غارِ مار) توپ‌دره چهارباغ (یا لَعل‌باغ؛ شامل میرزا جهانگیر و سیاه‌سنگ) رباطک کافرقلعه شیوَکی (یا بُرجِ کِمری یا قلعهٔ مُفتی یا سَنجِدَک یا سنجددره؛ شامل کَمَری (یا خان‌زاده) و یخ‌دره) کابل (شامل تپه خزانه و تپه مَرَنجان) گردیز میرزکه (شامل کافرکوت)
کابل‌شاهان	تُرک‌شاهان: درهٔ بامیان (شامل فولادی، کَکرَک، شهرِ غُلغُله و شهر ضحاک) بگرام (یا کاپیسا؛ شامل بُرجِ عبدالله) بلخ (شامل تخت رستم، تپه رستم و تپه زرگران) تپه سردار تپه سکندر (یا قلعهٔ راجپوت) تَنگِ سفیدک توپ‌دره خروار خیرخانه دختر نوشیروان (یا نِگار) دولت‌آباد رباطک کافرقلعه شیوَکی (یا بُرجِ کِمری یا قلعهٔ مُفتی یا سَنجِدَک یا سنجددره؛ شامل کَمَری (یا خان‌زاده) و یخ‌دره) غولبیان فندقستان قندوز (شامل چَقَلاق‌تپه، چِهِل‌دختران، دورمَن‌تپه و خِشت‌تپه) قندهار (یا شهرِ کُهنه یا تگین‌آباد یا زورشهر) کابل (شامل تپه مَرَنجان) گردیز منار چکری میرزکه (شامل کافرکوت) هندوشاهان: بگرام (یا کاپیسا؛ شامل بُرجِ عبدالله) خیرخانه شیوَکی (یا بُرجِ کِمری یا قلعهٔ مُفتی یا سَنجِدَک یا سنجددره؛ شامل کَمَری (یا خان‌زاده) و یخ‌دره) کابل

ن ب و پایگاه‌های باستان‌شناسی افغانستان (دوران پس از اسلام)
اعراب	بلخ (شامل شهر هندوان) پیشاوران (شامل خیرآباد، قُل‌مُراد، مالان (یا محلهٔ مُلاها) و صالحان)) تراکون چهل‌برج (سیستان) چیغنی زنده‌جان (فوشنج) قلعه مادر پادشاه (شامل کَیک‌آباد) قلعه نو قندوز کوردو (شامل قلعهٔ کوردو) گردیز ناد علی (یا بینای کَی یا شهرِ سیستان یا زَردان؛ شامل سفیدداغ و سُرخ‌داغ) نیملیک
طاهریان	زنده‌جان (فوشنج)
صفاریان	خواجه نخی سَروتَر (یا تَروسَر یا شهر غُلغُله) قلعه مادر پادشاه
سامانیان	بالامرغاب (شامل جوی خواجه) بلخ (شامل نُه‌گنبد یا حاجی پیاده) زنده‌جان (فوشنج) قلعه مادر پادشاه
غزنویان	امام صاحب (یا بابا حاتم) بالامرغاب (شامل جوی خواجه) بگرام پوست گاو (شامل دیوالِ خدایداد، دیوالِ مَهمته، گِلِ سفیدکه، گُلِ سفید، حَسَن‌خان، خرابهٔ یارمحمدخان، کُلوخی، نیشک و قلعهٔ بایان) تخت رستم چرخ لوگر چیغنی خواجه سیاه‌پوش دَنِستَمه زنده‌جان (فوشنج) سَروتَر (یا تَروسَر یا شهر غُلغُله) غزنی (شامل روضه و تپه سردار) لشکری‌بازار (شامل بُست) قلعه مادر پادشاه مزار شریف
سلجوقیان	بالامُرغاب (شامل جوی خواجه) تخت رستم دولت‌آباد زنده‌جان (فوشنج) زیارتگاه سَرِ پُل کَرُخ هرات (شامل پل مالان)
غوریان	بالامرغاب (شامل جوی خواجه) بگرام پوست گاو (شامل دیوالِ خدایداد، دیوالِ مَهمته، گِلِ سفیدکه، گُلِ سفید، حَسَن‌خان، خرابهٔ یارمحمدخان، کُلوخی، نیشک و قلعهٔ بایان) چِشت (یا چِشتِ شریف یا خواجه چِشت) چهل‌برج (بامیان) (شامل فولادی، کَکرَک، شهرِ غُلغُله و شهر ضحاک) خواجه نخی دره آنه (شامل پایین‌مزار، قلعهٔ چهار برادر، قلعهٔ ضحاک، سَین و یَخَن‌پایین) دَنِستَمه زنده‌جان (فوشنج) سرخوشک سَروتَر (یا تَروسَر یا شهر غُلغُله) شاه مشهد شهرِ بَربَر قلعه قیصر (یا جام‌قلعه؛ شامل بُت‌گاه و فَخرآباد) قلعه مادر پادشاه لَروَند (مَلِکان) لشکری‌بازار (شامل بُست) غزنی جام (شامل کوشکَک) هرات یَمَن
مغول‌ها	پوست گاو (شامل دیوالِ خدایداد، دیوالِ مَهمته، گِلِ سفیدکه، گُلِ سفید، حَسَن‌خان، خرابهٔ یارمحمدخان، کُلوخی، نیشک و قلعهٔ بایان) چهل‌برج (سیستان) کوردو (شامل قلعهٔ کوردو)
کَرتیان	زنده‌جان (فوشنج) کَرُخ هرات
تیموریان	اندخوی بلخ (شامل بابا روشنایی یا خواجه روشنایی) پوست گاو (شامل دیوالِ خدایداد، دیوالِ مَهمته، گِلِ سفیدکه، حَسَن‌خان، خرابهٔ یارمحمدخان، کُلوخی، نیشک و قلعهٔ بایان) چهل‌برج (سیستان) چیغنی خواجه نخی (شامل دُزدولاغ، کَدَه و مَشگاه) رباطک کافرقلعه زنده‌جان (فوشنج) زیارتگاه سَروتَر (یا تَروسَر یا شهر غُلغُله) غزنی قندهار (یا شهرِ کُهنه یا تگین‌آباد یا زورشهر؛ شامل میروَیس‌بابا) قندوز کابل (شامل حشمت‌خان و تخت شاه) کُشک رباط کوردو (شامل قلعهٔ کوردو) کُهسان مزار شریف هرات (شامل آزادان، باغ نظارگاه، گازرگاه، غلوار (حوض کرباس) و کهن‌دژ)