پرش به محتوا

شهرستان کوهسرخ

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
شهرستان کوهسرخ
کوه‌های سرخ اوندر
موقعیت در استان
اطلاعات کلی
کشور ایران
استانخراسان رضوی
مرکز شهرستانریوش
بخش‌هامرکزی، بررود
سال تأسیس۱۳۹۸ خورشیدی
اداره
فرماندارحسن اعمی بنده قرایی
حوزهٔ انتخابیهکاشمر، بردسکن، خلیل‌آباد و کوهسرخ
مردم
جمعیت۲۵٬۰۱۴ نفر (۱۳۹۵)[۱]
تراکم جمعیت۱۳ نفر بر کیلومتر مربع
مذهبشیعه
جغرافیای طبیعی
مساحت۲۱۹۸[۲] کیلومتر مربع
داده‌های دیگر
پیش‌شمارهٔ تلفن۰۵۱
وبگاهفرمانداری کوهسرخ
پایگاه خبری کوهسرخ

شهرستان کوهسرخ با نام‌های تاریخی بردارود و بژدارو[۳] یکی از شهرستان‌های استان خراسان رضوی است. مرکز این شهرستان، شهر ریوش است و برپایهٔ سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵ جمعیت آن برابر با ۲۵٬۰۱۴ نفر بوده است.[۱]

شهرستان کوهسرخ در تاریخ ۱۳ آذر ۱۳۹۸ از شهرستان کاشمر جدا و مستقل شده است. کوهسرخ در ۲۵ کیلومتری شمال کاشمر و ۱۰۰ کیلومتری جنوب نیشابور واقع شده است.[۴] این شهرستان در رشته‌کوه کوهسرخ قرار گرفته است.[۵]

نام‌گذاری

[ویرایش]

نام اصلی این منطقه بردارود است که یکی چهار قلعه مهم ترشیز بوده است سپس از آنجا که در شهرستان کوهسرخ، به‌ویژه جادهٔ کوهسرخ به نیشابور شاهد رخساره‌های خاکی با ترکیبات آهن‌دار هماتیتی می‌باشد و این رخساره‌ها در بیشتر نمونه‌ها، رنگ سرخ را از خود نشان می‌دهند؛ می‌توان نام کوهسرخ را بر آن گذاشت. کوهسرخ یکی از مناطق ییلاقی و خوش آب‌وهوای خراسان رضوی است و به دلیل کوهستانی بودن این منطقه، معادن فراوان و مهمی در آن وجود دارد. از جمله این معادن می‌توان به معادن طلا، مس، آهن، سنگ مرمر و… اشاره کرد.[نیازمند منبع]

پیشینه

[ویرایش]

با توجه به شواهد این منطقه پیش از ورود دین اسلام نیز مسکونی بوده و با توجه به این که راه قدیم شهرهای جنوبی خراسان به تهران از این منطقه می‌گذشته، درگذشته دارای رونق بیشتری بوده است. از مهم‌ترین رویدادهای تاریخی می‌توان به حمله مغول اشاره کرد که پس از اشغال نیشابور، به‌دلیل صعب‌العبور بودن و مارهای فراوان این منطقه اسبان و سربازان مغول نتوانسته‌اند از این منطقه رد شوند و از گزند آن در امان مانده‌اند.[نیازمند منبع]

در قرن هشتم هجری؛ خواجه علی مؤید (حکومت: ۷۶۶-۷۸۳) واپسین امیر سربداری، ناحیه ترشیز را به قلمرو خود درآورد، اما در سال ۷۷۹ق، درویش رکن‌الدین و جلال‌الدین شاه‌شجاع همداستان شده و بر حکومت سربداران تاختند و ترشیز یکی از مناطقی بود که به آن دست یافتند. پس از آن، خواجه‌علی به کمک امیرولی استرآبادی (حاکم استرآباد)، دوباره بر ترشیزمسلط شد. او در این گیر و دار، یک بار نیز از خواجه سدید که از سدیدیان ترشیز بود کمک گرفت. خواجه‌علی، بار دیگر در سال ۷۷۲ق به کمک جلال‌الدین شاه‌شجاع که قبلاً به درویش رکن‌الدین کمک کرده بود، ترشیز را تسخیر نمود. سرانجام، با تسلیم خواجه‌علی مؤید به امیر تیمور گورکانی در حدود سال ۷۸۲ ه‍.ق، حکومت محلی سربداری‌ها از خراسان و ناحیه ترشیز برچیده شد. گفتنی است برخی منابع، پس از خواجه‌علی و در فاصله سال‌های ۷۸۲ تا ۷۸۴ق از حکومت امیرولی استرآبادی و پس از وی، امیرلی سدیدی بر ناحیه ترشیز گزارش داده‌اند.[۶]

موقعیت جغرافیایی

[ویرایش]
جادهٔ کاشمر به ریوش

شهرستان کوهسرخ دارای ۲۸ روستا با دو بخش مرکزی و بررود می‌باشد که از آب و هوای سرد و کوهستانی با تابستان‌های معتدل برخوردار است.[۷] این شهرستان از شمال با شهرستان میان‌جلگه، از شمال‌غربی با شهرستان ششتمد، از شرق با شهرستان تربت حیدریه، از جنوب با شهرستان کاشمر و از جنوب‌غربی با شهرستان خلیل‌آباد و شهرستان بردسکن همسایه است. به‌دلیل جغرافیای خاص شهرستان کوهسرخ بزرگ‌ترین بادامستان دیم کشور در این منطقه واقع شده است و گسترده‌ترین و پهناورترین روستای آن، روستای ده‌میان می‌باشد.[نیازمند منبع]

کوهسرخ به‌علت قرارگرفتن در ارتفاعات رشته‌کوه کوهسرخ و برخورداری از آب‌وهوای معتدل، آب فراوان و باغ‌های وسیع و چشم‌اندازهای طبیعی دیدنی به‌عنوان یکی از کانون‌های مهم مسافران و گردشگران از شهر کاشمر و شهرهای مجاور است. همچنین کوه آریا به‌عنوان یکی از مستعدترین پیست‌های پروازی در استان شناخته شده است.[۸]

از ۱۸ معدن شهرستان، ۶ معدن فعال هستند و سرمایه‌گذاری‌هایی بالغ‌بر ۴۰۰ میلیارد تومان در معدن مس روستای کریز انجام شده است. مشکلات قنوات و وضعیت جاده‌ها از معضلات اساسی این شهرستان است.[۷]

مردم

[ویرایش]

جمعیت

[ویرایش]

بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵ جمعیت این شهرستان ۲۵٬۰۱۴ نفر (۱۳۹۵) بوده است.[۱]

زبان

[ویرایش]

مردم شهرستان کوهسرخ به زبان فارسی و به گویش کوهسرخی سخن می‌گویند.[۹][۱۰]

ره‌آورد

[ویرایش]
باغات ریوش در پاییز

محصولات کشاورزی

[ویرایش]

مهم‌ترین محصولات کشاورزی در شهرستان کوهسرخ خربزه، هندوانه، بادام، گردو، گیلاس، زردآلو، آلبالو، هلو، شلیل، گندم، جو، گوجه‌فرنگی، چغندر قند، شلغم، سنجد و غیره است.[نیازمند منبع]

محصولات کوهی و دارویی

[ویرایش]

از مهم‌ترین محصولات کوهی و دارویی در این شهرستان می‌توان از ریواس، آنقوزه، ترنگبین، بنه، پیازچهٔ کوهی، زیرهٔ کوهی، آویشن، بومادران، گل گاوزبان و کنگر نام برد.[نیازمند منبع]

تقسیمات کشوری

[ویرایش]

شهرستان کوهسرخ شامل ۲ بخش، ۴ دهستان و ۱ شهر به شرح زیر است:

بخش مرکز بخش جمعیت بخش ۱۳۹۵ نام دهستان مرکز دهستان جمعیت دهستان ۱۳۹۵ شهر جمعیت شهر ۱۳۹۵
مرکزی ریوش ۱۷٬۰۴۴ نفر برکوه ایور ۶٬۱۵۹ نفر ریوش ۵٬۶۸۷ نفر
کوه سفید تولا ۵٬۱۹۸ نفر
بررود طرق ۷٬۹۷۰ نفر بررود طرق ۳٬۵۸۶ نفر ****************
تکاب اوندر ۴٬۳۸۴ نفر

اماکن تاریخی، آثار باستانی و گردشگری

[ویرایش]
قلعه قصون
آرامگاه شیخ ابوالحسن جامی نامقی
آرامگاه محمد حسین اشراقی ایوری
آسیاب‌آبی نابای
غار شیخ احمد جامی
بافت قدیم و خانه‌های پلکانی در شهر ریوش
سردر خانه حاج حسن عندلیب

آثار ثبت‌شده

[ویرایش]

دیگر آثار

[ویرایش]

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ «نتایج سرشماری ایران در سال ۱۳۹۵». درگاه ملی آمار. بایگانی‌شده از اصلی (اکسل) در ۲۰ شهریور ۱۴۰۲.
  2. سالنامهٔ آماری استان خراسان رضوی – ۱۳۹۷، ص ۳۳
  3. حمدالله مستوفی، نزهةالقلوب، ص ۱۷۵
  4. «ابلاغ ایجاد شهرستان کوهسرخ در استان خراسان رضوی». ّّایسنا. دریافت‌شده در ۱۵ دسامبر ۲۰۲۱.
  5. «معرفی شهرستان - اداره میراث فرهنگی شهرستان بردسکن». اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری خراسان رضوی. دریافت‌شده در ۲۶ ژانویهٔ ۲۰۲۴.
  6. حسینی، احمد. تاریخ بردسکن با نگاهی ویژه به ترشیز قدیم، انتشارات امید مهر، ۱۳۸۳
  7. ۷٫۰ ۷٫۱ «وجود معادن غنی ضرورت احداث ناحیه صنعتی در کوهسرخ را دوچندان کرده است». ایسنا. ۴ آذر ۱۴۰۳. دریافت‌شده در ۲۴ نوامبر ۲۰۲۴.
  8. «پیست پرواز ریوش پاراگلایدر». خبرگزاری مهر. دریافت‌شده در ۱۷ ژوئن ۲۰۲۱.
  9. «کوهسرخ، دارای بیشترین جاذبه طبیعی در استان». عصر سبزوار. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۲ اکتبر ۲۰۲۳. دریافت‌شده در ۲۱ اکتبر ۲۰۲۳.
  10. مقداری، صدیقه سادات و حسن‌نژاد، رضا. تحلیل ساخت واژی گویش کوهسرخ، نهمین همایش ملی متن پژوهی ادبی، ۱۴۰۰
  11. «پرونده بند شش‌طراز در فهرست آثار ملی ایران». وزارت راه و شهرسازی. دریافت‌شده در ۱۵ دسامبر ۲۰۲۱.
  12. «پرونده مزار پشت پنجه پدر در فهرست آثار ملی ایران». وزارت راه و شهرسازی. دریافت‌شده در ۱۵ دسامبر ۲۰۲۱.
  13. «پرونده مزار پشت پنجه پسر در فهرست آثار ملی ایران». وزارت راه و شهرسازی. دریافت‌شده در ۱۵ دسامبر ۲۰۲۱.
  14. «پرونده حمام بندقراء در فهرست آثار ملی ایران». وزارت راه و شهرسازی. دریافت‌شده در ۱۵ دسامبر ۲۰۲۱.
  15. «پرونده گورستان نامق در فهرست آثار ملی ایران». وزارت راه و شهرسازی. دریافت‌شده در ۱۵ دسامبر ۲۰۲۱.
  16. «پرونده تپه پشت پشته در فهرست آثار ملی ایران». وزارت راه و شهرسازی. دریافت‌شده در ۱۵ دسامبر ۲۰۲۱.
  17. ۱۷٫۰۰ ۱۷٫۰۱ ۱۷٫۰۲ ۱۷٫۰۳ ۱۷٫۰۴ ۱۷٫۰۵ ۱۷٫۰۶ ۱۷٫۰۷ ۱۷٫۰۸ ۱۷٫۰۹ ۱۷٫۱۰ ۱۷٫۱۱ ۱۷٫۱۲ ۱۷٫۱۳ ۱۷٫۱۴ «مناطق ویژه گردشگری - اداره میراث فرهنگی شهرستان کاشمر». اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری خراسان رضوی. دریافت‌شده در ۱۵ دسامبر ۲۰۲۱.
  18. ۱۸٫۰ ۱۸٫۱ ۱۸٫۲ ۱۸٫۳ «آثار تاریخی کاشمر - اداره میراث فرهنگی شهرستان کاشمر». اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری خراسان رضوی. دریافت‌شده در ۱۵ دسامبر ۲۰۲۱.
  19. ۱۹٫۰ ۱۹٫۱ ۱۹٫۲ «اطالعات خدمات سفر شهرستان کاشمر» (PDF). پورتال اداره کل میراث فرهنگی صنایع دستی و گردشگری استان خراسان رضوی. دریافت‌شده در ۱۰ اکتبر ۲۰۲۳.
  20. Kūh-e Chehel Dokhtar sa Geonames.org (cc-by); post updated 2012-01-21; database download sa 2016-08-15