شبکه تلفن
شبکه تلفن شبکه مخابراتی است که برای برقرار تماس تلفنی بین ۲ یا چند نفر استفاده می‌شود.[۱]
چند گونه متفاوت شبکه تلفن:
- شبکه تلفن ثابت که در آن، خطوط تلفن باید مستقیما با سیم به یک تلفن‌خانه وصل شده باشند. این شبکه به نام شبکه تلفن همگانی سوئیچ‌شده شناخته می‌شود.
- شبکه بی‌سیم که تلفن‌های آن، سیار هستند و می‌توانند در اطراف محدوده تحت پوشش، حرکت کنند.
- شبکه خصوصی که یک گروه بسته از تلفن‌های متصل به یکدیگر است و از دروازه برای دسترسی به شبکه مخابراتی بیرونی استفاده می‌کنند. از این شبکه معمولا در شرکت‌ها و مراکز تماس استفاده شده و سامانه تلفن تجاری نامیده می‌شود.
- شبکه دیجیتالی خدمات یکپارچه
شرکت‌های تلفن عمومی، دو گونه نخست شبکه‌های مخابراتی گفته شده در بالا را فراهم کرده و با گرفتن مجوز از حکومت، به مردم آن کشور، خدمات می‌دهند. اپراتورهای مجازی شبکه سیار، ظرفیت عمده‌فروشی را از شرکت‌های تلفنی اجاره کرده و خدمات مکالمه راه دور را مستقیما به مردم می‌فروشند.[۲]
جستارهای وابسته
[ویرایش]پانویس
[ویرایش]- ↑ "1870s – 1940s: Telephone".
- ↑ Howard, Philip N.; Mazaheri, Nimah (2009-07-01). "Telecommunications Reform, Internet Use and Mobile Phone Adoption in the Developing World". World Development. 37 (7): 1159–1169. doi:10.1016/j.worlddev.2008.12.005. ISSN 0305-750X.
منابع
[ویرایش]- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Telephone network». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۹ سپتامبر ۲۰۱۹.
.svg)
.svg)
.svg)
 | این یک مقالهٔ خرد مهندسی مخابرات است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |