پرش به محتوا

ارتباطات در کره شمالی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

مفهوم ارتباطات در کره شمالی به مجموعه خدمات مخابراتی و ارتباطی موجود در این کشور اشاره دارد. کشور کره شمالی به‌دلیل سیاست‌های انزواطلبانه‌اش، به طور کامل از فناوری اصلی اینترنت استفاده نکرده است. [۱]

تلفن ثابت

[ویرایش]
تصویری از استفاده مرد دوچرخه سوار از تلفن همراه، شهر هامهونگ.

کره شمالی دارای یک سیستم تلفن قابل قبول است که طبق آمار منتشر شده در سال 2008 شامل 1.18 میلیون خط تلفن ثابت است.[۲] با این حال، اکثر خطوط تلفن فقط برای مقامات ارشد دولتی نصب می شوند.

شخصی که می‌خواهد خط تلفن داشته باشد، باید فرمی را پر کند که شامل شغل وی و رتبه اش در کشور، کاربرد و دلیل استفاده از تلفن، و چگونگی پرداخت هزینه آن می باشد. [۳] بیشتر خطوط تلفن در ادارات دولتی، شهرک های بزرگ و شرکتهای دولتی (SOEs) نصب شده است و تنها 10 درصد خطوط به افراد عادی و خانوار ها ارائه می شود.

مطبوعات کره شمالی در سال 2000 گزارش دادند که تمامی استان پیونگان شمالی تحت پوشش کابلهای فیبر نوری قرار گرفته است.

تلفن همراه

[ویرایش]
مردم جمهوری خلق کره درحال استفاده از تلفن همراه، آوریل 2012

در نوامبر 2002، تلفن های همراه در کره شمالی معرفی شدند و تا نوامبر 2003، 20000 نفر از مردم کره شمالی تلفن همراه خریداری کردند.[۴]

از سال 2004 تا 2008 استفاده از تلفن همراه در جمهوری خلق کره ممنوع بود [۵] [۶]

در دسامبر 2008، یک اپراتور همراه جدید در پیونگ یانگ راه اندازی شد که توسط شرکت مصری Orascom اداره می شد، اما دولت جمهوری خلق کره بلافاصله فعالیت های این شرکت را مسدود و درآمدهایش را سلب کرد. [۷] نام رسمی سرویس اینترنت همراه 3G در کره شمالی Koryolink نام دارد و کاملا تحت کنترل شرکت دولتی پست و مخابرات کره (KPTC) است.

در سال 2011، 60 درصد از شهروندان بین 20 تا 50 سال پیونگ یانگ تلفن همراه داشتند. [۸] در آن سال، StatCounter.com تأیید کرد که تعدادی از مردم کره شمالی از آیفون های اپل و همچنین گوشی های هوشمند نوکیا و سامسونگ استفاده می کنند. [۹]


تلفن های هوشمند عرضه شده در کره شمالی از سیستم امضای دیجیتالی برای جلوگیری از دسترسی به فایل‌ های غیر قانونی و غیرمجاز و ثبت اطلاعات استفاده می کند که می‌تواند توسط دولت خلق کره بازرسی شود. [۱۰]

یک نظرسنجی در سال 2017 نشان داد که 69 درصد از خانواده های کره شمالی تلفن هوشمند دارند. [۱۱]

در دسامبر 2023، دولت کره شمالی اقدام به راه اندازی و استقرار شبکه نسل چهارم (4G) با خرید تجهیزات شبکه دست دوم از کمپانی چینی هواوی کرد. [۱۲] [۱۳] [۱۴]

منابع

[ویرایش]
  1. ↑ "High-tech revolution yet to hit North Korea". Archived from the original on 2014-01-29. Retrieved 2021-08-26.
  2. ↑ "Country Comparison: Telephones – main lines in use". The World Factbook. CIA. Archived from the original on April 21, 2013.
  3. ↑ French, Paul. North Korea: The Paranoid Peninsula – A Modern History.New York: Zed Books, 2007. 22. Print.
  4. ↑ "World briefings: North Korea" بایگانی‌شده در ۲۰۱۵-۰۶-۰۳ توسط Wayback Machine, New York Times, June 4, 2004.
  5. ↑ "North Korea recalls mobile phones". The Sydney Morning Herald. 4 June 2004. Archived from the original on 26 January 2021. Retrieved 2 August 2007.
  6. ↑ Dave Lee. (10 December 2012) North Korea: On the net in world's most secretive nation بایگانی‌شده در ۲۰۱۸-۱۰-۲۳ توسط Wayback Machine. Bbc.co.uk. Retrieved on 6 April 2013.
  7. ↑ " N.Korea Stiffs Egyptian Telecom out of Earnings" بایگانی‌شده در ۲۰۲۰-۱۱-۲۰ توسط Wayback Machine, chosun.com, Nov 17, 2020.
  8. ↑ Phone Handset Prices Fall as Users Rise بایگانی‌شده در ۲۰۱۱-۰۷-۲۱ توسط Wayback Machine, DailyNK, 20 May 2011
  9. ↑ Kang (강), Jin-gyu (진규) (2011-06-15). Digital Times (به کره‌ای) https://web.archive.org/web/20211105191134/http://www.dt.co.kr/contents.html?article_no=2011061602010151739002. Archived from the original on 2021-11-05. Retrieved 2011-07-08. {{cite news}}: Missing or empty |title= (help)
  10. ↑ Kretchun, Nat (10 June 2017). "The Regime Strikes Back: A New Era of North Korean Information Controls". 38 North. U.S.-Korea Institute, Johns Hopkins University School of Advanced International Studies. Archived from the original on 4 April 2022. Retrieved 11 June 2017.
  11. ↑ Miles, Tom (21 June 2018). "Tackling North Korea's chronically poor sewage 'not rocket science': U.N." Reuters. Archived from the original on 29 May 2019. Retrieved 21 June 2018.
  12. ↑ Mun, Dong Hui (2023-12-29). "N. Korea begins accepting subscribers to 4G cellular network". Daily NK (به انگلیسی). Archived from the original on 2024-01-02. Retrieved 2024-01-02.
  13. ↑ Jeong, Tae Joo (2023-11-03). "N. Korea imports second-hand Huawei devices to modernize telecommunications network". Daily NK (به انگلیسی). Archived from the original on 2024-01-02. Retrieved 2024-01-02.
  14. ↑ Williams, Martyn (2023-11-04). "Is 4G on the Horizon for North Korea?". North Korea Tech - 노스코리아테크 (به انگلیسی). Archived from the original on 2024-01-02. Retrieved 2024-01-02.

پیوند به بیرون

[ویرایش]
  • North Korea Uncovered بایگانی‌شده در ۲۰۱۲-۰۱-۱۴ توسط Wayback Machine, (North Korea Google Earth) See most of North Korea's communications facilities, including: The Korea Computer Center, the Pyongyang Television Tower, the KCBS tower, the major communications center in Heaju, as well as satellite communications stations near Pyongyang.
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=ارتباطات_در_کره_شمالی&oldid=39459150»