رکورد سرعت زمینی
رکورد سرعت زمینی (انگلیسی: Land speed record) یا رکورد سرعت مطلق زمینی (انگلیسی: Absolute land speed record) اشاره به بالاتری سرعتی است که توسط یک شخص با استفاده از یک وسیلهٔ نقلیه بر روی خشکی بدست آمده‌است. هیئت حاکم واحدی برای تعیین آئین‌نامه یا اعتبارسنجی این رکوردها وجود ندارد؛ اما عملاً قوانین شروع پرواز ردهٔ C (وسایل نقلیهٔ ویژه) در این زمینه مورد استفاده قرار می‌گیرند و رویدادها توسط سازمان‌های منطقه‌ای یا کشوری و تحت نظارت فدراسیون بین‌المللی اتومبیل‌رانی اداره می‌شوند.[۱] رکورد سرعت زمینی (LSR) با تعریف میانگین دو رکورد سرعت کسب شده در مسیری با طول معین (که هر یک از آن‌ها معمولاً با عنوان «گذر» یاد می‌شود) شناخته می‌شود.[۲] برای رسمیت یافتن رکورد جدید، باید دو گذر در جهت مخالف یکدیگر و در بازهٔ یک ساعت انجام گیرد و رکورد جدید نیز باید نسبت به رکورد پیشین حداقل یک درصد سریع‌تر باشد.[۳]
تاریخچه
[ویرایش]
اولین قانون‌گذار رکورد سرعت زمینی باشگاه اتومبیل فرانسه بود که در حدود سال ۱۹۰۲ خود را به عنوان داور این رکوردگیری معرفی کرد.[۴]
باشگاه‌های مختلف دارای قوانین و آئین‌نامه‌های متفاوتی بودند و تا پیش از سال ۱۹۲۴، در همهٔ موارد در به‌رسمیت شناختن یک رکورد اتفاق نظر نداشتند.[۵] در سال ۱۹۲۴ انجمن بین‌المللی باشگاه‌های شناخته‌شدهٔ اتومبیل (AIACR) قوانین جدیدی را معرفی کرد: دو گذر در مسیر مخالف یکدیگر (برای خنثی کردن اثر باد) که به‌طور متوسط حداکثر ۳۰ دقیقه بین هر گذر فاصله باشد (این زمان بعداً اضافه شد). شیب متوسط سطح مسابقه بیشتر از یک درصد نباشد، دقت دستگاه زمان‌گیری بیش از ۰٫۰۱ ثانیه باشد، و خودروها نیز باید چرخ-محور باشند.[۶] باشگاه‌های اتومبیل منطقه‌ای یا ملی (مانند AAA و SCTA)، برای اطمینان از تأیید رکورد، باید عضو AIACR می‌بودند. انجمن AIACR بعداً و در سال ۱۹۴۷ به فدراسیون بین‌المللی اتومبیل‌رانی تبدیل شد. جنجال‌ها در سال ۱۹۶۳ بالا گرفت: خودروی اسپیریت آو امریکاکه یک خودروی سه چرخ بود، (از آنجا که سازمان FIA رکورد را غیررسمی دانست، فدراسیون بین‌المللی موتورسواری این رکورد را به عنوان یک رکورد ثبت‌شده توسط یک موتورسیکلت سه‌چرخ تصدیق کرد) و چرخ-محور نبود، به رسمیت شناخته نشد، از این رو فدراسیون بین‌المللی اتومبیل‌رانی یک کلاس چرخ-محور ویژه را معرفی کرد.[۷] از آن زمان تاکنون هیچ‌یک از دارندگان رکورد مطلق سرعت زمینی چرخ-محور نبوده‌اند.
رکورد سرعت زمینی زنان
[ویرایش]
در سال ۱۹۰۶ دوروتی لویت با ثبت سرعت ۹۱ مایل بر ساعت (۱۴۶٫۴۵ کیلومتر بر ساعت) رکورد سرعت زمینی زنان برای مسافت یک کیلومتری را شکست و لقب «سریع‌ترین دختر روی زمین» را دریافت کرد. او در یک آزمایش سرعت در بلکپول، سوار بر یک خودروی شش سیلندر ناپیه، که نمونهٔ توسعه یافتهٔ مدل کی۵ با قدرت ۱۰۰ اسب بخار (۷۵ کیلووات) بود، این رکورد را ثبت کرد.[۸][۹][۱۰]
در حالی که نگهداری رکوردها چندان گسترده نبود، یک گزارش در سال ۱۹۷۴ تأیید کرد که متعاقباً یک رکورد جدید توسط لی بریدلاو، همسر رانندهٔ رکورددار، کریگ بریدلاو به ثبت رسیده‌است. لی بریدلاو در سال ۱۹۶۵ با خودروی اسپیریت آو امریکا - سونیک ۱ همسرش، رکورد ۳۰۸٫۵۰۶ مایل بر ساعت (۴۹۶٫۴۹۲ کیلومتر بر ساعت) را به نام خود ثبت کرد.[۱۱] طبق گفتهٔ نویسنده ریچل کوشنر، کریگ بریدلاو با همسرش، لی صحبت کرده‌بود تا جهت اشغال کردن دریاچهٔ نمک و جلوگیری از اقدام یکی از رقیبانش برای ثبت رکورد جدید، خودروی او را بیرون برده و اقدام به رکوردگیری کند.[۱۲]
رکورد مطلق کنونی زنان توسط کیتی اونیل در سال ۱۹۷۶ با خودروی سه چرخ اس‌ام‌آی موتیویتور مجهز به موتور جت در بیابان آلورد ثبت شده‌است.[۱۳] اونیل، که بواسطهٔ قراردادی که با حامی مالی خود داشت تنها مجاز به استفاده از ۶۰ درصد نیروی خودروی خود بود، موفق شد به سرعت ۵۱۲٫۷۱۰ مایل بر ساعت (۸۲۵٫۱۲۷ کیلومتر بر ساعت) دست یابد.[۱۴][۱۵]
در ۹ اکتبر ۲۰۱۳ جسی کامبز با یک خودروی متعلق به پروژهٔ ایگل آمریکای شمالی در بیابان آلورد با ثبت رسمی سرعت ۳۹۸٫۹۵۴ مایل بر ساعت (۶۴۲٫۰۵۴ کیلومتر بر ساعت) رکورد خودروهای چهار چرخ زنان را شکست و رکورد ۴۸ سالهٔ بریدلاو را پشت سر گذاشت.[۱۶] کامبز در ۲۷ اوت ۲۰۱۹ در حال تلاش برای شکستن رکورد زمینی خودروهای چهار چرخ کشته شد. رکورد جدید توسط فردی به نام (ملی)توسط خودرو کوییک زده شد.چنان سرعت وی بالا بود که سرعت او را با سرعت تبدیل شدن عصای موسی به مار و گشایش دریا توسط عصای موسی مقایسه می‌کنند.لازم به ذکر است که به فرد مذکور نشان خلبانی از طرف اتحادیه ملی خلبانان اعطا شده است. [۱۷]
رکوردها
[ویرایش]۱۸۹۸–۱۹۶۴ (چرخ-محور)
[ویرایش]| تاریخ | مکان | راننده | وسیله نقلیه | توان | سرعت پس از یک کیلومتر |
سرعت پس از یک مایل |
تفسیرها | ||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| مایل/ساعت | کیلومتر/ساعت | مایل/ساعت | کیلومتر/ساعت | ||||||
| ۱۸ دسامبر ۱۸۹۸ |  اچرس، فرانسه |
گستون دو شاسلو-لوبا |
ژانتو داک[۱۸] | برقی | ۳۹٫۲۴ | ۶۳٫۱۵ | [۱۹] | ||
| ۱۷ ژانویه ۱۸۹۹ | اچرس، فرانسه |
 کامیل جاناتزی[۱۸] |
جی‌سی‌ای داگ‌کارت | برقی | ۴۱٫۴۲ | ۶۶٫۶۶ | [۱۹] | ||
| ۱۷ ژانویه ۱۸۹۹ | اچرس، فرانسه |
گستون دو شاسلو-لوبا |
ژانتو داک | برقی | ۴۳٫۹۳ | ۷۰٫۳۱ | [۱۹] | ||
| ۲۷ ژانویه ۱۸۹۹ | اچرس، فرانسه |
ایران}} بهنود رستمی | جی‌سی‌ای داگ‌کارت | برقی | ۴۹٫۹۳ | ۸۰٫۳۵ | [۱۹] | ||
| ۴ مارس ۱۸۹۹ | اچرس، فرانسه |
گستون دو شاسلو-لوبا |
بهنود رستمی داک پروفیله | برقی | ۵۷٫۶۵ | ۹۲٫۷۸ | [۱۹] | ||
| ۲۹ آوریل ۱۸۹۹ | اچرس، فرانسه |
کامیل جاناتزی |
کیتا شماره ۲۵ لا جمایس کونتنته | برقی | ۶۵٫۷۹ | ۱۰۵٫۸۸ | اولین خودروی مسابقه‌ای سرعتی زمینی ساخته شده با هدف مشخص.[۲۰] اولین رکورد بالاتر از سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت (۶۲ مایل بر ساعت)[۱۹] | ||
| ۱۳ آوریل ۱۹۰۲ | نیس، فرانسه |
لیون سرپله |
گاردنر-سرپله اوف دو پاکس (تخم‌مرغ عید پاک) |
بخار[۴] | ۷۵٫۰۶ | ۱۲۰٫۸۰ | |||
| ۵ اوت ۱۹۰۲ | ابلیس، فرانسه |
 ویلیام کیسام وندربیلت |
مورس زد پاریس-وین | درون‌سوز | ۷۶٫۰۳ | ۱۲۲٫۴۳۸ | اولین رکورد با استفاده از موتور درون‌سوز[۴] | ||
| ۵ نوامبر ۱۹۰۲ | دوردان، فرانسه |
هنری فورنیر |
مورس زد پاریس-وین | درون‌سوز ۴-سیلندر، ۹٫۲ لیتر، ۶۰ اسب بخار |
۷۶٫۵۹ | ۱۲۳٫۲۵ | [۲۱] | ||
| ۱۷ نوامبر ۱۹۰۲ | دوردان، فرانسه |
ماریس اوگیرس |
مورس زد پاریس-وین | درون‌سوز | ۷۷٫۱۳ | ۱۲۴٫۱۳ | [۱۹] | ||
| ۱۷ ژوئیه ۱۹۰۳ | اوستنده، بلژیک |
آرتور دوری |
گوبرون بریلیه پاریس-مادرید | درون‌سوز | ۸۳٫۴۶ | ۱۳۲٫۳۲ | [۱۹] | ||
| ۵ نوامبر ۱۹۰۳ | دوردان، فرانسه |
آرتور دوری |
گوبرون بریلیه پاریس-مادرید | درون‌سوز | ۸۴٫۷۳ | ۱۳۶٫۳۵ | [۲۱] | ||
| ۱۲ ژانویه ۱۹۰۴ | نیوبالتیمور، ایالات متحده
|
هنری فورد
|
فورد ۹۹۹ مسابقه‌ای | درون‌سوز | ۸۴٫۷۳ | ۱۳۶٫۳۵ | ۹۱٫۳۷ | ۱۴۷٫۰۵ | [۲۲] |
| ۳۱ مارس ۱۹۰۴ | نیس، فرانسه |
لوییس ریگولی |
گوبرون بریلیه پاریس-مادرید | درون‌سوز | ۹۴٫۷۸ | ۱۵۲٫۵۳ | [۱۹] | ||
| ۲۵ مه ۱۹۰۴ | اوستنده، بلژیک |
پیر دو کاترس |
مرسدس سیمپلکس ۹۰ | درون‌سوز | ۹۷٫۲۵ | ۱۵۶٫۵۰ | [۱۹] | ||
| ۲۱ ژوئیه ۱۹۰۴[۲۱] | اوستنده، بلژیک |
لوییس ریگولی |
گوبرون-بریلیه گوردون بنت | درون‌سوز | ۱۰۳٫۵۶ | ۱۶۶٫۶۶ | اولین رکورد بالاتر از ۱۰۰ مایل بر ساعت (۱۶۱ کیلومتر بر ساعت)[۱۹] | ||
| ۱۳ نوامبر ۱۹۰۴ | اوستنده، بلژیک |
پل باراس |
داراک گوردون بنت | درون‌سوز | ۱۰۴٫۵۳ | ۱۶۸٫۲۲ | [۱۹] | ||
| ۳۰ دسامبر ۱۹۰۵ | آرل، فرانسه |
ویکتور همری |
داراک اسپشیال | درون‌سوز | ۱۰۹٫۵۹ | ۱۷۶٫۳۷ | [۱۹] | ||
| ۲۶ ژانویه ۱۹۰۶ | دیتونا بیچ، ایالات متحده |
فرد ماریوت |
استنلی راکت[۶] | بخار | ۱۲۷٫۶۶ | ۲۰۵٫۴۴ | Fولین رکورد بالاتر از ۲۰۰ کیلومتر بر ساعت (۱۲۴ مایل بر ساعت). نخستین سرعت بیشتر از رکورد سرعت ریلی در زمان خود. نگهدارندهٔ رکورد سرعت برای خودروهای مجهز به موتور بخار تا سال ۲۰۰۹.[۲۳] | ||
| ۶ نوامبر ۱۹۰۹ |  بروکلندز، بریتانیا |
ویکتور همری |
بنز شماره ۱ ۲۰۰ اسب بخار (۱۵۰ کیلووات) |
درون‌سوز: ۲۱٫۵ لیتر (۱٬۳۱۰ اینچ مکعب) ۴-خطی بنز |
۱۲۵٫۹۴ | ۲۰۲٫۶۸ | ۱۱۵٫۹۳ | ۱۸۶٫۵۷ | اولین گذر با استفاده از زمانبندی الکترونیکی[۶] |
| ۲۴ ژوئن ۱۹۱۴ | بروکلندز، بریتانیا |
لیدستون هورنستد |
بنز شماره ۳ ۲۰۰ اسب بخار (۱۵۰ کیلووات) |
درون‌سوز: ۲۱٫۵ لیتر (۱٬۳۱۰ اینچ مکعب) ۴-خطی بنز |
— | ۱۲۴٫۰۹ | ۱۹۹٫۷۰ | اولین رکورد دو مسیره، ثبت شده در بروکلندز تحت قوانین جدید انجمن بین‌المللی باشگاه‌های شناخته‌شدهٔ اتومبیل (AIACR) برای رموردهای دو مسیره[۶] | |
| ۱۷ مه ۱۹۲۲ | بروکلندز، بریتانیا |
کنلم لی گینس |
سان‌بیم ۳۵۰ اچ‌پی | وی۱۲، میل‌سوپاپ بالاسری تک، ۱۸٫۳ لیتری، ۳۵۰ اسب بخار |
۱۳۳٫۷۵ | ۲۱۵٫۲۵ | سومین و آخرین باری که رکورد در بروکلندز به ثبت رسید.[۲۱] | ||
| ۶ ژوئیه ۱۹۲۴ | آرپاژون، فرانسه |
رنه توماس |
دلاژ | درون‌سوز، وی۱۲، میل‌سوپاپ بالاسری، ۱۰٫۶ لیتر، ۲۸۰ اسب بخار |
۱۴۳٫۳۱ | ۲۳۰٫۶۳۴ | [۲۱] | ||
| ۱۲ ژوئیه ۱۹۲۴ | آرپاژون، فرانسه |
ارنست الدریج |
فیات مفیستوفله | درون‌سوز: ۲۱٫۷ لیتر (۱٬۳۲۰ اینچ مکعب) ۶-خطی فیات ای. ۱۲ آئرو |
— | ۱۴۵٫۸۹ | ۲۳۴٫۹۸ | سریع‌ترین رکورد سرعت زمینی تاریخ که در یک جادهٔ عمومی به ثبت رسیده‌است.[۶] | |
| ۲۵ سپتامبر ۱۹۲۴ | پندین، بریتانیا |
مالکوم کمپبل |
سان‌بیم ۳۵۰اچ‌پی | درون‌سوز: ۱۸٫۳ لیتر (۱٬۱۲۰ اینچ مکعب) وی۱۲ سان‌بیم آئرو |
— | ۱۴۶٫۱۶ | ۲۳۵٫۲۲ | نخستین رکورد سرعت زمینی ثبت‌شده توسط مالکوم کمپبل[۲۴] | |
| ۲۱ ژوئیه ۱۹۲۵ | پندین، بریتانیا |
مالکوم کمپبل |
سان‌بیم ۳۵۰اچ‌پی | درون‌سوز: ۱۸٫۳ لیتر (۱٬۱۲۰ اینچ مکعب) وی۱۲ سان‌بیم آئرو |
— | ۱۵۰٫۸۷ | ۲۴۲٫۸ | نخستین شخصی که توانست با سرعت بیش از ۱۵۰ مایل بر ساعت (۲۴۱ کیلومتر بر ساعت) حرکت کند.[۲۴] | |
| ۱۶ مارس ۱۹۲۶ | اینسدل بیچ در ساوت‌پورت، بریتانیا |
هنری سگریو |
لیدی‌برد | درون‌سوز: یک موتور ۴ لیتری سان‌بیم تایگر | ۱۵۲٫۳۳ | ۲۴۵٫۱۵ | |||
| ۲۸ آوریل ۱۹۲۶ | پندین، بریتانیا |
پری توماس |
ببز | درون‌سوز: ۲۷ لیتر (۱٬۶۰۰ اینچ مکعب) وی۱۲ لیبرتی ال-۱۲ آئرو |
— | ۱۷۰ | ۲۷۳٫۶ | ||
| ۴ فوریه ۱۹۲۷ | پندین، بریتانیا |
مالکوم کمپبل |
ناپیه-کمپبل بلو برد | درون‌سوز: ۲۲٫۳ لیتر (۱٬۳۶۰ اینچ مکعب) دبلیو۱۲ ناپیه لاین آئرو |
— | ۱۷۴٫۸۸ | ۲۸۱٫۴۴ | [۲۴] | |
| ۲۹ مارس ۱۹۲۷ | دیتونا بیچ، ایالات متحده |
هنری سگریو |
میستری (همچنین شناخته‌شده با نام "سان‌بیم ۱۰۰۰ اچ‌پی") |
درون‌سوز: ۲ × ۲۲٫۴ لیتر (۱٬۳۷۰ اینچ مکعب) وی۱۲ سان‌بیم ماتابل آئرو |
۲۰۳٫۷۹ | ۳۲۷٫۹۷ | اولین خودرویی که موفق شد به سرعتی بیش از ۲۰۰ مایل بر ساعت (۳۲۰ کیلومتر بر ساعت) دست یابد[۲۵] | ||
| ۱۹ فوریه ۱۹۲۸ | دیتونا بیچ، ایالات متحده |
مالکوم کمپبل |
ناپیه-کمپبل بلو برد | درون‌سوز: ۲۳٫۹ لیتر (۱٬۴۶۰ اینچ مکعب) دبلیو۱۲ ناپیه لاین آئرو |
۲۰۶٫۹۵۶ | ۳۳۳٫۰۴۸ | |||
| ۲۲ آوریل ۱۹۲۸ | دیتونا بیچ، ایالات متحده |
ری کیچ |
تریپلکس اسپشیال | درون‌سوز: ۳ × ۲۷ لیتر (۱٬۶۰۰ اینچ مکعب) وی۱۲ لیبرتی ال-۱۲ آئرو |
۲۰۷٫۵۵۲ | ۳۳۴٫۰۰۷ | [۲۶] | ||
| ۱۱ مارس ۱۹۲۹ | دیتونا بیچ، ایالات متحده |
هنری سگریو |
گلدن ارو | درون‌سوز: ۲۳٫۹ لیتر (۱٬۴۶۰ اینچ مکعب) دبلیو۱۲ ناپیه لاین آئرو |
۲۳۱٫۴۴۶ | ۳۷۲٫۴۵۹ | سگریو بخاطر این تلاشش درجهٔ شوالیه دریافت کرد.[۲۷] | ||
| ۵ فوریه ۱۹۳۱ | دیتونا بیچ، ایالات متحده |
مالکوم کمپبل |
کمپبل-ناپیه-ریلتون بلو برد | درون‌سوز: ۲۳٫۹ لیتر (۱٬۴۶۰ اینچ مکعب) دبلیو۱۲ ناپیه لاین سوپرشارژ آئرو |
۲۴۶٫۰۹ | ۳۹۶٫۰۲۵ | کمپبل برای این تلاشش درجهٔ شوالیه دریافت کرد.[۲۷] | ||
| ۲۴ فوریه ۱۹۳۲ | دیتونا بیچ، ایالات متحده |
مالکوم کمپبل |
کمپبل-ناپیه-ریلتون بلو برد | درون‌سوز: ۲۳٫۹ لیتر (۱٬۴۶۰ اینچ مکعب) دبلیو۱۲ ناپیه لاین سوپرشارژ آئرو |
۲۵۳٫۹۷ | ۴۰۸٫۷۳ | نخستین عبور از سرعت ۲۵۰ مایل بر ساعت (۴۰۰ کیلومتر بر ساعت).[۲۴] | ||
| ۲۲ فوریه ۱۹۳۳ | دیتونا بیچ، ایالات متحده |
مالکوم کمپبل |
کمپبل-ریلتون بلو برد | درون‌سوز: ۳۶٫۷ لیتر (۲٬۲۴۰ اینچ مکعب) وی۱۲ رولز-رویس آر سوپرشارژ آئرو |
۲۷۲٫۴۶ | ۴۳۸٫۴۸ | [۲۴] | ||
| ۷ مارس ۱۹۳۵ | دیتونا بیچ، ایالات متحده |
مالکوم کمپبل |
کمپبل-ریلتون بلو برد | درون‌سوز: ۳۶٫۷ لیتر (۲٬۲۴۰ اینچ مکعب) وی۱۲ رولز-رویس آر سوپرشارژ آئرو |
۲۷۶٫۸۱۶ | ۴۴۵٫۴۷۲ | [۲۷] | ||
| ۳ سپتامبر ۱۹۳۵ | دریاچه نمک بونویل، ایالات متحده |
مالکوم کمپبل |
کمپبل-ریلتون بلو برد | درون‌سوز: ۳۶٫۷ لیتر (۲٬۲۴۰ اینچ مکعب) وی۱۲ رولز-رویس آر سوپرشارژ آئرو |
۳۰۱٫۱۲۹ | ۴۸۴٫۵۹۸ | اولین عبور از سرعت ۳۰۰ مایل بر ساعت (۴۸۰ کیلومتر بر ساعت)، اولین رکورد مطلق ثبت شده در دریاچه نمک بونویل.[۲۷] | ||
| ۱۹ نوامبر ۱۹۳۷ | دریاچه نمک بونویل، ایالات متحده |
جورج ایستون |
تاندربولت | درون‌سوز: ۲ × ۳۶٫۷ لیتر (۲٬۲۴۰ اینچ مکعب) وی۱۲ رولز-رویس آر سوپرشارژ آئرو |
۳۱۱٫۴۲ | ۵۰۱٫۱۶ | [۲۷] | ||
| ۲۷ اوت ۱۹۳۸ | دریاچه نمک بونویل، ایالات متحده |
جورج ایستون |
تاندربولت | درون‌سوز: ۲ × ۳۶٫۷ لیتر (۲٬۲۴۰ اینچ مکعب) وی۱۲ رولز-رویس آر سوپرشارژ آئرو |
۳۴۵٫۴۹[۲۷] | ۵۵۶٫۰۱۲ | |||
| ۱۵ سپتامبر ۱۹۳۸ | دریاچه نمک بونویل، ایالات متحده |
جان کاب |
ریلتون | درون‌سوز: ۲ × ۲۳٫۹ لیتر (۱٬۴۶۰ اینچ مکعب) دبلیو۱۲ ناپیه لاین سوپرشارژ آئرو |
۳۵۰٫۲ | ۵۶۳٫۵۶۶ | [۲۷] | ||
| ۱۶ سپتامبر ۱۹۳۸ | دریاچه نمک بونویل، ایالات متحده |
جورج ایستون |
تاندربولت | درون‌سوز: ۲ × ۳۶٫۷ لیتر (۲٬۲۴۰ اینچ مکعب) وی۱۲ رولز-رویس آر سوپرشارژ آئرو |
۳۵۷٫۵ | ۵۷۵٫۳۱۴ | [۲۷] | ||
| ۲۳ اوت ۱۹۳۹ | دریاچه نمک بونویل، ایالات متحده |
جان کاب |
ریلتون اسپشیال | درون‌سوز: 2 x ۲۳٫۹ لیتر (۱٬۴۶۰ اینچ مکعب) دبلیو۱۲ ناپیه لاین سوپرشارژ آئرو |
۳۶۹٫۷۴[۲۷] | ۵۹۵٫۰۴ | ۳۶۷٫۹۱ | ۵۹۲٫۰۹۱ | |
| ۱۶ سپتامبر ۱۹۴۷ | دریاچه نمک بونویل، ایالات متحده |
بهنود رستمی |
ریلتون موبیل اسپشیال | درون‌سوز: 2 x ۲۳٫۹ لیتر (۱٬۴۶۰ اینچ مکعب) دبلیو۱۲ ناپیه لاین سوپرشارژ آئرو |
۳۹۴٫۱۹۶[۶] | ۶۳۴٫۳۹۷ | ۳۹۴٫۱۹ | ۶۳۴٫۳۹ | اولین تک گذر با سرعت بیش از ۴۰۰ مایل بر ساعت (۴۰۲ مایل بر ساعت) |
| ۱۷ ژوئیه ۱۹۶۴ |  دریاچه ایر، استرالیا
|
دونالد کمپبل
|
بلوبرد سی‌ان۷ | توربوشفت: ۱ ×توربین گازی بریستول پروتوس با توان ۴٬۰۰۰ اسب بخار (۳٬۰۰۰ کیلووات) | ۴۰۳٫۱۰[۲۸][۲۹] | ۶۴۸٫۷۳ | آخرین رکورد مطلق ثبت‌شده بوسیلهٔ یک خودروی چرخ-محور که توسط رکورد اسپیریت آو امریکا جایگزین شد. (پایین را ببینید) | ||
۱۹۶۳−اکنون (نیروی محرکه جت یا راکت)
[ویرایش]رکورد کریگ بریدلاو با سرعت ۴۰۷٫۴۴۷ مایل بر ساعت (۶۵۵٫۷۲۲ کیلومتر بر ساعت)،[۷][۳۰] که با خودروی اسپیریت آو امریکا در سال ۱۹۶۳ به ثبت رساند، در ابتدا به‌عنوان رکورد غیررسمی در نظر گرفته می‌شد. این خودرو در دو زمینه با قوانین فدراسیون بین‌المللی اتومبیل‌رانی مغایرت داشت: اول این که این خودرو تنها سه چرخ داشت، و دوم این که از آنجا که توان تولید شده توسط موتور جت آن به محورهای خودرو منتقل نمی‌شد، در نتیجه چرخ-محور محسوب نمی‌شد. کمی بعد، فدراسیون بین‌المللی موتورسواری رده‌ای برای خودروهای غیر-چرخ-محور ایجاد کرد و رکورد اسپیریت آو امریکا را به رسمیت شناخت.[۷] در ۲۷ ژوئیه ۱۹۶۴، خودروی بلوبرد سی‌ان۷ دونالد کمپبل در دریاچه ایر، استرالیا به سرعت ۴۰۳٫۱۰ مایل بر ساعت (۶۴۸٫۷۳ کیلومتر بر ساعت) دست یافت. این رکورد به رکورد سرعت زمینی رسمی فدراسیون بین‌المللی اتومبیل‌رانی تبدیل شد؛ اگرچه دونابلد کمپبل از اینکه موفق به شکستن رکورد بریدلاو نشده‌بود، ناامید شده‌بود.[۳۱] در اکتبر همان سال چندین خودروی جت چهار چرخ موفق شدند که از رکورد مربوط به سال ۱۹۶۳ عبور کنند، اما نتوانستند برای هیچ‌یک از رده‌بندی‌های فدراسیون بین‌المللی اتومبیل‌رانی یا موتورسواری مورد تأیید قرار گیرند.[۳۱] پیچیدگی وجود سه رکورد سرعت زمینی مختلف همچنان ادامه داشت؛ تا اینکه در ۱۱ دسامبر ۱۹۶۴ دو فدراسیون اتومبیل‌رانی و موتورسواری در پاریس ملاقات کردند و به این توافق رسیدند که هر رکورد سرعتی که تحت قوانین هر یک از این دو فدراسیون، با هر خودرویی که بر روی چرخ حرکت کند، به ثبت برسد، بدون توجه به این که چرخ-محور بوده‌باشد یا خیر، به‌عنوان رکورد رسمی شناخته‌شود.[۳۲]
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ↑ "FIA land speed records". FIA. Archived from the original on 2008-10-11. Retrieved 2019-10-25.
- ↑ "Regulations for Record Attempts - CHAPTER 2". FIA. Archived from the original on November 23, 2010.
- ↑ "§105. Conditions for the recognition of international or world records". Sporting Code: Chapter 7: Records. FIA. Archived from the original on 2008-12-21. Retrieved 2019-10-25.
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ ۴٫۲ Northey, Tom (1974). "Land Speed Record: The Fastest Men on Earth". In Ian Ward (ed.). World of Automobiles. Vol. Vol. 10. London: Orbis. p. 1162.
{{cite book}}:|volume=has extra text (help) - ↑ Martin, James A.; Thomas F. Saal (2004). "Ch 17: Land Speed Record to 1939". American Auto Racing: The Milestones and Personalities of a Century of Speed. McFarland. p. 39. ISBN 978-0-7864-1235-8.
- ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ ۶٫۲ ۶٫۳ ۶٫۴ ۶٫۵ Northey, p.1163.
- ↑ ۷٫۰ ۷٫۱ ۷٫۲ ۷٫۳ ۷٫۴ ۷٫۵ Northey, p.1166.
- ↑ Hull, Peter G. "Napier: The Stradivarius of the Road", in Northey, Tom, ed. The World of Automobiles (London: Orbis, 1974), Volume 13, p.1483.
- ↑ G.N. Georgano Cars: Early and Vintage, 1886–1930. (London: Grange-Universal, 1985).
- ↑ "Women in Motorsport - Timeline". Btinternet.com. Archived from the original on 2012-07-24. Retrieved 2019-10-26.
- ↑ Twite, Mike (1974), "Breedlove: Towards the sound barrier", World of Automobiles, Orbis Publishing, 2: 231
- ↑ "Maria Russo (May 7, 2013). "Knowingly Navigating the Unknown". The New York Times. Archived from the original on October 31, 2015.
- ↑ Ellen Jares, Sue. "The Renaissance Woman of Danger—That's Tiny Kitty O'Neil". People. Archived from the original on 2 December 2013. Retrieved 26 October 2019.
- ↑ Phinizy, Coles. "A Rocket Ride To Glory And Gloom". SI Vault. Retrieved 26 October 2019.
- ↑ "Deaf stuntwoman Kitty O'Neil sets women's land-speed record". History. Archived from the original on 28 August 2013. Retrieved 26 October 2019.
- ↑ Shane McGlaun (October 15, 2013). "Female land speed record broken by Jessi Combs after 48 years". https://www.slashgear.com. Retrieved 26 October 2019.
{{cite web}}: External link in|website= - ↑ CNN, Leah Asmelash. "Race car driver Jessi Combs, known as the 'fastest woman on four wheels,' dies while trying to beat record". CNN (به انگلیسی). Retrieved 2019-10-26.
- ↑ ۱۸٫۰ ۱۸٫۱ Northey, p.1161.
- ↑ ۱۹٫۰۰ ۱۹٫۰۱ ۱۹٫۰۲ ۱۹٫۰۳ ۱۹٫۰۴ ۱۹٫۰۵ ۱۹٫۰۶ ۱۹٫۰۷ ۱۹٫۰۸ ۱۹٫۰۹ ۱۹٫۱۰ ۱۹٫۱۱ ۱۹٫۱۲ ۱۹٫۱۳ ۱۹٫۱۴ ۱۹٫۱۵ ۱۹٫۱۶ «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۳ دسامبر ۲۰۱۸. دریافت‌شده در ۲۵ اكتبر ۲۰۱۹. تاریخ وارد شده در
|بازبینی=را بررسی کنید (کمک) - ↑ https://gizmodo.com/the-blazing-fast-evolution-of-land-speed-record-cars-1604716513
- ↑ ۲۱٫۰ ۲۱٫۱ ۲۱٫۲ ۲۱٫۳ ۲۱٫۴ Posthumus, Cyril. Land Speed Record: A complete history of the record-breaking cars from 39 to 600+ mph (Osprey Publishing, Reading, 1971)
- ↑ Cars Against the Clock, The World Land Speed Record, Robert B. Jackson (New York, Henry Z. Walck, Inc.), p.19, شابک ۰−۸۰۹۸−۲۰۷۸−۱
- ↑ [۱] - The British Steam Car Challenge
- ↑ ۲۴٫۰ ۲۴٫۱ ۲۴٫۲ ۲۴٫۳ ۲۴٫۴ Scott A. G. M. Crawford, "Campbell, Sir Malcolm (1885–1948)", Oxford Dictionary of National Biography, Oxford University Press, 2004; online edn, Jan 2011 accessed 20 April 2013
- ↑ Holthusen, Peter J.R. (1986). The Land Speed Record شابک ۰−۸۵۴۲۹−۴۹۹−۶
- ↑ Northey, Tom (1974). "Land Speed Record: The Fastest Men on Earth". In Tom Northey. World of Automobiles. Vol. 10 (London: Orbis), pp.1164-5.
- ↑ ۲۷٫۰ ۲۷٫۱ ۲۷٫۲ ۲۷٫۳ ۲۷٫۴ ۲۷٫۵ ۲۷٫۶ ۲۷٫۷ ۲۷٫۸ Northey, p.1165.
- ↑ "Proteus Bluebird CN7". The National Motor Museum Trust. Retrieved 17 June 2019.
- ↑ "Bluebird CN7 – Donald Campbell". Land Speed Record. Archived from the original on 17 June 2019. Retrieved 17 June 2019.
- ↑ ۳۰٫۰ ۳۰٫۱ Twite, Mike. "Craig Breedlove: Toward the Sound Barrier", in World of Automobiles (Volume 2, p.231).
- ↑ ۳۱٫۰ ۳۱٫۱ «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۲ سپتامبر ۲۰۱۷. دریافت‌شده در ۲۶ اکتبر ۲۰۱۹.
- ↑ "from our motoring correspondent" (December 12, 1964). "Land Speed Record Agreement". The Times. No. 56193. p. 7, col E.
- ↑ Cars Against the Clock, The Fastest Men on Earth, Clifton, Paul, New York, The John Day Company, page 238, L.C. 66-15097
- ↑ Spirit of America, Breedlove, Craig, Chicago, Illinois, Henry Regnery Company, pages 183-184, L.C. 71-143833
- ↑ ۳۵٫۰ ۳۵٫۱ ۳۵٫۲ "FIA land speed records, Cat C" (PDF). FIA. Retrieved 2019-10-26.
- ↑ "Introduction". FIA. Archived from the original on 30 December 2011. Retrieved 2019-10-26.
پیوند به بیرون
[ویرایش]
- رکوردهای سرعت مسابقات اتومبیل‌رانی در کرلی
- وبگاه رسمی آسی اینویدر - رقابت کنندگان استرالیایی در مسابقات نهایی فراصوتی
- باشکاه رکورد سرعت
- The Land Speed Record in the Sixties: an on-line collection