رویکردهای دانش‌آموز به یادگیری
 | این مقاله نیازمند تمیزکاری است. لطفاً تا جای امکان آنرا از نظر املا، انشا، چیدمان و درستی بهتر کنید، سپس این برچسب را بردارید. محتویات این مقاله ممکن است غیر قابل اعتماد و نادرست یا جانبدارانه باشد یا قوانین حقوق پدیدآورندگان را نقض کرده باشد. |
رویکردهای دانش‌آموز به یادگیری تئوری‌ایست از اینکه دانش‌آموزان، بسته به اهداف درک‌شده از دوره آموزشی ای که دارند آن را مطالعه می‌کنند، رویکردهای مختلفی را نسبت به این که چطور مطالعه می‌کنند به کار می‌بندند.
این تئوری از مطالعات بالینی دو روان‌شناس، Ference Marton و Roger Säljö، توسعه یافته‌است، که کشف کردند دانش آموزان، در رابطه با هر کار یادگیری، می‌توانند به دو گروه متمایز تقسیم شوند:
- آنان که رویکردی فهمی را نسبت به یادگیری اتخاذ کرده‌اند،
- و آنان که رویکرد بازتولید (یا بازساخت) را نسبت به یادگیری اتخاذ کرده‌اند.
این ها عموماً تحت عنوان رویکردهای «عمیق» و «ظاهری» (یا سطحی) مورد اشاره قرار می‌گیرند.
رویکردهای یادگیری در برابر سبک‌های یادگیری
[ویرایش]رویکردهای یادگیری با سبک‌های یادگیری یکسان نیستند. دانش‌آموزان از رویکردهای مخلفی برای کارهای مختلف استفاده می‌کنند.
رویکردهای یادگیری خصیصه‌های شخصیتی ذاتی نمی‌باشند؛ آن‌ها بواسطه تعامل دانش‌آموزان با کارهای یادگیری بخصوصی به وجود می آیند.[۱][۲]
پانویس
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Student approaches to learning». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۹ ژوئیهٔ ۲۰۱۹.
 | این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |