دیو اسکندریه
دیو اسکندریه (به انگلیسی: Dio of Alexandria) یک فیلسوف شک‌گرای آکادمیک و دوست آنتیوخوس اسکالنی بود که در قرن اول پیش از میلاد می‌زیست. دیو علاوه بر این‌که یک شک‌گرای آکادمیک بود، به خدایان و تیتانهای یونانی معتقد بود و به‌طور خاص شخصیت کرونوس را می‌پرستید. او توسط همشهریانش به‌عنوان سفیر به رم فرستاده شد و در رأس هیئتی متشکل از صد شهروند از رفتار پادشاه خود بطلمیوس دوازدهم شکایت کرد. او در سال ۵۷ پیش از میلاد در رم توسط مأموران مخفی پادشاه مسموم شد و سوءظن قتل او به گردن مارکوس کائلیوس افتاد.[۱] پرو کائلیوس دفاعی از کائلیوس در آوریل ۵۶ پیش از میلاد است، که یکی از بزرگ‌ترین سخنرانی‌های سیسرون و در واقع روم به حساب می‌آید.[۲] برادر او کشتی‌گیر توپسیوس است.[۳]
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ↑ Cicero, Academica, iv. 4, pro Cael. 10, 21; Strabo, xvii.
- ↑ Marcus Tullius Cicero (1886). The orations of Marcus Tullius Cicero. Translated by C.D. Yonge.
- ↑ Suda, § tau.850
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Dio of Alexandria». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۶ اوت ۲۰۲۴.
 | این یک مقالهٔ خرد یک فیلسوف است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |