پرش به محتوا

اسپیس‌اکس دراگن ۲

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
(تغییرمسیر از دراگن۲ (فضاپیما))
این مقاله دربارهٔ فضاپیمایی به نام دراگن ۲ است. برای پرواز فضایی که در ۳۰ مه ۲۰۲۰ با همین فضاپیما انجام شد، کرو دراگون دمو ۲ را ببینید.
فضاپیمای دراگن۲
فضاپیمای دراگن۲ در حال تست در آزمایشگاه.
توضیحات
سرنشین۷ (حداکثر ظرفیت)
راکت پرتابگرفالکن ۹
ابعاد
ارتفاع۸٫۱ متر (۲۷ فوت) با مخزن[۱]
قطر۳٫۷ متر (۱۲ فوت) با مخزن[۲]
زاویهٔ دیوار کناری۱۵ درجه
حجم۱۰ متر مکعب (۳۵۰ فوت مکعب) تحت فشار[۳]
۱۴ متر مکعب (۴۹۰ فوت مکعب) بدون فشار[۳]
وزن خشکحدود ۶٬۴۰۰ کیلوگرم (۱۴٬۱۰۰ پوند)[۴]
بار مفیدآی‌اس‌اس ۳٬۳۱۰ کیلوگرم (۷٬۳۰۰ پوند). تا ۲٬۵۰۰ کیلوگرم (۵٬۵۰۰ پوند) می‌تواند به زمین بازگردد[۵]

دراگون ۲ (به انگلیسی: Dragon 2) مدل توسعه یافته فضاپیمای دراگن است که قابلیت حمل حد اکثر ۷ نفر مسافر را دارد، در حال حاضر این فضاپیما توسط شرکت اسپیس ایکس که اولین شرکت خصوصی در زمینه هوا فضا برای فرستادن انسان به فضا می‌باشد در حال توسعه روزافزون در این زمینه می‌باشد.

دراگن ۲ یک کلاس از فضاپیماهای قابل استفاده مجدد است که توسط سازنده هوافضا آمریکایی SpaceX به عنوان جانشین فضاپیمای باری دراگن ۱ ساخته شده‌است. این فضاپیما دو نوع دارد. Crew Dragon، یک کپسول دارای سرنشین انسانی است که قادر به پرواز با هفت فضانورد و Cargo Dragon است که جایگزینی جدید برای فضاپیمای اصلی اژدها (دراگن) است. این فضاپیما در بالای موشک Falcon 9 Block 5 نصب و پرتاب می‌شود و از طریق فرود با چتر در اقیانوس به زمین بازمی‌گردد. بر خلاف مدل قبلی خود، این فضاپیما می‌تواند خود را به استگاه فضایی بین‌المللی متصل کند به جای آنکه در کنار آن لنگر اندازد. Crew Dragon مجهز به سیستم فرار یکپارچه پرتاب (LES) است که می‌تواند وسیله نقلیه را به دور از راکت در شرایط اضطراری با سرعت ۱۱٫۸ متر بر ثانیه بدست آورد، که با استفاده از مجموعه ای از چهار غلاف جانبی مجهز به دو موتور SuperDraco انجام می‌شود. این فضاپیما دارای آرایه‌های خورشیدی بازطراحی شده و یک خط قالب بیرونی اصلاح شده در مقایسه با فضاپیمای دراگن اصلی است و دارای کامپیوترهای جدید پرواز و هوانوردی است. از مارس ۲۰۲۰، چهار فضاپیمای دراگون ۲ ساخته شده‌است. یک مدل آزمایشی به نام Dragonfly و سه وسیله نقلیه قابل پرواز که یکی از آنها در یک تست موتور نابود شده‌است.

Crew Dragon به عنوان یکی از دو فضاپیمایی است که انتظار می‌رود خدمه را به ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS) تحت برنامه خدمه تجاری ناسا منتقل کند. دیگری Boeing CST-100 Starliner است. همچنین پیش‌بینی می‌شود که این فضاپیما در پروازها توسط شرکت جهانگردی فضایی آمریکایی Space Adventures به و از ایستگاه فضایی برنامه‌ریزی شده Axiom Space مورد استفاده قرار گیرد. اولین پرواز آزمایشی بدون سرنشین Crew Dragon در مارس ۲۰۱۹ رخ داد و اولین پرواز با خدمه - فضانوردان رابرت ال بهنکن و داگلاس جی هارلی - در تاریخ ۳۰ مه ۲۰۲۰ در ۳:۲۲ دقیقه به وقت ساحل شرقی آمریکا رخ داد. این پرواز آزمایشی اولین بار بود که یک شرکت خصوصی فضاپیمای خدمه داری را پرتاب کرد. پیش‌بینی می‌شود Cargo Dragon با قراردادی تجاری Resupply Services-2 با NASA همراه با فضاپیمای Cygnus Northrop Grumman Innovation Systems و فضاپیمای Dream Chaser شرکت سیرا نوادا، محموله‌هایی را به ISS تحویل دهد. نخستین پرواز از نوع Dragon 2 از Cargo Dragon قرار است در اکتبر سال ۲۰۲۰ پرتاب شود.

انواع

[ویرایش]

دو نوع از این فضاپیما وجود دارد: اژدهای با خدمه (Crew Dragon) و اژدهای باری (Cargo Dragon).[۶] کرو دراگن در ابتدا دراگن رایدر (DragonRider به معنی اژدهاسوار) نام داشت[۷][۸]و از ابتدا در نظر گرفته شده بود تا از خدمه هفت نفره یا ترکیبی از خدمه و محموله پشتیبانی کند.[۹][۱۰] این فضاپیما قادر است با استفاده از سیستم لنگراندازی (Docking) ناسا (NDS) پهلوگیری و لنگراندازی کاملاً خودمختار انجام دهد.[۱۱][۱۲] در مورد مأموریت‌های معمولی، Crew Dragon برای مدت ۱۸۰ روز در ایستگاه بین‌المللی فضایی لنگر می‌ماند، اما به گونه ای طراحی شده‌است که تا ۲۱۰ روز با مطابقت با فضاپیمای سایوز روسی در ایستگاه بماند.[۱۳][۱۴][۱۵] از ابتدای روند توسعه، SpaceX برنامه‌ریزی کرده بود تا از یک سیستم فرار پرتابگر یکپارچه برای فضاپیمای اژدها استفاده کند.[۱۶][۱۷][۱۸]

قابلیت‌ها

[ویرایش]

اژدها ۲ تا حدی قابل استفاده مجدد است، به‌طور بالقوه منجر به کاهش قابل توجه هزینه می‌شود. SpaceX قصد داشت از هر کپسول جدیدی برای هر پرواز خدمه برای ناسا استفاده کند اما به دنبال استفاده مجدد از کپسولها است.[۱۹] Cargo Dragon می‌تواند ۳٬۳۰۷ کیلوگرم (۷٬۲۹۱ پوند) را به ISS حمل کند. اژدهای با خدمه دارای ظرفیت هفت فضانورد است (فقط چهار صندلی برای مأموریت‌های ناسا استفاده می‌شود). در بالای صندلی‌ها یک صفحه کنترل سه صفحه ای، یک توالت (با پرده حریم خصوصی) و دریچه متصل وجود دارد. فرود اقیانوسی با چهار چتر نجات اصلی در هر دو نوع انجام می‌شود. سیستم چتر نجات کاملاً از سیستم مورد استفاده در کپسول قبلی اژدها، به دلیل نیاز به استقرار چتر نجات تحت انواع سناریوهای لغو پرتاب، مجدداً طراحی شد.[۲۰]

Crew Dragon دارای هشت موتور SuperDraco جانبی است که به صورت جفت‌های زائد در چهار غلاف موتور جمع می‌شوند و هر موتور قادر به تولید ۷۱ کیلونیوتن (۱۶٬۰۰۰ پوند وزنی) نیرو برای استفاده برای لغو پرتاب است.[۲۱] هر غلاف همچنین شامل چهار پیشران دراکو است که می‌تواند برای کنترل جهت و مانورهای مداری مورد استفاده قرار گیرد. محفظه احتراق موتور SuperDraco با استفاده از فرایندی از لیزر مستقیم فلز، از Inconel، یک آلیاژ نیکل و آهن چاپ می‌شود. موتورها در یک محفظه محافظ قرار دارند تا در صورت عدم موفقیت موتور از بروز خطا جلوگیری کند.

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. ↑ "Falcon 9". SpaceX. Archived from the original on 15 July 2013. Retrieved 20 January 2016.
  2. ↑ "SpaceX Brochure – 2008" (PDF). Archived from the original (PDF) on 20 March 2012. Retrieved 9 December 2010.
  3. ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ "DragonLab datasheet" (PDF). Hawthorne, California: SpaceX. 8 September 2009. Archived from the original (PDF) on 4 January 2011. Retrieved 19 October 2010.
  4. ↑ http://www.faa.gov/about/office_org/headquarters_offices/ast/media/DragonFly_Final_EA_sm.pdf
  5. ↑ «"The ISS CRS contract (signed December 23, 2008)"» (PDF). بایگانی‌شده از اصلی (PDF) در ۲۲ فوریه ۲۰۱۷. دریافت‌شده در ۱۵ اكتبر ۲۰۱۶. تاریخ وارد شده در |بازبینی= را بررسی کنید (کمک)
  6. ↑ Audit of Commercial Resupply Services to the International Space Station. NASA. 26 April 2018. Report No. IG-18-016. Quote: "For SpaceX, certification of the company's unproven cargo version of its Dragon 2 spacecraft for CRS-2 missions carries risk while the company works to resolve ongoing concerns related to software traceability and systems engineering processes".
  7. ↑ "Final Environmental Assessment for Issuing an Experimental Permit to SpaceX for Operation of the DragonFly Vehicle at the McGregor Test Site, McGregor, Texas" (PDF). faa.gov. Federal Aviation Administration. pp. 2–3. Retrieved 22 August 2014.
  8. ↑ Gwynne Shotwell (21 March 2014). Broadcast 2212: Special Edition, interview with Gwynne Shotwell (audio file). The Space Show. Event occurs at 24:05–24:45 and 28:15–28:35. 2212. Archived from the original (mp3) on 22 March 2014. Retrieved 22 March 2014. we call it v2 for Dragon. That is the primary vehicle for crew, and we will retrofit it back to cargo.
  9. ↑ "Q+A: SpaceX Engineer Garrett Reisman on Building the World's Safest Spacecraft". PopSci. 13 April 2012. Retrieved 15 April 2012. DragonRider, SpaceX's crew-capable variant of its Dragon capsule
  10. ↑ "SpaceX Completes Key Milestone to Fly Astronauts to International Space Station". SpaceX. 20 October 2011. Archived from the original on 3 May 2012. Retrieved 9 May 2012.
  11. ↑ "Dragon Overview". SpaceX. Archived from the original on 5 April 2013. Retrieved 16 April 2012.
  12. ↑ Parma, George (20 March 2011). "Overview of the NASA Docking System and the International Docking System Standard" (PDF). NASA. Archived from the original (PDF) on 15 October 2011. Retrieved 30 March 2012. iLIDS was later renamed the NASA Docking System (NDS), and will be NASA's implementation of an IDSS compatible docking system for all future US vehicles
  13. ↑ Bayt, Rob (16 July 2011). "Commercial Crew Program: Key Driving Requirements Walkthrough". NASA. Archived from the original on 28 March 2012. Retrieved 27 July 2011.
  14. ↑ Oberg, Jim (28 March 2007). "Space station trip will push the envelope". NBC News. Retrieved 9 May 2012.
  15. ↑ Bolden, Charles (9 May 2012). "2012-05-09_NASA_Response" (PDF). NASA. Archived from the original (PDF) on 15 February 2013. Retrieved 20 June 2012.
  16. ↑ With the exception of the Project Gemini spacecraft, which used twin ejection seats: "Encyclopedia Astronautica: Gemini Ejection" بایگانی‌شده در ۲۵ آوریل ۲۰۰۵ توسط Wayback Machine. Astronautix.com. Retrieved 24 January 2013.
  17. ↑ Chow, Denise (18 April 2011). "Private Spaceship Builders Split Nearly $270 Million in NASA Funds". New York: Space.com. Archived from the original on 18 December 2011. Retrieved 18 December 2011.
  18. ↑ "Spaceship teams seek more funding". MSNBC Cosmic Log. 10 December 2010. Retrieved 14 December 2010.
  19. ↑ https://www.cnbc.com/2020/03/10/spacex-aiming-for-may-astronaut-launch-will-reuse-crew-dragon.html
  20. ↑ Bergin, Chris (28 August 2014). "Dragon V2 will initially rely on parachute landings". NASAspaceflight.com. Retrieved 29 August 2014.
  21. ↑ Norris, Guy (30 May 2014). "SpaceX Unveils 'Step Change' Dragon 'V2'". Aviation Week. Archived from the original on 31 May 2014. Retrieved 30 May 2014.
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=اسپیس‌اکس_دراگن_۲&oldid=38543412»